Mímir - 01.04.1962, Qupperneq 31

þyrfti kennsla ekki að hefjast fyrr en kl. 9,
því að eniiir tímar eru í uppeldisfræðnm frá
kl. 9—10 þann dag. Ég sé ekkert þessu til
fyrirstöðu og tel það reyndar miklu eðlilegra
að byrja vinnu kl. 8 að morgni heldur en kl.
10. Yfirgnæfandi meiri hluti skólanema í
lægri skólum liefur þá vinnu sína, og mér
finnst háskólastúdentum engin vorkunn í að
liafa sama hátt á. Það er hæpinn ávinningur
að þeim þætti hins akademíska frelsis að
mega sofa til kl. 9 eða 10 á morgnana, og
yfirleitt eru þeir, sem sækja fyrst tíma kl. 10,
sammála um, að morgunninn sé ódrjúgur til
mikilla afreka við lestur.
Hér er heldur ekki verið að brjóta neina
meginreglu innan veggja háskólans, því að í
ýmsum öðrum deildum hefst kennsla kl. 8.
Skal þar fyrst nefnd guðfræðideild, en hún
hefur sýnt lofsvert framtak í því að bæta
námsaðstöðu nemenda sinna á marga lund.
Þar liefst kennsla kl. 8 og þykir gefast ágæt-
lega. 1 læknadeild eru allmargar kennslu-
stundir kl. 8, aðallega í síðasta hluta, og í
tannlæknadeild hefst kennsla í vissum grein-
um kl. 8 alla virka daga á nýbyrjuðu misseri.
Um húsnæðisskort þarf tæplega að tala á
þessum tíma. Stofa sú, sem bókmenntasögu-
fyrirlestrarnir eru að jafnaði fluttir í, er Iaus
frá kl. 8—9 árdegis, að því er bezt verður
vitað.
Ég er ekki í minnsta vafa um, að þetta
fyrirkomulag kennslustunda, ef á kæmist,
yrði til jiess að bæta starfsskilyrði stúdenta
í íslenzkum fræðum að mun og auka um leið
verulega afköst þeirra við tímafrekt og yfir-
gripsmikið nám.
II
„Hver deild semur lestrar- og kennsluáætl-
un fyrir sig (upplýsingarit um kennslu og
nám). Skal fjölrita hana eða prenta og af-
henda nemendum, er þeir hefja nám sitt. I
kennsluáætlun skal greina, liverjar náms-
greinar séu kenndar í deild, livernig kennslu-
greinum sé skipt eftir kennslumisserum, hve
námstíminn sé áætlaður langur í heild eða
í hverjum prófhluta um sig, el’ því cr að
skipta. Þá skal og greina námskeið og æfingar
og reglur um þau. Enn fremur skal lýsa Jiar
kennsluháttum og prófháttum, Jiar skal geta
kennslurita og annarra rita, sem æskilegt er
að stúdent kynni sér í námi sínu, og greina
almennt frá náminu, eftir Jiví sem þörf J)yk-
ir“.
Þannig hljóðar 23. gr. reglugerðar fyrir Há-
skóla Islands frá 17. júní 1958, og er hún
mun ýtarlegri og nákvæmari en samsvarandi
grein í reglugerð fyrir Háskóla íslands frá 9.
okt. 1912.1) Árhók háskólans 1912—1913 birti
og kennsluáætlanir fyrir laga- og læknadeild í
samræmi við umrædda lagagrein. Árbókin
1913 -1914 (Rvk. 1914) birli því næst slíka
lestrar- og kennsluáætlun fyrir lieimspekideild
(hls. 34 48), og fyrir guðfræðideild kom út
svipuð áæthui í Árbók 1914—1915. Þar með
var þeirri grein laganna fullnægt um sinn.
Lestrar- og kennsluáætlun heimspekideildar
mun hafa verið gefin út sérprentuð á sínum
tíma nemendum til J)æginda.
Síðan áætlun J)essi leit fyrst dagsins Ijós,
eru nú liðin Uep fimmtíu ár, og allan jnuin
tíma hefur lienni verið ætlað að þjóna því
hlutverki, sem henni var í fyrstu fengið, með-
an háskólinn var enn ungur og námsgreinar
hans og námsefni að mörgu leyti ómótað og
á tilraunastigi. Mér er ekki kunnugt um, að
áætlun þessi liafi verið endursamin eða bætt
á neinn liátt fyrr en 1960, er heimspekideildin
gaf út Prófkröfur og kennsluáætlun með leið-
beiningum um lestrarefni til kennara- og
meistaraprófs í íslenzkum fræðum A Mál-
fræði. Þar er ýtarlega gerð grein fyrir lestrar-
efni og prófkröfum, kennslu og prófum, svo
að sú bók gegnir ágætlega því hlutverki, sem
fyrrnefnd reglugerðargrein gerir ráð fyrir, að
|)ví er málfræði varðar. En um sögu og bók-
menntasögu er allt óbreytt.
Það, sem hér hefur verið sagt, er eingöngu
II Sl>r. Árl.ók H. í. 1912—1913 (Rvk. 1913), l.ls.
36, 13. gr.
23