Goðasteinn - 01.09.1971, Page 41

mála að koma þar við, ckki langt útí Skiphelli, þar sem gott var
að setjast, hvílast um stund og opna nestis'mali.
Það er um tveggja stunda gangur frá Múlakvísl að Vík. Á
þeirri leið er Kerlingardalsá. Nú var hún nokkuð djúp og skarir
við bakkana báðum megin. Enn er bylur, og snjórinn hleðst í föt
göngumannanna, einkum það, sem blotnaði í vötnunum. Kvöld-
húmið færist yfir. Smátt og smátt mjakast í áttina, og loks er
krtmið á leiðarenda, Víkurkauptún. Allir áttu þar kunningja og
vísa gistingu og hvern þann greiða, er með þurfti. Og vissulega
var gott að hvílast eftir erfiða göngu og dálítið vatnagösl.
Næsti d.agur rann upp. Bjartara var til lofts að sjá, en snjórinn
var æði mikill. Nú var gengið í búðir og verzlað eins og til stóð.
Keypt var það, sem helzt vantaði heima og svo fyrir nágrannana,
sem báðu að kaupa sitt af hverju fyrir sig, og svo var þaði sam-
koman fyrirhugaða; hennar vegna varð að kaupa ýmislegt, sem
undirbúningsnefnd taldi þurfa, en í henni voru líka stúlkur, sem
hugðust baka eitthvað gott með kaffinu. Þetta urðu allmaígir
pinklar, sem jafnað var í þrjá poka og svo frá gengið, að vel
færi á öxlum.
Ekki þótti ráðlegt að leggja á sandinn í þessu útliti, þegar degi
var tekið að halla, og nú var pósturinn kominn að Vík og mæltist
eindregið til þess, að við göngiimenn yrðum sér samferða austur.
Hann kvaðst vel geta látið poka okkar ofan á milli koffortanna,
því þau væru farin að léttast. Um þetta varð samkomulag og það
að leggja af stað í dögun eða helzt fyrr. Allir töldu, að sandurinn
væri ófær hestum nema „með sjó“, enda var það þrautaleiðin, þeg-
ar mikill snjór var kominn. „Að fara með sjó“ þekktu allir og
vissu hvað meint var.
Loftur póstur Óiafsson, þaulæfður ferðagarpur, gisti að Suður-
Vík, þar sem bændahöfðinginn Halldór Jónsson kaupmaður, póst-
afgreiðslumaður m. a. réði húsum. Þar hetma á hlaði voru mættir
félagarnir þrfr nokkru áður til birtu brá þennan skammdegismorg-
un. Einnig voru þar menn til hjálpar póstinum. Hestar hans voru
vel á sig komnir eftir hvíld og góða fóðrun. Hiklaust var lagt af
stað austur með Víkurhömrum. Þungfært var og því hægt farið.
Að Kerlingardalsá var komið áður en bjart var orðið. Alldjúpt
Goðastehm
39