Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2023, Síða 40

Náttúrufræðingurinn - 2023, Síða 40
Staðan annars staðar á landinu Í greinargerð landlæknis frá 1934 kemur fram að í mörgum þeirra héraða sem svör bárust ekki frá hafi viðkomandi lækni verið ókunnugt um veggjalús. Sjálfur vissi landlæknir þó um veggjalýs í fjórum þessara héraða, í Reykjavík, á Ísafirði, á Húsavík og í Hornafirði. Héruð þar sem læknar aftur á móti staðfestu tilvist veggjalúsa þetta ár voru Hafnarfjörður (1 heimili utanbæjar), Bíldudalshérað (2 bæir), Þingeyrarhérað (16 heimili á 13 sveitabæjum), Flateyrarhérað (3 hús á Suðureyri), Hólmavíkurhérað (1 sveita- bær), Akureyri (1 hús) og Síðuhérað (2 sveitabæir).10 Árið 1934 hafði veggjalúsar því orðið vart í 11 af 49 læknishéruðum landsins. Næstu ár hélt útbreiðslan áfram. Árið 1942 er þess getið í heilbrigðisskýrslunum að allt sé morandi í veggjalús á elliheimil- inu á Ísafirði og 1944 er sagt frá því að veggjalús hafi borist til Norðfjarðar með sjómanni í Englandssiglingum, og sé komin í sex íbúðir.10 Uppruni veggjalúsa var því ekki alltaf rakinn til Vestfjarða. Veggjalús nær hámarki – Viðsnúningur næst með DDT Útbreiðsla og algengi veggjalúsa náði hámarki á Íslandi á árum heimsstyrj- aldarinnar síðari. En fljótlega eftir að hið öfluga skordýraeitur DDT bættist í vopnabúr landsmanna (sjá Innskot- skafla B) tók veggjalús að fækka og útbreiðslan dróst saman.16,17 Enn varð veggjalúsar þó vart á nýjum stöðum, svo sem árið 1947 á Varmalæk í Skagafirði.10 DDT var notað ótæpilega til að út- rýma veggjalús. Til að byrja með var það oft notað samhliða blásýru sem bræld var innandyra (sjá Innskotskafla A). Árangurinn lét sjaldnast á sér standa og er hann gjarnan tíundaður í Heilbrigðis- skýrslum.10 Á Vestfjörðum var farið að nota DDT árið 1945 en árið eftir var veggjalús víða algeng, sem marka má af því að við skólaskoðun í Þingeyrar- læknishéraði sáust útbrot eftir veggja- lýs á 83 börnum.10 Erfiðast var að eyða veggjalús í gömlum timburhúsum, en tókst þó á næstu árum. Staðan í Reykjavík á öðrum fjórðungi 20. aldar Veggjalús hafði þegar árið 1923 sest að í Pólunum í Reykjavík. Næstu ár skaut hún upp kollinum á sífellt fleiri nýjum stöðum á höfuðborgarsvæðinu. Árið 1930 hófust eitranir með blásýrugasi (sjá Innskotskafla A) en allt kom fyrir ekki og útbreiðslan jókst jafnt og þétt. Skjótur viðsnúningur varð þegar farið var að nota DDT árið 1945 (sjá Innskot- skafla B). Við lestur Heilbrigðisskýrslna næstu árin má samt sjá að veggjalúsin hafði komið sér víða fyrir. Strax árið 1945 var lagt til atlögu við veggjalýs í 43 herbergja húsi í Reykjavík. Árangurinn varð ágætur og bar ekkert á veggjalús í húsinu eftir það. Næsta ár var veggja- lús eytt á 18 stöðum öðrum, í samtals 34 herbergjum. Árið 1947 var eitrað í 120 herbergjum í 27 húsum og árið 1948 var eitrað í 170 herbergjum. Eftir það fækkaði tilfellum svo hratt að um mið- bik aldarinnar hætta læknar að nefna veggjalýs í heilbrigðisskýrslunum.10 Seinni helmingur 20. aldar Eftir miðbik aldarinnar hvarf veggjalúsin að mestu á Íslandi en ráðist var til at- lögu við hana þar sem tilfelli komu í ljós á sjötta og sjöunda áratugnum. Þekking, reynsla og árangursrík efni voru til staðar. Síðast var vitað um „gamla stofninn“ hérlendis á hænsnabúi í Kópavogi á áttunda áratug aldarinnar og var henni fljótlega útrýmt. Ásmundur Reykdal var meindýra- eyðir Reykjavíkurborgar um árabil. Sagði hann frá því í viðtali 1989 að þá hefði árum saman ekki orðið vart við veggja- lús í Reykjavík, utan eins tilviks sem kom upp um miðbik níunda áratugarins þegar veggjalýs fundust í farangri ferða- langs sem var að koma að utan.18 Þessi staða átti eftir að gjörbreytast með auknum ferðalögum til landsins. Fyrstu veggjalýs sem komu til kasta höfundar höfðu komist á legg í íbúð í Breiðholtinu í Reykjavík og fundust í júlí 1997. Smitið var rakið til dvalar íbúans á hótelherbergi í Bretlandi haustið áður. Næsta tilvik kom upp sumarið 2000 og var það í Vogahverfinu í Reykjavík. Fljótlega hættu veggjalýs samt að berast að Keldum til greiningar, einkum vegna þess hversu auðgreindar lýsnar eru og ummerki eftir þær skýr. Þolendur vita því oftast við hvað er að eiga og hafa strax samband við þá meindýraeyða sem auglýsa það opin- berlega að þeir hafi sérhæft sig í því að útrýma veggjalús. Ný öld Árið 2004 áætlaði meindýraeyðir hjá Meindýravörnum Reykjavíkurborgar að um 10 veggjalúsartilfelli hafi komið upp í borginni það ár (Ómar Dabny, munn- legar upplýsingar). Tæpum tveimur ára- tugum síðar var haft samband við meindýraeyða sem taka að sér að eyða veggjalúsum. Kváðust sumir þeirra fá að jafnaði eitt tilvik á viku að takast á við. Samkvæmt því skiptir fjöldi veggjalúsa- tilfella á landinu nú (2023) væntanlega hundruðum. Auk heimahúsa (sjá Inn- skotskafla C) eru þessi tilfelli hvað algengust í ferðaþjónustuhúsnæði, á hótelum, gistiheimilum og í Airbnb- íbúðum, og í húsnæði innflytjenda, vinnubúðum farandverkamanna og jafn- vel í skálum ferðafélaganna, auk heima- húsa. Hættan er vitaskuld mest þar sem margir leita gistingar og gestirnir eru að koma frá löndum þar sem veggjalúsin er algeng. Útrýmingaraðferðir nú Síðustu áratugina hefur fjöldinn allur af eiturefnum verið notaður til að útrýma veggjalús. Þau verða ekki kynnt hér frekar en fram kemur í Innskotskafla C. Á síðari árum hafa umhverfisvænni aðferðir en áður tíðkuðust rutt sér til rúms, aðferðir þar sem spilað er ann- aðhvort á hita- eða kuldaþolmörk veggjalúsarinnar.3,19 Hitameðferð miðar að því að hækka hitastigið í umhverfi dýranna í tiltekinn tíma upp fyrir 50°C þar sem rannsóknir hafa sýnt að veggjalýs lifa ekki við meiri hita en 45−47°C. Til að hækka hitastigið eru notaðir sérhannaðir blásarar, yfir- leitt rafmagnskyntir. Þvott má þvo við Náttúrufræðingurinn 40 Ritrýnd grein / Peer reviewed
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.