Afmælismót Skáksambands Íslands - 01.02.1985, Side 51

Frá Maraþonfjöltefli Horts í Valhúsaskóla 1977. (Ljósm. Sigurjón Jóhannsson)
í fyrsta sinn um árabil var Seltjarnarnes annað og
meira en bara „svefnbær“. Úti í regnúða næturinnar
sáust menn koma víghreifir með töflin sín undir armin-
um. Áhorfendur skorti ekki heldur, sumir hverjir
komnir af vínveitingahúsum borgarinnar. Þeir virtust
una sér vel við að virða fyrir sér fjöltefliskónginn og
fórnardýr hans.
Þegar morgunsólin tók að baða Nesið geislum sínum
stóð Hort enn á báðum fótum, gagnstætt hrakspám ým-
issa, búinn að slá ævagamalt met Svíans Stáhlbergs, 400
skákir í fjöltefli. Þrátt fyrir yfirlýsingu um 444 skákir,
hélt Tékkinn sínu striki og tilkynnti að hann hefði sett
stefuna á 550 skákir.
Hort var jafnan fagnað með lófataki þegar hann gekk
í salinn eftir örstutta hvíld. Hann brosti breitt og virtist
ánægður. Hélt síðan áfram að tefla eins og vél. Mönnum
taldist til að hann hefði alls leikið 15000 leiki.
Síðustu skákinni lauk kl. 9.45 um morguninn, eftir 24
klst og 20 mín samfellda taflmennsku. Þá var kappinn
orðinn kampakátur og skemmti áhorfendum með gam-
anorðum. Þrjú heimsmest höfðu verið sett. Hver skák
tók að meðaltali aðeins 2 mínútur og 40 sekúndur, sem
einnig var heimsmet. Alls vann Hort 477 skákir, gerði 63
jafntefli og tapaði 10 skákum. Viningshlutfallið því
92,5%, ögn lakara en hjá Stáhlberg, enda fyrirstaða vafa-
lítið meiri. Fjórða heimsmetið má segja að hafi einnig
verið sett. Hort tefldi við 0,25% íslensku þjóðarinnar,
slíkt hlutfall af þátttöku heillar þjóðar í einu fjöltefli er
met sem seint verður slegið.
Enn streymdu menn að, sumir velútsofnir með töflin
sín, tilbúnir til atlögu. Þeirra beið þó aðeins að taka þátt
í fagnaðarlátum og húrrahrópum er gullu við til heiðurs
Vlastimil Hort, mesta fjöltefliskóngi allra tíma. Fjar-
stæðukennd hugmynd, aprílgabb, var orðið að veru-
leika.
Til minningar um þennan heimssögulega atburð og
eftirminnilegu skákraun var ári síðar festur upp minnis-
skjöldur úr kopar á hlið Valhúsaskóla, sem lengi mun
halda nafni hins hugdjarfa meistara, heiðursmannsins
Horts, á lofti.
Eftirmáli
Daginn eftir hélt bæjarstjórn Seltjarnarness boð inni og
þar var Hort sýndur margvíslegur sómi. Magnús Er-
lendsson, forseti bæjarstjórnar afhenti honum forkunn-
arfagra og hagalega skorna hvaltönn á skreyttum harð-
viðarpalli með silfurskjöldum að gjöf frá Seltirningum.
Jón Birgir Pétursson, fréttastjóri DB og aðalfulltrúi þess
á mótsstað, afhenti Hort fagran rósavönd. í einni rósinni
var fagurlega gerður gullhringur með bláum safírsteini,
skreyttur skákmynstri úr hvítagulli. Forseti skáksam-
bandsins afhenti stórmeistaranum skjal til staðfestingar
heimsmetunum. Loks gekk fram óboðinn gestur, Frank
Michelsen, úrsmiður, og færði Hort sérstaklega vandað
svissneskt armbandsúr að gjöf, og kvaðst vona að í hvert
sinn sem hann heyrði það hringja, minntist hann íslands.
Við öll þessi miklu og óvenjulegu vinahót hafði hörku-
tólið Hort ekki lengur vald á tilfinningum sínum, hann
hreinlega „stóðst ekki lengur mátið“ og þakkaði fyrir sig
hrærðum rómi.
PELSINN
Kirkjuhvoli, sími 20160.
51