Helgarpósturinn - 12.03.1987, Blaðsíða 14

Almanök frá hinum ýmsu fyr-
irtækjum mátti víða sjá með
myndum sem þessum. Fyrir
aldarfjórðungi hefðu döm-
urnar að minnsta kosti skartað
bikini...
eftir Friðrik Þór Guðmundsson myndir Jim Smart
Vélar, spýtur, dekk, uarahlutir,
verkfœri. Olíusmurd hrúgöld,
skítugir skápar, yfirhladnar hillur,
ómáladir veggir. Brotajárn og
málmar og hvolfdar dollur á
gömlum dagblödum. Fátt gleöur
augaö á erilsömum verkstœöum
nema þjálfaöar (en skítugar)
hendur vinnuglaöra iönaöar-
manna. Og svo myndirnar af
misjafnlega fáklœddum kven-
mönnum uppi á vegg...
Hvað þá, klám á vinnustöðum?
Já, samkvæmt hörðustu skilgrein-
ingunni þar sem miðað er við að
konurnar séu að niðurlægja sig,
liggja kannski berbrjósta á Good
year dekki eða faðma hefilbekki
með unaðssvip á andliti.
Þegar blaðamaður og ljósmynd-
ari HP gerðu sér ferð um daginn
og heimsóttu nokkur bifreiðaverk-
stæði, hjólbarðaverkstæði, tré-
smíðaverkstæði og fleiri verk-
stæði, var ætlunin að kanna laus-
lega hversu útbreidd þessi „menn-
ing“ væri; hvort á slíkum stöðum
væru veggir iðulega þaktir
myndum af allsberu kvenfólki. Og
niðurstaðan er að á flestum slíkum
stöðum má finna slíkar myndir, en
oftast í litlum mæli og þá gjarnan
myndir með þrefaldan tilgang; að
sýna failegt kvenfólk, gefa mönn-
um upplýsingar um dagsetninguna
(almanök) og svo auðvitað að
auglýsa einhverja tiltekna vöru.
Sömu myndirnar mátti sjá aftur og
aftur. Vinsæl mynd var stúlka á
sígarettuauglýsingu, en sú mynd
hafði þá sérstöðu að hún var
upphleypt eins og þegar landslag
er sýnt á kortum.
ANDSTÆÐAN VIÐ
LJÓTLEIKANN
„Ég geri ráð fyrir því að þetta
sé hengt upp á vegg til að létta
mönnum leiðindin í vinnunni. Það
er eitt í þessu, að maður horfir á
myndirnar, en án þess að sjá þær
raunverulega. Þetta er í rauninni
tvennt ólíkt. En það er víst, að
þessar myndir eru góð andstæða
við ljótleikann á staðnum, vél-
arnar og smurninguna," sagði
viðmælandi HP á einu verkstæð-
anna. Yfirleitt var það þannig að
það losnaði um tunguhaftið og
létta skapið hjá starfsmönnunum
þegar lofað var að nöfn mann-
anna og verkstæðanna skiptu ekki
máli og yrðu ekki tíunduð. Ekki
það að þetta væri mikið feimnis-
mál, menn vilja bara ekki vera að
auglýsa þetta sérstaklega. Flestir
tóku myndunum sem sjálfsögðum
hlut, sem tilbreytingu, sem sak-
lausri upplyftingu.
„Þetta kætir mjög sálina," sagði
einn. „Þetta heldur uppi móraln-
um í mannskapnum, maður, það
er alveg pottþétt. Við erum með
eina í kaffistofunni með alvöru
brjóst, þau standa upp úr,“ sagði
annar. Margir lögðu áhersluna á
hlutverk myndanna innan um
draslið. „Þetta er andstaðan við
þetta véladrasl," sagði einn
viðmælendanna og bætti við:
„Þetta er alls staðar í einhverjum
mæli hér í kring og sjálfsagt um
allan bæ í svona atvinnu. Þetta er
mjög sakleysislegt hérna, maður
hefur séð það miklu kræfara.
Sumir staðir hérna eru ansi
skrautlegir, án þess að ég fari að
nafngreina þá.“
KRYDD í TILVERUNA
Vissulega var lítið um grófar
myndir. „Þetta eru nú aðallega
brjóst og bein. Ég held að fáir hafi
beinlínis klæmnar myndir. Það
verður auðvitað að taka tillit til
viðskiptavinanna, það má ekki
ofbjóða þeim. Kannski má finna
grófari myndir í skápunum," sagði ^
einn aðspurður um grófleikann. Sá
hafði ákveðnar hugmyndir um
kynlífsumræðuna í dag. „Kynlífið
er sterkasta hvöt mannsins. Það er
alls ekkert að því að horfa á
nakinn líkama. Það er orðið allt of
mikið af leiðinlegum áróðri frá
þessum rauðsokkum og hvað þær
nú kalla sig. Helmingur þeirra
lítur út fyrir að vera lespur og
flestar ljótar." Hann sagði reyndar
HP KÍKIR INN Á NOKKUR VERKSTÆÐI TIL AÐ KANNA ÚTBREIÐSLU ÞEIRRAR MENN-
INGAR AÐ HENGJA UPPMYNDIR AF NÖKTU KVENFÓLKI INNAN UM VÉLARNAR OG
VERKFÆRIN.
Þessar auglýsingar
ganga auðvitað út á
það eitt að segja fólki
að það sé sexý að
reykja! Þessar myndir
eru væntanlega frá því
um 1968-1970.
Þessar eru frá því um 1962. Til vinstri er blómarós í efnislítilli
náttflík að auglýsa tæki sem gerir göt fyrir skrúfur (undir konf-
ektkassanum!) en til hægri er önnur í bikini að auglýsa skrúf-
stykki.