Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Blaðsíða 35

ómótstæðilcgan kraft, er það, að þeir liafa í breytni sinni
fastlega fylgt því, sem [icir liafa kent, og vér verðum að
varast, að láta Drottinn vorn Jesúm Krist liafa ástæðu til
þess, að fella dóm yfir oss fyrir hið sama og Fariseana forð-
um, þegar hann sagði um þá, að þeir bindu öðrum þungar
byrðar, en vildu ekki sjálfir hræra við þeim íingri sínum
(Matth. 23., 4.). Ver verðum aö sýna öðrum með hegðun
vorri, að kröfur kristindómsins, jafuvel hinar erviðustu, t. d.
um elsku til óvinanna, séu bæði framkvæmanlegar og bless-
unarríkar, að þeim fylgi friður og frelsi, farsæld og varanleg
gleði. Svo leiðis kenning hrífur mest. Ef góðir menn geta
fundið, að kenningin komi frá hreinu, einlægu hjarta með
krafti sannfæringarinnar, og ef þeir sjá, að kenningin sýnir
blessunarríkan kraft á þeim, sem flytur hana, þá má með
réttu vona, að hún fvrir Guðs náð beri einhvern ávöxt til
sáluhjálpar. En það er sannfæring mín, að það steli öllum
áhrifum, ef presturinn breytir mikillega gagnstætt því, sem
Guðs orð herlega kennir. |>að er, að eg hygg, áreiðanlegt,
að það er einmitt hegðunin, sem gefur kenningunni kraft og
myndugleika, eða þá öfugt. Vér, sem heimtum af öðrum, að
þeir séu góðir, skyldum vér eigi sjálfir eiga að vera það jafn-
vel öllum fremur? Vér kennum öðrum, að þeir eigi að vera
hreinhjartaðir og hógværir, mannelskufullir og guðræknir, en
skyldum vér sjálfir þá ekki fremur en alment gjörist leggja
alt kapp á, að vera alt þetta? Ættum vér, scm brýnum fyrir
öðrum trúna og vonina, elskuna og sjálfsafneitunina, ekki
sjálfir fremur öðrum að prýða dagfar vort með þessum dygð-
um? Ættum vér, sem hrýnum fyrir öðrum þessi orð Drott-
ins vors (Mt. 5., 39.): »Eísið ekki öndverðir móti meingjörð-
um annara, heldum o. s. frv., ekki að umbera með hógværð
og friðsemi mótgjörðir og breyzklcika, og sýna það göfuglyndi
og kristindóm, að unt er að launa ilt með góðu?
A þennan hátt álít eg að vér eiguin að vinna og gegna
köllun vorri, að laga lesti og bresti nútímans, ef oss á nokk-
uö að vcrða ágengt, En á þessa hlið embættisins virðist