Mímir - 01.04.1962, Page 35

KVIKSANDUR

BERGLJÓT
Hugur minn kallar
í hrundanssal
ViS sökkvum dýpra og dýpra
því enginn heyrir hrópin
og undir enginn grunnur
við sökkvum eitt og eitt
því enginn ú sér bróður
sem heyrir neyðar lirópin
við sökkvum dýpra og dýpra
því enginn grunnur er
móður lífs
er myrða skal
í riðturni reimleikahallar
Kom björt og hrein
ber lífs
birtu kyni
Veit oss hið eina vopn
veika grein
af kærleikans höggna hlyni
MANNLlF
Ljós og gluggar gleði sorg
glóhreinn snjór í hjarta
brun í gegnum brautartákn
blóð á svörtum grunni
VERKNÁM
Má ég sjá
andlit fjarulans
brennt í eldi miskunnar
Iía lia
það sviðnar ekki
hvað þá lieldur brennur
Þetta er ekki eldur
en velgja af gufum
En tennurnar stökkna
(brolna svo í lioldi)
og vinmœli steypast í náglott
27