Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Blaðsíða 31

að liafa bróðnrelsku ætíð, og þolinmæði, moðan niá. f>ví
vítavert væri það, að taka ekki svari sinnar kæru móður og
sinnar helgustu trúar, þegar samvizkan segir skýrt, að lienni
sé óverðskuldað og ranglega ámælt. En þá or það brýn og
áríðandi skylda, er eg sagði fyr, að vera frjálslyndur og uin-
burðarlyndur: hafa kærleika, sem vonar alfc og umber alt, og
gæta þess vel, að þekking sannleikans, sem or torfundin, er
skilyrði fyrir lielgun, eða m. ö. o.: vaxandi sannleiksþekking
er skilyrði fyrir vaxandi siðferðislegri framför og fulikomnun.
I>etta atriði ætla eg að enda með þessurn indælu bænarorðum
frelsarans, sem liann bað með fyrir lærisveinuni sínum síðasta
kvöldið, som liann lifði með þeim: »Heilagi faðir! Helga
þú þá í þínum sannleika.« En mcð þessari blessuðu bæn
bað hann einnig fyrir oss, sem viljum tilheyra honum í anda
og sannleika.
4. Tíminn, sem vér lifum á, er að mörgu leyti spiltur
tími, og það er mjög margt, som þarf að laga og leiðrétta í
hugsunarhætti og breytni manna, og það or einkum skylda
prestanna að gjöra það. Eg segi, að mörg siðspilling sé rík-
jandi, en eg segi a!s ekki, að nú séu menn spiltari en fyr,
heldur að breytni manna sé mjög ábótavant, þegar hún er
borin saman við ltina algjörðu fyrirmynd kristiuna manna.
I'egar atliugað er í Ijósi kristindómsins, hvernig hjartalag og
breytni manna á að vora og getur vcrið, þá sést vel, að á-
kaílega margir kristnir menn standa ákaHega lágt í kristilegu
tilliti. l>ó er skoðun mín sú, að aldrei liaft verið eins gott
að lifa í heiminum eins og nú, og að möunum haíi aldrei
skilist eins vcl og nú, hversu sannur kristindómur er aðallega
fólginn í lifandi og framkvæmdarsömnm kærleika til Guðs og
náungans. Aldrei eins og nú hefir kærleikurinn sýnt sinn
endurskapandi og helgandi kærleikskraft á hin veiku mann-
lcgtt ' lijörtu, sem sýnir sig bezt í vaxandi mannúð, sam-
vizkufrelsi, hjálpfýsi og jafnrétti. En samt er enn mjög mik-
ið, sorglega mikið áfátt; eg lit á lífið nú á tímuin eins og
kristinn prestur á að lífca á það, í Ijósi kristindómsins, án
3