Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 12

Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 12
10 í hvítu sloppunum og vinnustofu- stýrurnar eru eins og nemendur í iæknisfræði. „Oxl ungu konunnar er hér,“ segir hún og bendir á öxl sér. „Sjá- ið hvernig hún stendur lítið eitt fram. Það er þess vegna, sem hún er lcvenleg og falleg. Hún er ekki svona“ — og réttir úr herðunum. „Þetta cr eins og á karlmanni.“ Síðan, að cndingu. „Gáið að kon- unni i kjólnum. Ef konan er þar ekki verður ekkert úr kjólnum.“ Chanel fæddist í Auvergne í Mið-Frakklandi. Þar um slóðir rikti mikil siðavendni og virðu- leiki. Sex ára að aldri varð hún munaðarlaus og var komið fyrir ásamt systrum sínum hjá frænkum. Hún var óhamingjusöm i æsku. Er hún var 16 ára flúði hún til Parísar í fylgd með herra. Hún hefur frábæra leikni i með- ferð hesta (er hún fer á hestbak er engu likara en hún sé í kapp- reiðum en ekki útreiSartúr). Þessi fallega, dökkeygSa stúlka með boga- dregnu augabrýrnar komst brátt í kynni við aðra herra, vann aðra sigra. Grannur vöxtur hennar í skólakjólnum meðal dúðuðu stúlkn- anna var jafn áberandi ög Chanel- klæðnaSur myndi vera í Páska- skrúðgöngu hálfri öld síðar. Chanel liafði komið sér fyrir á prýðilegum stað í rue du Faubourg- Saint-Honoré, en varð brátt leið á lífinu (Forðizt leiðindi — þau eru fitandi“.) og opnaði hattaverzlun á Rue Cambon 1912. Ekki leið á löngu þar til hún var farin aS sauma 'kjóla við hattana og verzlun- in gekk skinandi vel. Þá opnaði ÚRYAL hún verzlun í Deauville á strönd- inni við sundið. En hin verulega undraverða vel- gengni hennar kom að lokinni fyrri heimsstyrjöldinni. Meðan fatateikn- arar bjuggu sig undir að endur- lífga tízku fyrirstríðsáranna var Chanel sú eina, sem hugsaði um konur eftirstríðsáranna. „ÁSur voru konurnar fallegar og lögulegar, eins og stafnmyndir á skipum,“ sagði einn i kvörtunartón. „Nú likjast þær vannærðum sendissveinum.“ Chanel gerði tizkuna persónulega. Iíún klæddist sjómannabuxum í Feneyjum — svo að hún kæmist með þokkafullum hreyfingum út i og úr gondólunum — þess vegna kom hún konum til að ganga í létt- um síðbuxum. Árið 1920 kynnti hún cadigan prjónatreyjuna, og litla skyrtukjól- inn, með löngu mitti og stuttu pilsi — og þetta varð næstum því ein- kennisbúningur nútimakonunnar. Siðar kom flibbalausi cardigan jakkinn, einfaldleikinn alsettur perlum og skarti — i stuttu máli var Chanelöld látleysisins gengin í garð, eða „hin glæsilega fátækt.“ Chanel giftist aldrei, en ekki vegna þess að luin óskaði heldur einverunnar. „Einveran hjálpar manninum til afreka en eyðileggur konuna. En þvi þá ekki að giftast? Sökum þess, að hún vildi ekki verSa neinum manni byrði.“ Hún kveðst hafa clskað tvo mcnn um ævina. Ráðir vildu þeir, að hún léti af starfi sinu. „En Chanel stofnunin — hún gat ekki sagt skilið við hana. Seinni lieimsstyrjöldinni tókst, hins vegar, það sem mönnum hafði
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.