Helgarpósturinn - 29.05.1986, Blaðsíða 10

HELGARPÓSTURINN
Ritstjórar:
Ingólfur Margeirsson og
Halldór Halldórsson
Ritstjórnarfulltrúi:
Sigmundur Ernir Rúnarsson.
Blaðamenn: Friðrik Þór
Guðmundsson, Jóhanna
Sveinsdóttir, Jónína Leósdóttir
og G. Pétur Matthíasson
Útlit: Jón Óskar Hafsteinsson
Ljósmyndir: Jim Smart
Handrit og prófarkir:
Magnea J. Matthíasdóttir
Útgefandi: Goðgá h/f
Framkvæmdastjóri:
Hákon Hákonarson
Auglýsingar:
Steinþór Olafsson
Hinrik Gunnar Hilmarsson
Sigurður Baldursson
Dreifing:
Garðar Jensson
(heimasfmi: 74471)
Afgreiðsla:
Berglind Björk Jónasdóttir
Ritstjórn og auglýsingar eru
að Ármúla 36, Reykjavík, sími
68-15-11. Afgreiðsla og skrifstofa
eru að Ármúla 36.
Sími 68-15-11
Prentun: Blaðaprent h/f
Hátíðir
Það úir allt og grúir af hátíð-
um nú um helgina. Þetta eru
viðburðaríkir vordagar. Sumir
kætast yfir Listahátíð í Reykja-
vík sem verður sett á laugar-
daginn, aðrir gefa listahátíðum
langt nef og kjósa miklu heldur
að kætast yfir fótboltahátíðinni
sem tekur að streyma um loftin
blá frá Mexíkó þann sama dag.
Og svo er líka hátíð hjá þriðja
hópnum sem kemur líklega til
með að kætast og ókætast á
víxl um helgina — það er nátt-
úrlega sá mýgrútur af fram-
bjóðendum til bæjarstjórna,
sveitarstjórna og hreppsnefnda
sem uppá síðkastið hefur
keppst við að lofa kjósendum
fegurra, betra og gróskumeira
mannlífi.
En það gildir það sama um
þá undirfurðulegu skepnu kjós-
andann og íslenska veðrið —
það er ekki hægt að ganga að
neinu vísu. Altént ekki því að
kjósandinn sé endilega upp-
lagður til að kjósa þegar loks
rennur upp stjórnskipaður kjör-
dagur. Það bendir nefnilega allt
til þess að flestir kjósendur
kæri sig kollótta um kosning-
arnar á laugardaginn, hvort
sem þeir eru heimilisfastir í
þéttbýli eða svokölluðu dreif-
býli. Frambjóðendur hafa
streist við að vekja áhuga með
ýmsu móti; kratar skarta Bryn-
dísi og vilja kaupleiguíbúðir,
framsókn vill þriðja miðbæ
Reykjavíkur í Breiðholtinu,
íhaldið opnar elliheimili og sker
afmælistertur í gríð og erg og
brosmildir allaballar setja sig í
frjálsmannlegar stellingar á
Ijósmyndastofum. Flokkur
mannsins býður líka fram og
segist vera öðruvísi, en sami
rassinn undir öllum hinum.
En allt kemur fyrir ekki:
Skoðanakannanir sýna að
helmingur kjósenda kærir sig
ekki hætishót um storminn
sem geisar í vatnsglasi pólitík-
urinnar. Og samt — líklega láta
þeir sig þó hafa það á endanum
að fara á kjörstað, einn borgar-
fulltrúi fellur og annar kemur í
staðinn, en líklega verður allt við
það sama eftir sem áður, þrátt
fyrir alla kosningafundina, kjall-
aragreinarnar og brosin blíðu.
Ein ástæðan fyrir áhugaleys-
inu er nefnilega sú að hvergi
virðist stefna í neinar breyt-
ingar. ..
Það er hald Helgarpóstsins
að líklega séu hinar hátíðirnar
tvær miklu eftirminnilegri at-
burðir þegar fram líða stundir
— Listahátíðin og fótboltahá-
tíðin sem hann Bjarni Fei. ætlar
að halda í sjónvarpinu, reyndar
í óþökk þeirra íslendinga sem
finnst ekkert sérlega gáfulegt
að sjá tuttugu og tvo fullveðja
karlmenn hlaupa á eftir bolta.
En þeir eiga bara eftir að sjá
Platini og Zico og Mara-
donna. ..
Menntaskólinn I Reykjavík; óeðlilega mikið fall í íslenskuprófi í tveimur eðlisfræðideildarbekkjum og einum nýmáladeildarbekk sem Ólafur M. Ólafsson kenndi? Nemandi
sem telst fallinn á stúdentsprófi lækkaði um 5,5 í ritgerð milli ára . . .
