Úrval - 01.09.1974, Qupperneq 121

KONA Á HJARA VERALDAR
119
Sleðinn verður minni og minni og
hverfur loks alveg.
MIÐUR MAÍ. Við lifum í geislandi
heimi hins hvíta litar, glitrandi af
sólskini nótt og nýtan dag. Hér er
svo fallegt og dýrðlegt, að við mun
um varla eftir því, að nú eru átta
mánuðir, síðan við fengum síðast
nýtt kjöt. Hermann hefur fundið
nýja kenningu: Hann er sannfærð-
ur um, að kjarkur og gott skap
framleiði þau vítamín, sem við
þörfnumst.
um. Næsta dag koma svo mávarnir
í flokkum og fljúga svo lágt, að
Hermann á auðvelt með að skjóta
sextán.
Og fyrir kaldhæðni öriaganna
fáum við fyrsta björninn í gildru
sama kvöldið. Hermann kemur
heim með þessar gleðilegu fréttir
og við berjumst strax til gildrunn-
ar, þrátt fyrir hífandi rok. Við
verðum að taka á öllu sem við eig-
um til þess að velta bangsa yfir á
bakið, svo við getum flegið hann.
Það er nístings kalt að standa við
Lok maí. í dag skýtur fyrsti sel-
urinn upp kollinum á ísnum. Ég
kom auga á hann ofan af þaki í
morgun, og við flýtum okkur,
skjálfandi af spenningi, til þess að
leggja hann að velli. í klukkutíma
fikrum við okkur í átt til hans og
álum okkur síðasta spölinn á mag-
anum. En rétt sem við erum kom-
in í skotfæri rennir hann sér nið-
ur í vökina sína og hverfur. Við
snúum vonsvikin heim.
Loks tekst Hermanni að skjóta
máv. Hann er hamflettur um leið
og settur í pottinn. Við erum sí-
fellt að lyfta lokinu af og anda að
okkur ilminum af kjötinu, og áður
en hann er fullsoðinn, erum við
búin með kraftmikið soðið af hon-
þetta verk, en nú þurfum við ekki
lengur að grufla yfir, hvaðan við
fáum mat. Nú getum við slappað
af og notið lífsins.
ÞAÐ ER KOMIN júní. Við sitjum
uppi á þakinu á kofanum, sem er
nú komið ofurlítið upp úr snjón-
um. Sólin yljar notalega, og um-
hverfis okkur eru merki heim-
skautavorsins sem óðast að iifna.
Snemma í morgun vakti snjó-
spörvinn okkur, eini fuglinn á Sval
barða, sem kann að syngja. Þegar
við komum út úr kofanum, hvíldi
rósrauð morgunþokan ennþá yfir
ísnum, og sólin var að brjótast í
gegnum þykka slæðuna. Einn máva
hópurinn eftir annan kemur svíf-