Úrval - 01.10.1976, Blaðsíða 103

Á FERD MEÐ KALLA
101
við lokum inni og tignum hið af-
brigðilega í þjóð okkar og menn-
ingarlífi. Þjóðgarðurinn Yellowstone
Park er ekki dæmigerð Ameríka
fremur en Disneyland.
Þar sem skoðun mín er svo sem nú
hefur verið lýst, veit ég ekki hvað
kom mér til að beygja snögglega
suður á bóginn og fara inn í annað
fylki til að skoða Yellowstone.
Kannski var það óttinn við nágrann-
ana. Ég gat heyrt þá segja: „Ætlarðu
að segja mér, að þú hafir farið rétt hjá
Yellowstone Park og ekki komið þar
við? Þú hlýtur að vera eitthvað
lakari. ’ ’ Það gæti líka hafa verið hinn
bandaríski ferðamáti. Maður fer í
ferðalag, ekki svo mikið til þess að sjá
og skoða heldur til þess að geta sagt
frá því á eftir. Hver sem tilgangur
minn var rneð því að fara til Yellow-
stone, er ég feginn að ég fór þangað,
ég uppgötvaði svolítið um Kalla, sem
ég hefði ef til vill aldrei annars
fengið að vita.
Geðslegur maður hleypti mér inn
í garðinn og sagði: ,,En hundurinn?
Hundar eru ekki leyfðir í garðinum
nemaí taumi.”
„Hvers vegna?” spurði ég.
, ,Vegna bjarnanna. ’ ’
, ,Herra minn, ’ ’ sagði ég, , ,þetta er
einstakur hundur. Hann dregur ekki
farm lífið með klóm og kjafti. Hann
viðurkennir rétt katta til að vera
kettir þótt hann dáist ekki að þeim.
Hann breytir um stefnu fremur en að
trufla heiðarlegan grasmaðk. Hann
óttast mest af öllu að einhver bendi
honum á kanínu og stingi upp á því
að hann elti hana. Þetta er hundur
rósemdar og friðar. Ég gæti trúað að
mesta hættan verði sú, að birnirnir
þínir mógðist þegar Kalli lætur sem
hann sjái þá ekki.”
Ungi maðurinn hló. ,,Ég hafði nú
ekki svo miklar áhyggjur af bjarn-
dýrunum,” sagði hann. ,,En birnirn-
ir okkar hafa ekki tamið sér umburð-
arlyndi gagnvart hundum. Einn af
þeim gæti sýnt fordóma sína með því
að klappa honum á kinnina — og
eftir það áttu engan hund. ’ ’
,,Ég skal loka hann afturí. Ég heiti
því að Kalli veldur engu uppnámi í
bangsaheimi, og heldur ekki ég.”
,,Ég var bara að vara þig við,”
sagði hann. ,,Ég er ekki í vafa um
góðan vilja og einlægni hundsins
þín. A hinn bóginn eru bangsarnir
okkar þeir verstu. Skildu ekki eftir
mat á glámbekk. Það er ekki bara að
þeir steli honum, heldur eru þeir
gagnrýnir á hvern þann, sem reynir
að kenna þeim betri siði. í stuttu
máli sagt, trúðu ekki á góðlegan svip
þeirra ef þú vilt komast hjá lúskri.
Og láttu ekki hundinn einan út. Það
er ekki hægt að rökræða við bjarn-
dýr. ”
Við héldum inn í undraland upp-
hafinnar náttúru, og þið verðið að
trúa því sem gerðist. Ég get ekki
sannað það öðru vísi en að ná í
bjarndýr.
Um einn og háifan kíiómetra frá
hiiðinu sá ég bjarndýr við veginn, og
það kom kjagandi eins og til að stöðva