Úrval - 01.12.1979, Síða 44

42
ÚRVAL
hæfmginarheimilið helst látið hann
stinga tenniskúlum I plastpoka.
Þegar Tim kom með Jerry og for-
eldra hans út á búgarðinn, tókjim á
móti þeim við hliðið á CanCan og
þandi hryssuna með bílnum alla leið
heim að húsi sínu. Þegar bíllinn nam
staðar starði pilturinn eins og
dáleiddur ájames Brunotte, sem var
að stinga mósóttu hryssunni inn í
hrossaréttina.
Því var komið svo fyrir, að Jerry
fengi að vera hjá Jim nokkra daga.
Þegar foreldrar hans og Tom vom
farin, gekkjim út að réttinni þar sem
Jerry og Can Can horfðust í augu. Jim
sá hvað drengnum leið. „Láttu þér
ekki detta það í hug fyrr en þú getur
hugsað um hana,” sagði hann. ,,Til
að byrja með verðurðu að koma hey-
bagganum þarna frá hlöðunni út í
réttina.”
Jerry Schultz hófst þegar handa.
Heybagginn var engin tenniskúla —
nærri 40 kíló. En Jerry hafði það af.
Svo þurfti að moka flórinn. Því næst
að hreinsa hófana á CanCan. Loks
teymdu þeir CanCan upp að
upphækkun og Jerry klöngraðist við
að komast á bak, tók sér hvíld, reyndi
aftur, móður og másandi. Hryssan
stóð hin þægasta meðan þessu fór
fram, og loks var Jerry Schultz
kominn í hnakkinn. Hann nötraði
allur í stjórnlausum rykkjum, en
skipaðisamt: „Afstað!”
Jim fylgdi með á öðmm hesti með
þriðja taum. En eftir stundarkorn lét
hann Jerry og CanCan um sig. Jerry
þorði alls ekki að treysta því að hann
kæmist nokkurn tíma á hestbak
framar og fékkst ekki af baki næstu
klukkutímana. Þess í stað reið hann
út um allan búgarðinn, og þetta varð
eftirminnilegasta ferðalag hans fyrr
og síðar.
Á einum degi rann það upp fyrir
Jerry, að hann gat það ógerlega. Þann
sama dag uppgötvaði Jim Bmnotte
líka nokkuð — hvað ætti að verða
ævistarf hans. Hann ætlaði að sýna
fötluðu fólki — því sem hann næði
til — hvað það gæti gert ef það raun-
vemlega vildi.
JERRY VAR HJÁ honum í hálfan
mánuð. í lok þess tíma reið hann
CanCan flókna hindmnarbraut og lét
hana stökkva yfir tunnur. Þess á milli
þeysti hann um sléttuna, fór af baki
og á aftur með erfiðismunum, en
þegar honum sýndist. Hann fór allur
annar maður úr þessari heimsókn.
Jim Bmnotte hafði séð dramatíska
endurfæðingur eiga sér stað vegna
umgengni við hesta. Nú langaði
hann að koma upp endurhæfingar-
búgarði fyrir fatlað fólk og hjálpa því
að uppgötva raunvemlega getu sína.
Það gæti komið eitt sér eða í hópum,
nokkra tíma á dag, nokkra daga eða
nokkrar vikur. Hver og einn skyldi
hvattur til að gera eins mikið og hann
framast þyrði. ,,Og,” sagði Jim við
föður sinn, „engin skipulögð pró-
grömm.”
,,Amen. Og ekkert sálfræðikjaft-