ENGIN STUDENTSHUFAI AR...“
— ólga í Menntaskólanum í Reykjavík vegna mikils falls í íslenskuprófi
„Það verður ertgin stúdentshúfa í
ár" segir í skondnum dœgurlaga-
texta sem iðulega hefur hljómað á
öldum Ijósvakans nú í vor, á sama
tíma og œskufólk í hundraðatali sit-
ur slímusetur yfir skólabókum í
þeirri von að ávinna sér rétt til að
setja að lokum upp hvíta kollinn,
stúdentshúfuna — þetta vegabréfút
í lífsbaráttuna. En téður texti, hann
fjallar sumsé um undantekningar-
tilfellin, þá fáu nemendur sem eru
svo ólánsamir — eða þá svo af-
spyrnuslakir — að þeir heltast úr
lestinni á lokasprettinum.
Á laugardaginn útskrifast stúdent-
ar úr elstu menntastofnun iandsins,
Menntaskólanum í Reykjavík. Þeg-
ar Helgarpósturinn fór í prentun var
ekki enn vitað með vissu hversu
margir standast ekki stúdentsprófið
þar að þessu sinni, en ljóst er að
móðurmálið ástkæra og ylhýra er
mörgum óþægur ljár í þúfu — ekki
síst þeim ungmennum sem hafa
stundað nám undir handleiðslu
Ólafs M. Ólafssonar íslenskukenn-
ara, nemendum í 6. bekk B, X og Y.
Samkvæmt heimildum Helgar-
póstsins hafa alls fjórtán nemendur
fallið í íslensku í þessum bekkjar-
deildum og útlit fyrir að falleinkunn-
irnar komi til með að kosta ein-
hverja nemendur stúdentsprófið.
Þeir nemendur MR sem Helgar-
pósturinn ræddi við báru Ólaf M.
Ólafsson þungum sökum; þeir segja
að munnlegt próf í íslenskum fræð-
um hafi farið fram eftir hans geð-
þótta; hann hafi spurt út í óþarfa
smáatriði sem jafnvel hafi ekki ver-
ið í pensúmi, en látið hin veigameiri
aðalatriði sitja á hakanum. MR-ing-
ar nefna sem dæmi spurningar á
borð við þessar: Hver var afi Staðar-
hóls-Páls? (Svar: Jón Arason.) Hver
voru langafi og langamma Ara
fróða? (Svar, sagnfræðilega heldur
vafasamt: Þorkell Eyjólfsson og
Guðrún Ósvífursdóttir.)
„Þetta voru andstyggilegar spurn-
ingar, hann hljóp yfir öll aðalatriði
og skrifaði ekki hjá sér nema það
sem var vitlaust," segir piltur sem
Ólafur felldi í íslensku og bætir því
við að ýmsir nemendur sem hafi
verið með góðar íslenskueinkunnir
hjá öðrum kennurum, fyrstu einkunn
og ágætiseinkunn, hafi fengið fall-i
einkunnir hjá Ólafi M. Ólafssyni í
þetta sinn.
Til að ná stúdentsprófi í Mennta-
skólanum í Reykjavík þarf nemandi
að ná meðaleinkunninni 5 í öllum
greinum, en auk þess má hann ekki
fara undir 3 í nema tveimur fögum.
íslenskueinkunnin á stúdentsprófi
skiptist í tvo hluta — fyrir íslenska
ritgerð og íslensk fræði, en þar er
annars vegar gefin árseinkunn og
hins vegar einkunn fyrir munnlegt
próf. Þeir nemendur sem telja sig
hafa verið sárt leikna segja að fall-
prósentan sé óvenjulega há, hvort
tveggja í ritgerðinni og fræðunum
íslensku. Þeir segja líka að mikið
misræmi sé milli árseinkunnar, sem
er gefin fyrir frammistöðuna um
veturinn, og prófeinkunnarinnar.
Þetta.er reyndar ekki í fyrsta sinn
sem kastast í kekki milli Ólafs M.
Ólafssonar og nemenda í MR. Ólaf-
ur hefur alla tíð verið umdeildur
kennari, ógleymanlegur öllum
þeim sem hafa setið tíma hjá honum
og kannski ekki síst þeim sem hafa
uppgötvað algjöra fákunnáttu sína í
móðurmálinu undir handleiðslu
hans. Það er ástæðulaust að tína hér
til gamlar sögur af löngum kenn-
araferli Ólafs M. Ólafssonar — látum
nægja að geta þess að blaðamaður
hér á Helgarpósti féll um heila sex
milli ára í íslenskum stíl, úr 9 í 3, eftir
að hann settist við fótskör Ólafs.
