Goðasteinn - 01.09.1971, Síða 52

marga menn, þó að líkindum hafi brauðið verið með hangikets-
sneiðum á milli.
Þarna dvöldu þeir, meðan veðurofsi og snjóbylur geisuðu. Að
líkindum hafa þeir getað fundið sér eitthvert skjól. Þanr, dag, er
menn í landi höfðu til að leita en varð ekki af vegna norðaustan-
byls, töluðu þeir, sem í Vigur dvöldu um, hvað gera skyldi. Leitaði
nú Ólafur ráða hjá Eyjólfi Jónssyni og hásetum sínum. Fannst
þeim, að ekki þýddi að bíða, cr veðurútlit var svo ljótt og þeirra
biðu þá enn meiri hörmungar, ef til vill hungurdauði. Veðrið hafði
aðeins lægt en sjór var mikill og norðaustanstormur. Löng var lcið
á Papós og er þangað kom, urðu þeir að bíða, því ófært virtist þá,
en þeir sættu lagi og - eins og þeir orðuðu það: ..Kastaði einn
sjór okkur inn ósinn.“
I því þeir voru að ganga frá bátnum rauk upp í norðaustanbyl,
svo litlu munaði að þeir næðu landi.
Nú víkur sögunni aftur til þeirra, er heima sátu. Dagarnir höfðu
Iiðið hver af öðrum svo ekki spurðist til bátsins, enda oftast ófært
veður. í Volaseli og víðar komst ekki annað að en harmur hjá
börnum og fullorðnum.
Dagur var að kvöldi kominn í Volaseli, þar sem þögn harms
réði húsum. Allt í einu hrikti í hurðum og glugguta, stórveður með
snjóbyl var skollið á. Fólkið lítur hvað á annað, og vonarneistinn
slokknar.
Liðið er á kvöldið, og Sigríður húsfreyja fer fram í búr og eld-
hús' til að skammta kvöldmatinn. LFng stúllca, dóttir Eyjólfs Jóns-
sonar, bcr aska og diska til baðstofu, en er hún fer inn göngin, sér
hún, að bæjardyrahurðin opnast og Ólafur gengur inn með mönn-
um sínum. Hún varð himinglöð og hrópaði upp: „Þeir eru komn-
ir,“ en stúlkunni til undrunar varð húsmóðirin skelfingu lostin og
bað guð að hjálpa sér. Hún áttaði sig ekki á, að þetta gæti verið
annað en svipir drukknaðra manna. Hún leit á Ólaf og menn hans
augnablik og svaraði kveðju hans með spurningu: „Ertu kominn
Jifandi?“ Hann svaraði brosandi: „Hvað heldurðu, heldurðu, að
ég sé kominn dauður?“ Þá áttaði Sigríður sig og sagði: „Oft hef
ég beðið þig, elskan mín, að vera ekki svona þaulsætinr. á sjó.“
Hann svaraði: „Mér verður það ekki til dauða.“
50
Goðasteinn