Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 24

ÚRVAL
22
við að setja nýja hreyfla í bíla.
Starfsemin á verkstæðinu er ein-
faldlega ekki miðuð við prófun á
bílum. Að vísu er einhversstaðar
minnzt á það í árlegu yfirliti, að
prófun verði raunar að fara fram,
en prófunum nr. 1 og 2 verði að
sinna eftir að hinn ákveðni mánað-
arlegi kvóti bíla hefur verið af-
greiddur og tími er aflögu fyrir
aðra.
Áætlun ríkisstjórnarinnar mælir
svo fyrir um, að 60% af árlegri
veltu taki til varahluta og efnis.
Þar sem því nær engir varahlutir
eða efni þarf við prófun, er reynt
að sneiða hjá slíkum verkefnum
eins og plágu. Prófun nr. 2 krefst
um það bil fjögurra stunda vinnu
og kostar 15 rúblur (rúblan er 1,10
dollara virði, kopeck 1,1 cent) og
þar með talin 11 kopecks fyrir efni
eins og olíu og þurrkur. Á hinn
bóginn fer sami vinnutimi í að
koma fyrir endurnýjuðum hrcyfli,
en reikningurinn mun hljóða upp
á 180 rúblur, þar sem innifalinn
er kostnaðurinn við að endurnýja
hreyfilinn á vélaverkstæðinu. Þess
vegna er það draumur fram-
kvæmdastjóra bifreiðaverkstæðanna
að annast ísetningu nýrra hreyfla.
Þó að ekki taki lengri tima
að setja nýja vél í bíl en endur-
nýjaða, kostar verkið 690 rúblur,
vegna þess að andvirði hreyfilsins
sjálfs er innifalið í niðurstöðu-
tölum áætlunarinnar, rétt eins og
verkstæðið sjálft hefði framleitt
hrcyfilinn.
Fyrir prófun nr. 2 fást aðeins 3
rúblur og 6 kopecks í vinnulaun
til verkstæðisins, þar sem isetning
nýs hreyfils kostar 138 rúblur. Af
þessum ástæðum eru allir verkstæð-
ismenn ofan frá framkvæmdastjór-
anum til bifvélavirkjans ofnæmir
fyrir bílaprófunum.
Samt fæ ég loks fyrirmæli um að
koma bílnum inn. Starfsmennirn-
ir opna fyrir mér hliðið og ég ek
inn á verkstæðið.
Fyrsta boðorð á prófunarlistan-
um er rækileg hreinsun bílsins. En
gufuþrýstislanga verkstæðisins hef-
ur verið i ólagi í tvö ár. Það er að
vísu ekkert vandamál að fá sér vatn
í fötu og klút og þvo bílinn heima.
En öðru máli gegnir um hreyfilinn
og vinnslukerfið undir bílnum; til
þeirrar hreingerningar þarf vökva-
lyftu og þrýstiloftsslöngu.
Fyrsta verkið i prófun nr. 1 er
því látið eiga sig. En er það þá
ekki dregið frá reikningnum? Svo
sannarlega ekki. Iíreinsunin er
skálduð á pappírinn og verkstæðið
fær borgun frá mér fyrir hana.
Bíllinn, óhreinsaður, er færður
yfir vökvalyftuna, og honum lyft
upp undir loft.
Bifvélavirkinn spyr mig: „Ertu
með smurolíuna?“
„Ha, ég ?“
„Við höfum eingöngu þykka feiti
hér á verkstæðinu,“ segir hann.
„Hvað gerum við nú?“ spyr ég.
„Heyrðu,“ segir bifvélavirkinn,
„meðan ég herði hann skalt þú fara
með nokkra brúsa út á benzínstöð-
ina. Það er ekki Iangt að fara,
skammt frá Bauman’s." Ég legg af
stað, og hann hrópar á eftir mér:
„Þú getur ekki borið það allt i
einu, svo þú skalt fyrst koma með
tengslivökvann og þungoliuna.