Að vonum hafa verið uppi tals-
verð klögumál vegna umrædds ís-
lenskuprófs. Nemendur sem ekki
fella sig við einkunnir sínar hafa
gengið á fund Guðna Guðmunds-
sonar rektors og foreldrar þeirra
líka. Rektor hefur svarað því til að
engum einkunnum verði breytt,
en Helgarpósturinn hefur það eftir
áreiðanlegum heimildum að mál
eins nemanda hafi verið farsællega
til lykta leitt — sá taldist fallinn í
þremur fögum, meðal annars í ís-
lenskum fræðum og íslenskri rit-
gerð, og þar með á stúdentsprófi. í
því tilviki munu foreldrar hafa átt
fund með rektor og öðrum hlutað-
eigandi.
„Það verða engin próf endurtek-
in, þetta er klárt mál frá hendi
stjórnskipaðs prófdómara," segir
Guðni Guðmundsson rektor. Það
stendur heima — stjórnskipaður
prófdómari hefur lagt blessun sína
yfir umrædd íslenskupróf; þeir voru
reyndar tveir sem könnuðu ís-
lenskukunnáttu nemendanna í 6.-B,
-X og -Y ásamt Ólafi M. Ólafssyni,
Jón Aðalsteinn Jónsson orðabókar-
ritstjóri og Runólfur Þórarinsson hjá
menntamálaráðuneytinu. Þeir nem-
endur sem Helgarpósturinn ræddi
við kvörtuðu hins vegar yfir því að
áhugaleysi prófdómaranna hefði
verið algjört, þeir hefðu lítið sem
ekkert lagt til málanna og látið Ólaf
stjórna munnlega prófinu eftir sín-
um hentugleikum. Foreldri sem
Helgarpósturinn hafði tal af taldi að
misbrestirnir á prófinu væru ekki
síður sök prófdómaranna en Ólafs
M. Ólafssonar.
Það virðist Ijóst að fallprósentan í
téðu íslenskuprófi er óvenjulega há
— munnlega prófið fór hins vegar
fram bak við luktar dyr skólastof-
unnar og því er erfitt að fullyrða
hvort fallprósentan þar var óeðli-
lega há. Svarið við þeirri spurningu
hlýtur að liggja hjá kennaranum og
prófdómaranum. „Það er búið að
leysa úr máli sonar míns,“ segir for-
eldri í samtali við Helgarpóstinn,
„en það breytir því ekki að þarna
var mjög skringilega staðið að
verki. Áð hluta til er þetta kannski
spurning um kerfið, partur af stærra
máli — allavega er ég viss um að
krakkarnir hefðu ekki lent í þessu í
öðrum skólum."
Einsog áður kom fram var enn
ekki ljóst hversu margir hafa fallið á
stúdentsprófinu í MR. Að sögn
Guðna rektors var talsvert um fall í
einstökum greinum og ekki segir
hann Ólaf M. Ólafsson vera einn
íslenskukennara um að hafa gefið
falleinkunnir. En var kunnáttuleysið
þá svona algjört — og hvers vegna
hafa þessir nemendur komist jafn-
langt í skólanum og raun ber vitni,
alla leið uppí sjötta bekk? Guðni
Guðmundsson:
„Ætli þetta staðfesti ekki ótta
manna um framtíð ástkæra, ylhýra
málsins. Margir virðast hafa verið
áberandi illa lesnir og í ritgerðinni
reyndist miklu vera áfátt um mál-
smekk og málkunnáttu. Þeir sem
svo falla á stúdentsprófi fyrir vikið
hafa verið í neðri kantinum í öðrum
fögum líka og það kemur þeim í
koll. En sú spurning hvers vegna
þetta fólk hefur komist svona langt
í skólanum á fullan rétt á sér —
. kannski erum við ekki nógu drjúgir
við að fella fólk í neðri bekkjunum."
Sá umtalaði íslenskukennari Ólaf-
ur M. Ólafsson lætur líklega af störf-
um fyrir aldurs sakir nú í vor og
kveður svo sannarlega með eftir-
minnilegum hætti. Og nemendur
hans, stúdentsefnin sem þreyttu
íslenskuprófið, líklega verður ein-
hver þeirra að bíta í það súra epli að
afpanta veisluföngin í stúdentsgillið
og húfuna sem P. Eyfeld var í óða
önn að sauma, svó notuð séu orð
nemanda úr sjötta bekk Mennta-
skólans í Reykjavík.
■eftir Egil Helgason mynd: Jim Smart
10 HELGARPÓSTURINN