Mímir - 01.06.2007, Síða 124

ið á þorra hin síðustu ár. Ekki líkaði Mímislið-
um þessi tilhögun sem skyldi. Enda segir í lög-
bók Mímis í 3. grein, lið d), að markmið eða
hlutverk félagsins sé að blóta þorra. Málið var
því leyst með því að halda bæði þorrablót og
árshátíð og hentaði það skemmtanaglöðum fé-
lögum einkar vel. A þorrablóti er öl drukkið og
fornu súrmeti stútað. I einhver ár var svokallað-
ur þorrakokteill í boði, sem sé styttri útgáfa
þorrablótsins með áherslu á ölið. Þróunin hef-
ur verið jákvæð og mjög þjóðleg. Á undanförn-
um þorrablótum hafa glímukóngur og -drottn-
ing Mímis verið krýnd eftir harða keppni.
Það er óumdeilt að árshátíðin er hápunktur
skemmtanalífs Mímis og mýgrútur hefða sem
henni fylgir. Samkvæmt hefðinni heiðra veislu-
stjóri og heiðursgestur samkomuna með nær-
veru sinni. Ræðusnillingar flytja minni karla og
kvenna og sungið er Táp og fjör og frískir menn
og Fósturlandsins Freyja. Fyrirferðarmesta
hefðin er þó víturnar en vítanefnd er skipuð fyr-
ir fram (oft samt bara þarna um kvöldið) og
hún fellir dóm sinn yfir þeim sem hafa hagað
sér á vítaverðan hátt. Vítt er fyrir hvers kyns af-
brigðilega hegðun: að toga í skegg karla og
kvenna, drekka úr hófi, nota erlendar slettur í
máli sínu o.s.frv. Hinn vítti fær síðan val um að
taka út refsingu sína með því að lepja dauðann
úr skel (brennivín úr hörpuskel) eða drekka af
horninu Grími. Klára þarf allt það magn sem
vítanefndin skenkir viðkomandi ella mun hann
níðingur nefndur. Eins og gefur að skilja falla
þessir tilburðir oftar en ekki í óminnisþoku
áfengisins en meðan á þeim stendur eru þeir
hin besta skemmtun. Á þorrablótsárshátíðinni
eru einnig söngstjörnurnar af Kraptakvöldinu
hvattar til að láta ljós sitt skína og eftir æfingu
inni á klósetti er yfirleitt orðið við óskum að-
dáendanna. Satt mun reynast hið fornkveðna
að íslenskunámið sé stoppistöð til frægðar og
frama.
Um vorið er enn farið í skála eða sumarbú-
stað að ógleymdri vorferðinni. Er hún með
svipuðu sniði og haustferðin en undanfarin ár
virðast Mímir og Ríkisútvarpið hafa tekið hönd-
um saman og er vorferðin yfirleitt farin á sama
degi og Söngvakeppni evrópskra sjónvarps-
stöðva er haldin. Er því brennt í bæinn og
Evróvisjón-gleði haldin í heimahúsi.
Eins og sést á ofangreindu eru hefðirnar
margar sem tengjast Mímisárinu sem er frá
september og fram í maí. Og fjarri Mímisliðum
að virða þær að vettugi á neinn hátt. Þrátt fyrir
það hafa félagar ítrekað reynt að koma á fót nýj-
um og hressandi hefðum. Það hefur gengið
misvel. A árunum fyrir aldamót var t.d. árviss
viðburður að Mímisliðar færu saman í geisla-
klukk (e. lazertag) og skelltu sér síðan á Ölver
til að þenja raddböndin í karókr. Tilraunir voru
gerðar með spilakvöld Mímis, leikritakvöld,
upplestra og bókakynningar. Best þykir hafa
heppnast svokölluð ferskmennaganga Mímis
sem aðeins er nokkurra ára gömul hefð. Þá er
nýnemum safnað saman fyrir utan Árnagarð,
þeir leiddir um völundarhús háskólasvæðisins
og að lokum á nærliggjandi öldurhús. Einnig
hefur það orðið að hefð að halda upp á dag ís-
lenskrar tungu og má segja að við séum einnig
samankomin hér í kvöld af því tilefni þar sem
hann var í gær. Síðast en ekki síst ber að nefna
einstaklega vel heppnaða útskriftarferð nokk-
urra Mímisliða til Færeyja í febrúar 2005 og
vona ég að hefð skapist um slík ferðalög því að
hópurinn fékk höfðinglegar móttökur hjá fær-
eyskum frændum og frænkum.
Nú halda menn sennilega að Mímir hafi
stökkbreyst úr baráttuglöðum unglingi í sjálfum-
glaðan miðaldra mann með gráa fiðringinn sem
heldur út á galeiðuna við hvert tækifæri. Því fer
þó fjarri því að nemendur hafa í gegnum Mími
komið til leiðar mörgum hagsmunamálum sín-
um. T.a.m. var árið 1988 haldin í Brekkuskógi
ráðstefna stúdenta og kennara sem leiddi til
breytinga á BA-náminu. Málþing var haldið
árið 2000 um stöðu íslenskunáms og íslensk-
unnar í þjóðfélaginu og varð það einnig til þess
122