Úrval - 01.07.1968, Síða 47

BÖRNIN LÆRA MARGT í LEIK
45
arnar eru klunnalegar, og þegar
myndirnar hafa verið litaðar, klippt-
ar út og límdar á stóra töflu, þá
lítur þetta kannske út eins og ab-
strakt-listaverk. Börnin eru líka að
útbúa auglýsingaspjald, þar sem
bekkjarsystkinum þeirra er til-
kynnt, að á morgun ætli þau að
halda hljómleika. í nokkrar undan-
farandi vikur hafa þau verið að
horfa á, snerta og leika sér að hljóð-
færum, sem kennari þeirra hefur
komið með handa þeim. Þetta eru
börnin, sem vildu leika á hljóðfær-
in, og þau eru alveg viss um, hvaða
hljóðfæri á að blása í, hver á að
lemja og í hverjum heyrist „pling-
pling".
Þau eru í hrókasamræðum, með-
an þau eru að undirbúa auglýsinga-
herferðina. Penny segir: „Heima
hjá mér hef ég fimmtíu hundruð
leikföng.“
Jennifer svarar með vanþóknun
í röddinni: „Nei, það hefurðu ekki,
þú ert bara að búa þetta til.“
Peter segir: „Hættið að öskra eða
ég lem ykkur báðar.“ Svo lítur hann
varfærnislega út undan sér til þess
að gá að því, hvort nokkur kenn-
ari hafi heyrt til hans. Svo brosir
hann vandræðalega og segir: „Ég
skal lofa ykkur að koma heim. Ég
á nýja skauta. Pabbi minn býr ekki
heima hjá mér lengur, en hann seg-
ir, að hann ætli að fara með mig á
skauta í garðinum.“
Tveir drengir liggja á gólfinu og
stara upp í loftið. Þeir eru nýbúnir
að búa til eldflaug úr kubbum. Þeir
þykjast vera geimfarar, sem eru í
þann veginn að þjóta upp í geim-
inn. Þrjár eða fjórar litlar stúlkur
eru að þvo brúðuföt í baðherberg-
inu. Billy og David eru í kappakstri
með vörubíla á gólfinu.
Mér finnst alltaf spennandi að
sjá þessi börn önnum kaíin við
hina fjölbreytilegu leiki sína, að sjá
þau gefa sig ímyndunaraflinu á vald
og skapa sér sína eig'in veröld, En
mæður, sem koma í heimsókn til
okkar, verða stundum órólegar,
þegar þær sjá börnin önnum kafin
við leiki sína. „Er þetta allt og
sumt, sem þau gera allan liðlangan
daginn?“ spyrja þær.
Mæðurnar eru hræddar um, að
börnin þeirra læri ekki neitt hjá
okkur. Mörgum þeirra finnst, að
leikskólinn sé bara tóm tímaeyðsla,
ef ekki er verið að kenna þessum
smábörnum að lesa, telja eða hafa
eftir setningar á frönsku. Sumar
eru gripnar slíkum ofsatökum af
öllu menntaskólaæðinu, að þær
leita uppi leikskóla, þar sem kenn-
arar álíta, að byrja eigi að kenna
þriggja ára börnum undirstöðuat-
riði lesturs og skriftar.
En þegar 3—5 ára börn eru hvött
til þess að leika sér frjálst, er þeim
jafnframt leyft að finna sín eigin
svör við ýmsum þýðingarmiklum
spurningum, spurningum, sem eru
svo öflugar og þýðingarmiklar fyr-
ir þau, að hæfni til þess að lesa
eða reikna er tiltölulega þýðingar-
lítil í samanburði við slíkt.
Þessar ungu mannverur, sem eru
í rauninni nýkomnar í þennan heim,
eru að fást við algild, áleitin og
stundum mjög erfið vandamál. Þau
eru að reyna að uppgötva eigið
sjálf, leitast við að sjá sig sem per-
sónulega heild, sem persónu innra