Úrval - 01.12.1979, Síða 34

32
ÚRVAL
kenndu hin börnin henni meira en
nokkrum öðrum. Það frétti ég á dag-
legum heimsóknum mínum til hans
litla sonar míns — og þó raunar ekki
bara til hans, því börnin voru öll
félagar í örlögum sínum og deildu
öllu með sér af stakri óeigingirni, líka
foreldrunum.
Elizabeth hafði orðið að undir-
gangast röð af flóknum uppskurðum
aftan við eyrun og var að verða
heyrnarlaus. Heyrnarleysið bar mjög
hratt að, og það var aðeins spurning
um mánuði hvenær hún yrði alger-
lega heyrnarlaus. Það var engin
minnsta von um hjálp. En Elizabeth
var stakur tónlistarunnandi. Sjálf
hafði hún skæra og fallega söngrödd
og fram undir það að hún veiktist
hafði hún þótt sjaldgæflega efnilegur
píanónemandi. Allt gerði þetta
óumflýjanlegt heyrnarleysið ennþá
sorglegra. Sjálf kvartaði hún aldrei.
Stundum sást þó, ef hún var ein, að
hljóðlátt tár myndaðist í augnakrók
og rann hægt niður kinnina.
Elizabeth unni sem sagt tónlist
framar öllu öðru, og hún naut þess
ekki síður að hlusta heldur en mynda
tónlistina sjálf. Oft, þegar ég var
búinn að stinga Adriani í bólið á
kvöldin benti Elizabeth mér að koma
fram í leikherbergið, sem nú var autt
og hljótt. Þar settist hún sjálf í stóran
leðursófa og lét mig setjast við hlið
sér. Svo tók hún um hönd mína og
sagði hljóðlega: „Syngdu fyrir
mig”
Vissulega er ég enginn Carúsó, en
ég get haldið lagi. Það var engin leið
að neita henni. Ég sneri mér að henni
svo hún gæti fylgst með vörunum á
mér og söng nokkur lög, með eins
skýrum textaframburði og ég gat, í
þessum sérstaka ,, óskalagaþætti. ’ ’
Hún hlustaði af ákefð og með
augljósri ánægju, og þakkaði mér svo,
alvarleg í bragði, með snöggum kossi
á ennið.
Eins og ég sagði vorkenndu hin
börnin henni mjög og langaði að gera
eitthvað til að gleðja hana. Svo tóku
þá ákvörðun undir forystu Freddies,
og fóru með erindi sitt til Hildu
Kirby, deildarhjúkrunarkonu.
Kirby — eins og allir kölluðu
hana, háir og lágir — var gríðarhá og
rengluleg ung kona, og fyrir hafði
komið að fas hennar skaut ókunn-
ugum skelk í bringu. En börnin létu
ekki blekkjast af hrjúfu yfirbragði
hennar. Þau vissu, að Kirby var ein-
læg vinkona þeirra.
Fyrst í stað féll Kirby allur ketill í
eld við erindi barnanna. „Langar
ykkur að halda söngskemmtun fyrir
Elizabeth á afmælinu hennar, þegar
hún verður 11 ára!” hrópaði hún.
,,Þið eruð ekki með öllum mjalla.
Það eru ekki nema þrjár vikur þangað
til.” Þegar hún sá vonbrigðin á litlu
andlitunum bætti hún við: ,,Nei, þið
eruð ekki með öllum mjalla. En ég
skal hjálpa ykkur.”
Og hún lét til skarar skríða þegar í
stað. Hún flýtti sér í símann í setu-
stofu hjúkrunarkvennanna og
hringdi til tónlistarskóla ekki ýkja