Freyja - 01.01.1905, Síða 37

VII. 6.-
7. FRE\ JA 183-
Til harðstjórans.
—o—
Þú segir mér, bróðir, a8 ekkert sé aö,
meö alls konardœmum þú skýrir mér þat>
og bendir á sumar og sólu.
Þú sér5 ekki hélu né skúrir né ský
né skaövænan þystilinn vellinum í,
en einungis fíhl og fjólu.
Þú kaliar þaö heilbrigt a8 hafa þá sjón
er helhnginn lítur—þú telur þá flón
sem gefa því gaum eða auga,
aö mannfélagstúniö er rotið í rót,
og rœöur, sem fjalia um einhverja bót,
þú álítur óhefJla drauga.
Þú helzt vildir brennahvernbölsýnismann,
sem biett eSa hrukku á heiminum fann
og raskaöi ró þeirra kindá,
sem þú hefir hundreknar hneppt inn í kró
og haldiö í myrkri unz ljósþfáin dó
og unt var þær allar á8 binda.
Þú fagnar ef skyn er í fangelsi byrgt,
þérfinnstþaSallt grýla,semstendur eikyrt,
þér býSur vi8 hugsun og hreyfing,
þá vœri þér lífi8 í sannleika sœlt
ef sæir8u frelsi8 a5 eilífu bælt
og andlega alsherjar deyfing;
Þú talar um ánægju, eining og tri8,
en eining í hverju? Ég skýringar bi8.
Hvort er þa8, vinur, þinn vilji
a81ambi8 sé spaktmeöanljóni5 ergrimmt?
þú lifir þa5 aldrei, þó stundum sé dimmt
og sólina haglskúrir hylji.