Goðasteinn - 01.09.1971, Síða 81

NÝÁRSNÓTT
Nú allt er svo fagurt, heilagt og hátt
og hugurinn fanginn og dreyminn.
Á ljósvakans gígjur er leikið dátt,
þær ijóða í þögn út í geiminn.
Og landið mitt kæra svo ljómandi bjart
við lýsandi stjörnur og mánans skart
og mjallarbreiður, sem brúðarlín,
bylgjast um álfaheiminn.
Svo líður nóttin, með Ijúfri mund,
mig laðar í vængjanna skugga,
og frostrósum ritar hin fleyga stund
frostspár á lítinn glugga.
UNDIR TRJÁNUM
Andvarinn bærir rein og rein,
rjóð eru blöðin og undur hrein,
hve gott er í greinanna skugga,
rósfingur líða um stein og stein,
stirnir á ljósálfa glugga.
KVÖLDFRIÐUR
Bærist lauf við birkistofna,
blærinn kveður nær og fjær.
Veikar fjólur væran sofna,
vakir stjarna á himni skær.
Lindin niðar, niðar hljótt.
Vildi ég þessUm vinum mínum
vera með í alla nótt.