Helgarpósturinn - 12.03.1987, Blaðsíða 19

Eldfjöll og menn eiga fátt sameiginlegt. Samt
verja sumir ævinni í að rannsaka eldfjöll. Emn
þeirra er Guðmundur E. Sigvaldason, jarðfræð-
ingur og forstöðumaður Norrænu eldfjallastöðvar-
innar. Hann er í HP viðtali.
i!ÉJ§
si “ftp

/ '■■■■.;..
W&- 'i
. ■
mæm
5Sp«?Í
■há •
1111!
... •

henda þessum fyrirtækjum rannsóknaaðstöðu
og tækniþekkingu Háskólans. Verði það gert er
ekki lengur um háskóla að ræða heldur þjón-
ustustofnun, sem ber rangnefnið háskóli."
— En samvinna, kemur hún til greina?
„Háskóli er stofnun þar sem fer fram kennsla
og rannsóknir. Rannsóknirnar eiga ekki að
stjórnast af öðru en forvitni og háskóli á að
brautskrá forvitna, leitandi einstaklinga, sem
hafna því að fylgja djúpum hjólförum vanans.
Þannig skapar háskóli nútímalegt fólk. Ég sé
ekki hvernig þjónusta við smáfyrirtæki úti í bæ
fellur að þessu hlutverki. Fyrirtækin geta sótt þá
þjónustu til rannsóknastofnana atvinnuveg-
anna. Hitt er svo annað mál að öll framþróun í
tækni, og þar með hagvöxturinn, á rætur í þess-
ari margumtöluðu forvitni og þess vegna ættu
áhugamenn um hagvöxt að veita Háskólanum
allt það fé sem hann biður um en láta hann svo
í friði."
SEM MINNST ÚT FYRIR
MOTTUNA MÍNA
— Þú hefur komid vída, búid víða. Hefuröu
haft tíma til ad sinna ödru en vísindum?
„Ég reyni að fara sem minnst út fyrir litlu
mottuna mína.“
— En þykir þér gaman ad ferdast?
„Ég hefi ákaflega gaman af að ferðast svo
framarlega sem það er ekki til útlanda. Það er
gaman að ferðast á íslandi og það ferðalag sem
mér finnst skemmtilegast er að taka skíðin og
bakpokann og ganga yfir landið."
— Yfir landid?
„Ja, þetta eru vetrarferðir sem við höfum far-
ið nokkrir „eldri borgarar" á tveggja ára fresti.
Við höfum þrammað á skíðum t.d. frá Gullfossi
og norður í Eyjafjörð eða frá Breiðá yfir Vatna-
jökul og til Möðrudals á Fjöllum. Þetta eru ferðir,
sem taka okkur viku til tíu daga en öll ferðalög
önnur verða bragðdauf eftir slíka reynslu."
— En bitna ekki öll þessi ferdalög til annarra
landa ú fjölskyldulífinu?
„Sem betur fer er það allt í góðu standi. Ég á
góða konu, sem hefur sitt starf og sín áhugamál
og það ríkir gagnkvæmur áhugi á því sem verið
er að gera hverju sinni. Vissulega er ég nokkuð
oft að heiman en ferðalögin eru flest stutt og
þetta kemst upp í vana. Ég byrja yfirleitt ekki að
hugsa um sjálfa ferðina fyrr en undir miðnætti
kvöldið fyrir brottför. Svo er líka alltaf gaman að
koma heim, það er kannski það skemmtilegasta
við hvert ferðalag."
Eftir þetta verdur hljótt í smústund, en sídan
ummum vid hummum ogjúum íkórogégþykist
vita aö ég sé farinn að tefja Guðmund frú skyldu-
störfum og impra ú því. Hann bregst Ijúflega við
og segir að svo sé ekki. Ég halla mér afturábak
í sófann og spyr hvort verkefnin bíði hans bara
ekki þegar hann kemur til vinnu og hann kveöur
já við.
„Það tímaskyn, sem maður ávinnur sér sem
jarðfræðingur kennir mar.ni að taka hlutina
ekki of alvarlega. Það þýðir ekki að láta eins og
himinn og jörð séu að farast vegna smámuna.
Lífið er ekki nema örlítið augnablik í öllu þessu
tímahafi og hver einstaklingur áorkar afskap-
lega litlu."