Úrval - 01.04.1965, Qupperneq 87

ÍJU-,-.
LENGI LIFI NAPOLEON!
85
herskfp fitítS Napóleons að sigla
frani íijá Jfe'sS a'§ raflflsaka ferð-
ir hans nánar, jiSf éð þessí lítli
ffoti var svo undur sakíeysisleg-
ur. Éngiöíf bjóst við að rekast á
Napóleon á liafí íiti á litlu skipi,
þar eð friðsæll lieimur hafði gert
sitt ýtrasta til þess að gleymá hon-
um, Sá heimur hafði að vísu aðeins
veríð friðsæll í citt ár, og nú var
verið að koma ðllu i röð og reglu
i Evrópu eftir ringulreið hvltinga
Og gagnbyltínga. Stjórnmálamenn
hömuðust við þetta starf sitt, og
samningsuppköstin streymdu frá
Vínarborg. Það hafði ekki krafizt
mikillar fyrirhafnar að ráðstafa
Napóleon. Öryggi Evrópu krafðist
þess óumdeilanlega, að hann hefð-
ist eki við á meginlandinu, jafnvel
helzt í annarri heimsálfu. Og and-
stæðingum hans hafði hugkvæmzt
að senda hann til eyjarihnar Elbu
i Miðjarðarhafi. Þangað hafði
hann svo verið sendur, en i kurt-
eisisskyni hafði hann fengið að
halda keisaratitli að nafninu til.
Og meðan friður og ró virtist
rikja þessa mánuði árið 1814, hafði
hann verið önnum kafinn við þátt-
töku sina í þessum keisaradæmis-
skripaleik, sem leikinn var á þess-
ari litlu eyju. Þar lék hann raun-
verulegan lceisara. Fyrst rannsak-
aði hann liið nýja keisaradæmi
silt af ofboðslegri nákvæmni. Það
mátti sjá hinn smávaxna, óþreyt-
andi keisara kanna eyju sína á
hestbaki á flestum timum dags.
Og svo hóf hann skipulagninguna.
Sett var á stofn örlitið hermála-
ráðuneyti, sem stjórnaði dvergher
hans. Strandvarnirnar voru grand-
v
skoðaðar og styrktar eftir föngum.
Hann samþykkti áætlun um opin-
berar framkvæmdir, sem skipu-
lagðar voru út í yztu æsar. Hann
leysti hvert vandamál með snöggri
ákvörðua á sinn gamla hátt. En
i stað þess að áður hafði hann
tekið ákvarðanir um ferðir risa-
herja og skipun heilla ríkja, varð
hann nú að fást við minni háttar
ákvarðanir, svo sem hvort kaupa
skyldi notaðan ísskáp eða hvert
sniðið skyldi vera á axlaskúfum
burðarmanns hallarinnar.
Opinbert stjórnarkerfi var sett
á laggirnar, og fengu eyjarskeggj-
ar i fyrsta skipti að kynnast þeirri
ánægju að láta stjórna sér. Hinum
furðu lostnu eyjarskeggjum var
kennd gatnahreinsun, scm var þeim
algerlega nýtt fyrirbrigði. Og veg-
ur hins nýja ríkis var aukinn með
stofnun utanríkisþjónustu og út-
nefningu þriggja ræðismanna í
næstu hafnarbæjum á Ítalíuskaga.
Umhverfis hann myndaðist lítil
hirð þjónustufólks, sem sá fyrir
þörfum hans, og heldri manna
frúr á Elbu lærðu knébeygjur og
höfuðhneigingar í kvöldveizlum,
sem haldnar voru.
Napóleon virtist liafa gleymt
liðinni tið, að því er bezt varð
séð. En jiessi eftirlíking keisara-
legrar dýrðar þarna í útlegðinni
var dauðadæmd allt frá loví augna-
bliki, er þeirri hugsun laust niður
í heila honum, að þetta væri ekki
annað en hlægilegur skrípaleikur.
Og fyrir lok ársins 1814 hafði hann
skipað svo fyrir, „að titillinn Rik-
isstjórnandi Elhu, sem er fáránleg-
ur,“ skyldi numinn burt af hinum