Úrval - 01.10.1976, Síða 112

110
ÚRVAL
meðan ég þumlungaði tjakknum
undir afturöxulinn sem ég varð að
finna með hendinni þar sem hann
var á kafi. Raunverulega tók mig
ekki nema um klukkutíma að skipta
um hjól. Ég var óþekkjanlegur með
öll þessi leirlög utan á mér. Hendur
mínar voru flumþraðar og blæðandi.
Ég velti dekkinu á þurrt og skoðaði
það. Önnur hliðin var gersamlega úr
því. Svo leit ég á hitt afturdekkið
og sá mér til skelfingar stóra kúlu
innan á því og aðra til. Það leyndi sér
ekki að það gat farið sömu leið á
hverri stundu og það var sunnudagur
og það rigndi og þetta var Oregon.
Ef það spryngi líka værum við þarna á
blautum og fáförnum vegi og ættum
ekki annars úrkosta en fara að gráta
og bíða dauða okkar. Ég fláði af mér
leirug fötin og fór 1 nýtt fínirí, sem
varð leirugt af afhöfninni.
Aldrei hefur nokkur bíll fengið
gætilegri meðferð en Rósínant þar
sem við siluðumst af stað aftur. Hver
arða á veginum nísti mig í gegnum
merg og bein. Við fórum ekki yfír
átta kílómetra hraða. Og hið forna
iögmál lét til sín taka, að þegar
maður sé borgar þurfi séu þær fáar
og strjálar. Ég þurfti meira en borg.
Ég þurfti tvö ný og vönduð dekk.
Eftir fjörutíu ár í þjáningarfullri
blautri eyðimörk með ekkert ský að
degi né eldstólpa að nóttu tii að vísa
okkur veginn komum við að blautri,
lxtilli og lokaðri borg sem ég man
ekki hvað heitir af því ég komst aldrei
að því. Allt var lokað — allt nema
lítið viðgerðarverkstæði og bensín-
stöð. Eigandinn var risi með örótt
andlit og mannvonskulegt, hvítt
auga. Væri hann hross myndi ég ekki
kaupa hann Hann var heldur
þögull. Hann sagðist ekki hafa dekk
við mitt hæfi og þurfa að senda til
Portlands eftir þeim. Hann gæti
hringt á morgun og kannski fengið
þau þarnæsta dag.
,,Gæti ég fengið þau nokkurs
staðar hér um slóðir? ’ ’
,,Á tveimur stöðum. Báðir eru
lokaðir. Ég held þeir hafi ekki rétta
stærð. Þú þarft stærri dekk en þú
varst með. ’ ’ Hann klóraði sér í skegg-
inu, frýndi á kúlurnar á vinstra
afturhjólinu og rak í þær fingur eins
og þjöl. Svo fór hann inn í skrifstof-
una, sópaði til hrúgu af bremsu-
borðum og viftureimum og verðlist-
um og dró fram símaskrá. Og ef trú
mín á heilagleika mannanna skyldi
einhvern tíma taka að flökta, mun ég
minnast þessa illúðlega manns.
Eftir þrjú símtöl fann hann fyrir-
tæki sem átti eitt dekk af réttri
stærð, en eigandinn var fastur í brúð-
kaupi og gat ekki rifið sig iausan.
Eftir önnur þrjú símtöl komst hann á
snoðir um annað dekk, 12 kílómetra
í burtu. Þetta tók óratíma því miili
allra símtala var röð af bílum sem
þurftu að fá bensín og olíu og allt
var þetta afgreitt með hátignarlegri
rósemi.
Loks var mágur dreginn fram í
dagsljósið. Hann átti bújörð spöl-
korn utan við borgina. Hann langaði