Úrval - 01.07.1968, Síða 83

SÉNÍ
81
FIMMTÁN ÁRA GAMALL
ST/KRÐFR.LÐINGUR
Fimmtán ára gamall
piltur, lítill eftir aldri,
steig í ræðustól og jafn-
skjótt sló þögn á salinn
og allir lögðu eyrun við
til þess að missa ekki af einu orði.
Þetta gerðist í maí 1967 og í Ríga,
höfuðborg Litavíu, og tilefnið var
það, að þar var haldið áttunda þing
stærðfræðinga, sem gert höfðu al-
menna algebru að sérgrein sinni.
Þátttakendur voru frá ýmsum lönd-
um, svo sem Sovétríkjunum, Þýzka-
landi, Ungverjalandi, Póllandi, Búl-
garíu, Júgóslavíu, Bretlandi og
Ástralíu.
Hann hét Grigori (Grisha) Chud-
novsky þessi ungling'ur, sem áunnið
hafði sér réttindi til að taka þátt í
þingi þessu sem jafningi eldri
manna, og hann átti heima í Kiev.
Rannsóknasvið hans er kenningar
um „theory of models“, vísindi sem
innibindur algebru og rökfræði.
Próf. B. Plotkin, formaður nefnd-
ar sem átti að sjá um fyrirkomulag
samtalsfunda á ráðstefnunni, sagði
að Grisha væri einn í sinni röð,
ætti engan sinn líka í sögu stærð-
fræðinnar, og að hann ætti skilið
að fá meistaragráðu fyrir rannsókn-
ir sínar. Skýrsla hans er prentuð í
ritinu Skýrslur um gerðir rússnesku
vísindaakademíunnar.
Grisha, sem nú er í fimmta bekk
(menntaskóla), fékk áhuga á kenn-
ingunni um „theory of models" fyrir
þremur árum. Það var eldri bróðir
hans, sem vakti hjá honum áhug-
ann, en hann stundar nú nám við
háskólann í Kiev. Grisha er þaulles-
inn í öllu sem til er um þetta svið
stærðfræði, bæði rússneskum bók-
um og erlendum.
ERFÐIR HAFA MESTA
ÞÝÐINGU, MEIRA EN UPPELDI
eftir Fydor Davydov.
Út er komin kennslubók í líffræði
rituð af nokkrum fræðimönnum í
Novosibrisk undir forsæti dr. Dmi-
tri Belyaev, en hann er frægur líf-
fræðingur, en bókin var gefin út í
Moskvu árið 1966. Þar er mikil
áherzla lögð á þýðingu erfðanna, og
tekin dæmi því til sönnunar.
Nikolai Rimsky-Korsakov, hið
fræga tónskáld, sem einkum er
þekktur fyrir óperur sínar, átti tvo
sonu. Annar þeirra, Nikolai að nafni,
varð líffræðingur. Hinn, Andrei, var
einkar hneigður fyrir tónlist og fékk
hina beztu menntun í þeirri grein.
Samt varð hann ekki tónskáld. Tón-
listargáfan er að jafnaði fram kom-
in við það er erfðavísar blandast á
sérstakan, fjölþættan og sjaldgæfan
hátt. Þar sem þessi blöndun ætti að
geta átt sér stað, eru líkurnar til
þess að það heppnist, því minni í
fjölskyldunni, sem börnin eru færri.
Fjölskylda Johanns Sebastian
Backs er gott dæmi um það þegar
vel tekst til um erfðirnar. Bach var
af ætt, sem hafði framúrskarandi
tónlistargáfu, sem gekk að erfðum
frá kynslóð til kynslóðar. Sjálfur
átti hann þrjá sonu: Wilhelm (sem
frægur varð í Halle), Karl (sem
frægur varð í Berlín) og Johann
(sem frægur varð í Mílano). Alnafn-
arnir og feðgarnir Johann Strauss
(eldri og yngri) voru álíka frægir,
og bræðurnir Rubinstein, Anton og