Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 33

Á fyrsta og öðrum áratug þessarar aldar urðu skilvindur al-
menningseign. Gömlu trogin héldu áfram að vera til, áttu enn
hlutverki að gegna sem blóðtrog og sláturtrog, þó ekki væri annað,
einstaka bóndi greip jafnvel til þeirra undir kartöfluútsæðið á vor-
dögum. Þessi síðustu ár hafa þau verið að týna tölunni. Nú eru
góð og gömul mjólkurtrog sjaldfengin á sveitabæjum, þegar sam-
tíðin er jafnvel að hefja þau til þeirrar virðingar að gera þau að
stofustássi fínna heimila. Svo undarleg geta orðið örlög hvcrsdags-
hluta, sem enginn gat án verið og síðan um sinn lítilsvirtir.
Ég hélt mig fullríkan að trogum og þó hló mér hugur í brjósti,
cr húsfreyjan í Selkoti vék safni mínu bezta fulltrúa þeirrar venju
að merkja trog húsfreyju en ekki bónda og því er þetta greinar-
korn til orðið.
Um trog og trogasmíði hefur ekkert vcrið skrifað að gagni, enginn saman-
burður landshluta cr þar fyrir hendi. Efnið liggur ókannað í söfnum þjóðar-
innar eða í minni manna, sem nú eru á förum. Siðir, sem getið er um í grein
þessari, krossun yfir trogum í sambandi við uppsetningu mjólkur og þvott, hurfu
úr störfum á scinni hluta 19. aldar. Ætli nokkur kona kunni að segja frá því
núna? Ég hygg varla. Fremur var talað um mjólkurbekki en mjólkurhillur í
búri. Mjólk var síuð í trog og sérstakt þáttarefni gæti verið að segja frá síun
mjólkurmatar.
Þ. 7.
Goðasteinn
31