Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 8

6
ÚRVAL
genmynd af höfuðkúpunni og tek-
ið heilaafrit í annað sinn. En þrátt
fyrir allar rannsóknir fékkst engin
örugg vissa fyrir heilaskemmd.
En nú kom frá rannsóknarstof-
unum fyrsta jákvæða niðurstaðan.
Gerlagróður ræktaður úr fyrsta
blóðsýnishorninu sýndi loks, að
hlóð Richards var smitað af staf-
gerlum (staph(ylococcum)) —tcg-
und 80, hættulegustu tcgund staf-
gerla. Rannsóknin hafði tekið tíma,
en hún borgaði fyrirhöfnina: hér
var loksins eitthvað áþreifanlegt.
Enn var þá ekkert fundið, sem
benti til þess, hvar smitunin hefði
tekið sér bólfestu.
Á ellefta degi tóku læknarnir það
til bragðs, að reyna að gefa söku-
dólgnum ofurlílið frelsi og vita
hvort hann kæmi þá ekki upp um
sig: hætt var við öll fúkalyf í 24
klukkustundir. Þegar hitinn tók að
stíga og líðanin að versna hjá Rich-
ard, var fúkalyfjagjöfin þegar haf-
in aftur. Nú vissu þeir, að án stórra
skammta af slíkum lyfjum mundi
fljótlega vera úti um drenginn. Og
það var bráðnauðsynlegt að finna
smitstaðinn!
Á 14. degi leysti nýr hópur ungra
lækna þá sem fyrir voru af hólmi.
Phoehe Rawson tók við daglegu
eftirliti Richards. Læknarnir Fent-
rcss og Holliston héldu áfram að
koma frá sínu nýja starfi, til þess
að vitja um Richard og spjalla við
nýju læknana og vita hvort nokkuð
hefði fundizt, sem þeim hefði sést
yfir. En nýju læknarnir voru í
sömu óvissunni og fyrirrennarar
þeirra.
Þegar Rawson Iæknir var að
glugga í og velta fyrir sér sjúkra-
sögu Richards, tók hún eftir því,
að á endurteknum Röntgenmynd-
um hefði ekki sézt minnsti vottur
um beinskemmd ásamt beinsmit-
un. Hún lét samt ekki fyllilega sann-
færast af því. Eitthvert sjötta skyn
hvíslaði þvi án afláts að henni, að
sökudólgurinn hlyti að vera bein-
ígerð. Yið endurskoðun á síðustu
myndum af brjóstholinu, tók hún
eftir, að hjartað var eilítið stækk-
að, og hjartabroddurinn hrjúfur.
Það gat stafað af „endocarditis“,
bólgu í innri himnu hjartans, sem
stundum fylgir stafgerlasmitun,
sem valdið hefur beinígerð. Ef til
vill var hugboð hennar rétt.
En ef Richard hafði beinígerð,
var sérmeðferð á hcnni orðin löngu
tímabær. Hann mundi þurfa langt-
um stærri skammta af fúkalyfjum,
til þess að þeir næðu til ígerðar-
innar í beininu, og hann yrði að
fá þá án tafar. Af frekari töf gæti
hlotizt ævilöng bæklun. Rawson
læknir fyrirskipaði enn eina Rönt-
genmynd — þá sjöundu — af hand-
legg Richards.
Á 17. degi var Rawson læknir
ekki Iengur í vafa um sjúkdóms-
greininguna: Ricliard Main hafði
if/erð í heini. Loksins sýndu Rönt-
genmyndir greinilegt merki um
beinskemmd — merki, sem tekið
hafði allan þennan tíma að kæmu
í ljós. Einnig var skemmd á einni
hjartaloku, sem nú heyrðist greini-
lega við hlustun.
Nú var skyndilega komið sam-
ræmi í öll þessi flóknu einkenni.
Tvöfalda sjónin gat verið aukaáhrif,
sem stöfuðu frá byltunni (heila-