Mímir - 01.06.2007, Qupperneq 121

þessum orðum: „Það liggur í augum uppi, að
hagsmunamálin haíi verið drýgri hvöt til félags-
stofnunarinnar en einbert félagslyndi.“
Mímir hefur þannig frá upphafi tekið að sér
að standa vörð um hag nemenda gagnvart kenn-
urum og öðrum stjórnendum deildarinnar. Fé-
lagið ályktaði um ýmis nauðsynja- og alvömmál;
allt frá skipulagningu námsins og prófatíð til
mótmæla við leikfimiskyldu stúdenta. I hinum
unga Háskóla Islands, þar sem ekki var enn
komið í tísku að gæta hagsmuna nemenda jafnt
sem annarra, var nauðsynlegt fyrir lítið félag
sem taldi fáa meðlimi að vera virkur þáttur í
ákvarðanatöku akademíunnar.
Aðalsteinn Davíðsson segir í drögum sínum
að sögu Mímis, sem rituð voru þegar félagið
fagnaði tuttugu ára afmæli, að eftir að Stúd-
entaráð kom til, hafi það tekið við æ fleiri hags-
munamálum af nemendafélögunum og stúd-
entar hafi frekar tekið þátt í sameiginlegri bar-
áttu Stúdentaráðs en í Mími: „Þannig hafði
fyrri grundvelli verið kippt undan félaginu, það
var hvorki hagsmunafélag né málfunda- og
skemmtifélag.“ Utlit var því fyrir að Mímir
myndi h'ða undir lok en í byrjun sjöunda áratug-
arins varð pólitísk barátta í kosningum til Stúd-
entaráðs Mími til lífs. Mímisliðar söfnuðust í
fylkingu gegn hinum sameiginlega „óvini“,
Vöku, og mótmæltu því að kosið yrði í Stúd-
entaráð eftir deildum. Lengi vel var orðið
„Vöku-andstæðingur“ viðhaft um félaga í Mími
og öðrum nemendafélögum í Heimspekideild.
Eg er ekki frá því að Mímir sé enn rauður yfir-
litum, a.m.k. eru Röskvuliðar áberandi í röðum
Mímis hvort sem þeir bjóða sig fram til Stúd-
entaráðs eða styðja Röskvu á annan hátt.
Ekki er hægt að segja að félagið Mímir sé
áberandi virkt í hagsmunabaráttunni nú um
stundir og hygg ég að það sé einfaldlega vegna
þess að slík mál eru á könnu annarra en nem-
endafélaganna, t.d. stúdentapólitíkur. Eins og
áður segir hafa Mímisliðar verið baráttuglaðir
á þeim vettvangi og því má segja að gamla
Halla Sif Ólafsdóttir, formaður Mímis, og Sigrún
Arnadóttir, fýðandi.
markmið Mímis, að berjast fyrir réttindum , sé
í heiðri haft þótt á annan máta sé.
Mímisliðar hafa þó alla tíð verið þeklctir fyrir
skemmtanagleði sína og ef rekja á sögu félags-
lífsins er sannarlega af nógu að taka. Annað
markmiða stofnunarinnar var jú að vera
skemmtifélag. Aðalsteinn segir: „Félagslíf inn-
an deildarinnar virðist hafa verið í himnalagi,
deildin fór í ferðalög og gaf prófessorum gjafir
milli þess, sem hún þrætti við þá um kennslu-
aðferðir, námsefni, kennslustundir og próf.“ A
fyrstu árum félagsins var skemmtivettvangur-
inn nær eingöngu aðalfundir félagsins. Fljót-
lega skapaðist sú hefð að viðhafa skemmtiefni
að loknum fundum. Á fyrsta fundinum var
stefnan mótuð; flutti Jónas Kristjánsson laus-
lega þýdda smásögu en einnig var tíðum sung-
ið og ýmsar aðrar listagyðjur blótaðar. Stúdenta-
böll vom á Gamla Garði, svokölluð Garðsböll,
og rannsóknaræfmgar höfðu verið iðkaðar (og
vom hluti af kennslu) allt frá árinu 1935.1 upp-
hafi slíkra æfmga var venjulega fræðilegur fyrir-
lestur en síðan tóku við umræður. Þess háttar
æfingar voru nefndar þurrar æfmgar en hinar
voru votar sem fylgt var eftir með mat og
drykk. Eins og gefur að skilja nutu hinar votu
æfingar meiri hylli meðal stúdenta og urðu
fjölsóttar.
119