Úrval - 01.12.1979, Síða 28

EGAR ég kom aftur úr
fyrsta fríinu mínu síðan
ég varð aðstoðarprestur í
St. Jude’s, sem var
sóknarkirkja í vestur-
hluta London, var allt í uppnámi
vegna þjófnaðar. Sólknarpresturinn,
hinn óbugandi faðir Charles
Duddleswell, beinti á naktar fjalirnar
fyrir framan altari heilagrar meyjar,
þar sem kínverskt teppi hafði verið
þar til í fyrradag, að það hvarf.
Mitchin’ iávarður hafði gefið helgi-
staðnum teppið ásamt persneskri
gólfábreiðu, sem einnig hafði verið
stolið. „Hvort um sig var jafnvirði
300 punda,” sagði ég. Faðir
Duddleswell stundi.
Hann sagði að lögreglan hefði ekki
minnstu hugmynd um þjófinn. ,,Það
eina sem við getum beðið um er að
hann beini athygli sinni eitthvað
annað.”
En hinn nafnlausi þjófur hafði
enn áhuga á St. Jude’s. Næsta dag
tók hann með sér tvo silfurkerta-
stjaka. Þegar við uppgötvuðum stuld-
inn varð faðir Duddleswell æfur.
„Bráðum fer hann að að stela úr
samskotabaukunum! ’ ’
Þessi spádómur hans rættist um
kvöldið. Innst í kirkjunni voru
nokkrir baukar til styrktar hinum
fátæku, fyrir kaþólska trúboðið og
sérstakur safnbaukur fyrir páfann.
Þjófúrinn sýndi víðsýni sína í verki.
,,Hann hefur farið í hvern einasta
bauk,” öskraði faðir Duddleswell.
,,Við eigum í höggi við guðleysingja
sem rænir hina fátæku og sjálfan guð
almáttugan.”
Lásasmiður gerði við baukana fyrir
3 pund og setti þungan hengilás á
hvern þeirra. „Þetta er það besta sem
ég get gert,” sagði hann og gaf um
leið í skyn að það besta yrði kannski
ekki nóg.
Og þannig varð það líka. Þjófurinn
braut ekki einungis upp baukana,
heldur braut hann lásinn á skrúð-
húsinu og stal silfurbaukunum með
heilögu olíunni, sem notuð er fyrir
hinstu smurningu hinna deyjandi og
við skírnir.
Faðir Duddleswell ákvað að fá sjálf-
boðaliða til að vakta staðinn, „eins
og gert var í stríðinu.” Þar til hann
gæti lýst eftir sjálfboðaliðum á
sunnudag, eftir fimm daga, myndum
við taka að okkur að vaka. Fyrir
vaktina á miðvikudag borðaði ég vel.
Ég hlýt að hafa dottað — því þegar
faðir Duddlesweil kom til að leysa
mig af hafði ekki aðeins verið brotist í
,, Við eigum í höggi við
guðleysingja!” öskraði faðir
Duddleswell. ,,Ræfil sem
rænir frá sjálfum guði
almáttuguml" En hefði guð
almáttugur samþykkt áætlun
prestsins okkar gðða til að
stöðva þjófinn.
söfnunarbaukana, heldur hafði öllum
kertunum líka verið stolið.
Ákveðinn í að bæta fyrir blundinn
hafði ég samband við Archie Lee,
fyrrum bragðaref sem nú var orðinn
sómakært sóknarbarn, og bað hann
um að hjálpa mér til að hafa upp á
sökudólgnum.
„Það er alveg augljóst, faðir.
Merkin á baukunum eru jafn skýr og
eiginhandarundirskrift. Nema hvað
sá er um ræðir kann ekki að skrifa.
„Hver er hann?”
„Æ, mig langar ekki til að koma
upp um gamlan félaga. Sérstaklega
þar sem hann er trúbróðir okkar.
Ég fullvissaði Archie að við værum
ekki að sækjast eftir að fangelsa
manninn. „Okkur langar til að hann