Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 74

72
ÚRVAL
kosningar í Illinois, en beið mik-
inn ósigur. Hann sneri aftur til
New Salem, varð póstmeistari og
bauð sig aftur fram árið 1834. Nú
náði hann kosningu og hlaut fleiri
atkvæði en hinir frambjóðendurn-
ir. Um þetta leyti varð hann ást-
fanginn af Önnu Rutledge, og segir
sagan, að það hafi verið fyrsta og
síðasta ástin í lífi hans. Enda þótt
stúlkan væri hrifin af Lincoln,
taldi hún sig heitbundna öðrum
manni, og Lincoln dró sig þvi í
hlé. Unnustinn sveik stúlkuna og
hún dó nokkru síðar. Vinir -Lin-
colns sögðu, að hann hefði aldrei
náð sér eftir þetta áfall.
Hann hafði lesið lög í frístund-
um sinum og opnaði lögfræðiskrit-
stofu í félagi við annan mann, en
þar sem þeir höfðu báðir meiri
áhuga á stjórnmálum en lögvísi,
misheppnaðist fyrirtækið.
Eftir langt og stormasamt tilhuga-
lif giftist Lincoln Maríu Todd árið
1842. Hún var af tignum ættum,
en ekki sem heppilegust eiginkona,
því að hún var hégómagjörn, af-
brýðissöm og öfgafull. Árið eftir
giftinguna stofnsetti hann lögfræði-
fyrirtæki með William Herndon,
en frú Lincoln hafði frá upphafi
lagt mikla fæð á þann mann, senni-
lega vegna þess að hann var mikill
vinur manns hennar. Þrátt fyrir
það voru þeir vinir og samstarfs-
menn allt til þess er Lincoln lézt.
Þegar kosið var til fulltrúadeildar-
innar 1846, hvatti María mann sinn
til að bjóða sig fram. Lincoln var
kosinn og árið eftir fluttist þau
til Washington.
Honum hafði verið þrælavanda-
málið ofarlega i huga, allt frá því
er hann kynntist þvi fyrst í New
Orleans. Ha'nn bar nú fram frum-
varp um afnám þrælahalds í hinu
litla Columbiahéraði, en frumvarp-
ið var kolfelt. Að loknu kjörtíma-
bili hélt hann aftur til heimkynna
sinna, og tók sér ekki nærri þótt
hann væri ekki endurkjörinn. Hann
ætlaði að einbeita sér að því að
vera góður málafærslumaður. Hann
varð brátt kunnur fyrir frábæra
mælsku og óbrigðulan heiðarleik.
Árið 1860 útnefndi nýi repúblik-
anaflokkurinn hann forsetaefni sitt.
Þar sem demókratar voru klofinir
í þrælamálinu, höfðu repúblikanar
nokkrar sigurvonir. Lincoln varð
bæði glaður og undrandi, þegar
honum barst fréttinn um útnefn-
inguna, og' kona hans varð himin-
lifandi. Þegar sendinefnd háttsettra
flokksmanna heimsótti Lincoln til
þess að tilkynna honum útnefning-
una formlega, leizt þeim ekki meira
en svo á blikuna. Hann tók á móti
þeim á heimili sínu, sem var ekki
með neinum glæsibrag, og auk
þess þótti þeim maðurinn ekki nógu
vel klæddur og fremur óframfær-
inn. Þegar nefndin hafði lokið á-
varpi sinu, tók Lincoln til máls.
Ncfndarmennirnir urðu frá sér
numdir: hann var vissulega ein-
kennilegur í útliti —- en hvernig
hann gat talað!
Það var í þessari kosningabaráttu
að Lincoln var talinn á að láta sér
vaxa skegg — til þess að hann yrði
virðulegri. Hann streittist á móti
í fyrstu, kallaði þetta „heimskulega
tilgerð", en lét að lokum undan.
Þegar hér var komið sögu, var