Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Blaðsíða 45

fræði í kenningu lians, cnda er frelsarinn sýndur oss þar frá
talsvert annari lilið en í liinum guðspjöllunum.
Um leið og vér förum þannig út í hið almenna og dag-
lcga í lífinu, prédikum vér Ivrist, eða eigum að prédika liann,
og engan annan, því að í lionum, með honum og fyrir hann
cr alt. Yér verðum að prédika — eða reyna að pródika hann
inn í lífið eftir megni af allri vorri sálu, öllu voru hugskoti.
Ivristur cr sú æðsta og mesta etiska persóna, sem birzt hefir
á jörðu, af því að hann kendi í einu Guðs vilja í sinni
lögmálsboðun og Guðs e 1 s k u í sinni hjálpræðisboðun. Hans
orð cru og verða að vera fyrir oss skilyrðislaus sannleikur, og
sá sannleitur, sem í lionum er, mun gera oss frjálsa. Yórer-
um ekki fyrir það bundnir við neinar lögboðnar skýringar á
orðum lians. Oss cr frjálst að skýra þau á livern þann hátt,
sem kristileg hugsun segir oss, og kristilegri prédikun hæfir,
þar sem þau annars eru svo dul, scm víða kemur fyrir, að
þau þurfa nákvæmra skýringa við. En fyrir sannleika Krists
orða ber oss að leggja alt í sölurnar, já, líf og blóð, of til þess
kæmi, eins og hann gerði. En ef trú vor á málcfni ogsann-
leika kristindómsins er dauð, þá hvílir á oss sú skylda, og
sný ekki aftur mcð það, að vcra svo ærlegir, að afldæðast
hempunni og þegja. Kristur verður, auk síns háleita Guðs-
soncrnis, að standa fyrir vorum hugskotssjónum prestanna sem
úniversal-maðurinn,*) algervisfyrirmyndin, sem hinn stóri
etiski spámaður, sem hin lifandi sannleiksopinberun Guðs hei-
laga vilja og hjálpræðisráðstafana hér á jörðunni fyrir mann-
kynið. Sá, sem ekki hlýðir honum, hann brýtur Guðs vilja;
sá, sem ckki fylgir honum, hann hrindir frá sér Guðs anda;
sá, sem ekki skeytir um hann, sneiðir sig hjá Guði, gengur
*) bið um, þó að cg viðhafi þctta orð, að taka okki orð niin
svo, að eg sé að halda því fram, som nýevangelistarnir i Svi-
þjóð og Noregi kenna, þvi að það er oinskonar únítarismi (sbr.
Y. Itydbergs: Bibclns lara om Kristus).