Morgunblaðið - 24.01.1989, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. JANÚAR 1989
os
31
*
Olafúr Jónsson
„Flosa “ -
Fæddur31. janúarl905
Dáinn 11. janúar 1989
Kveðja frá Grund
Andlát hans kom vinum hans
ekki á óvart, hann hafði alllengi
átt við alvarleg veikindi að stríða,
og riú er hann allur.
Ólafur Jónsson, Óli Flosa, eins
og vinir hans kölluðu hann, var
náinn samstarfsmaður minn á
Grund um nokkurt árabil og átti
síðar sæti í stjóm Grundar og var
þar til dauðadags. _
Fósturforeldrar Ólafs voru Flosi
Sigurðsson, trésmíðameistári, og
frú Jónína Jónatansdóttir. Var Flosi
einn af fímm stofnendum Grundar
árið 1922.
En við vorum einnig samstarfs-
menn á öðrum vettvangi, í knatt-
spymunni, þar var Ólafur forvígis-
maður í áratugi. Með honum var
gott að starfa. Hann var ákveðinn,
úrræðagóður og framúrskarandi
samviskusamur maður, enda vin-
sæll með afbrigðum.
Á Elli- og hjúkrunarheimilinu
Gmnd er hans saknað og þar er
hans minnst með þakklæti og virð-
ingu.
Við höfum í meira en hálfa öld
verið að vinna að málefnum aldr-
aðra, það hefur oft verið erfítt og
þess vegna * mikilsvert að hafa
trausta samstarfsmenn. Alltaf
fylgdist Ólafur með störfum okkar
af áhuga og lagði sitt til málanna.
Eg kom alloft til hans í veikindum
hans og alltaf var hann hress og
glaður, þó sjúkur væri. Við töluðum
um sameiginleg áhugamál okkar
og var gott við hann að tala. Ég
fór ætíð hressari af hans fundi en
þegar ég kom.
Nú skilja leiðir að sinni, en minn-
ingin um kæran vin, ágætan og
traustan samstarfsmann gleymist
ekki. Hún lifir áfram í starfmu á
Gmnd.
Bömum hans og öðmm ástvinum
em sendar einlægar samúðarkveðj-
ur frá okkur Helgu og dætmm
okkar.
Gísli Sigurbjörnsson
Aldamótakynslóðin er nú smá
saman að kveðja. Einhver besti og
ötulasti félagsmaður sem starfaði
hefur fyrir Knattspymufélagið
Víking, Ölafur Jónsson „Flosa“ er
fallinn frá. Hann lést í Landakots-
spítalanum 11. þ.m. nær 84 ára að
aldri. Við sem störfuðum með Ólafi
að málefnum Víkings um langt ára-
bil, viljum minnast hans með ör-
fáum kveðjuorðum.
Það vita allir sem starfa innan
íþróttahreyfíngarinnar hvers virði
það er fyrir íþróttafélögin að hafa
í sínum röðum trausta, dugmikla
og fómfúsa einstaklinga, sem ávallt
em reiðubúnir til starfa án hugunar
um endurgjald. Ólafur var einn
slíkra manna. Var mikið lán fyrir
Víking að hafa hann innan sinna
vébanda og í fararbroddi áratugum
saman.
Það mun hafa verið árið 1919
sem Ólafur gekk í Víking, þá um
fermingaraldur. Á unglingsárum
bindast menn gjaman vináttubönd-
um sem seint slitna og svo var einn-
ig með Ólaf. Hann gekk heils huga
til samstarfs í Víkingi og eyddi stór-
um hluta af frítíma sínum í störf
Minning
fyrir félagið. Var hann formaður
Víkings í sex ár og auk þess gjald-
keri í ijölda ára sem hann annaðist
af stakri piýði. Er enn í minnum
haft hve ft-ábærlega allt reiknings-
hald var af hendi leyst, enda ein-
staklega nákvæmur og hæfur bók-
haldari.
En starfsvettvangur Ólafs var
miklu víðfeðmari. Það get ekki hjá
því farið að til hans yrði leitað til
ýmsra trúnaðarstarfa innan íþrótta-
hreyfingarinnar. Sat hann m.a. í
íþróttaráði Reykjavíkurborgar, í
framkvæmdastjóm Iþróttasam-
bands íslands, Knattspymuráði
Reykjavíkur og víðar. Það yrði allt-
of langt mál að rekja nákvæmlega
öll hans störf fyrir þessi íþróttasam-
tök, en þess skal þó getið að Ólafur
sat fleiri fundi Knattspjmuráðs
Reykjavíkur en nokkur annar full-
trúi, eða rúmlega eitt þúsund fundi,
og ávallt sem fulltrúi Víkings, þar
af sem formaður í mörg ár. Segir
þetta meira en mörg orð. Einnig
átti hann, ásamt félögum sínum í
knattspymuráðinu stóran þátt í að
koma Knattspymusambandi ís-
lands á laggimar árið 1947. Lá þar
mikil vinna að baki og nú vita allir
hvílíkt happaspor það var til efling-
ar knattspymuíþróttinni í landinu.
Af þessu sést að víða lágu spor
Ólafs og margar vora stundimar
sem hann fómaði í þágu félags síns
og knattspymuhreyfíngarinnar.
Var hann í öllu félagsmálastarfí
mjög traustur. Hann var gætinn
og hreinskiptinn, en fastur fyrir
þegar á reyndi og hann taldi með
þurfa. Ávann hann sér virðingu og
traust félaga sinna innan Víkings
sem utan, enda var hann heiðraður
á margan hátt og sæmdur heiðurs-
merkjum þeirra íþróttasamtaka
sem hann hafði unnið fyrir. Og að
sjálfsögðu var hann heiðursfélagi
Víkings.
Þá má ekki gleyma að stundum
var Ólafur til kallaður þegar mikið
lá við. Var hann t.d. fenginn til að
skipuleggja og sjá um móttöku er-
lendra landsliða fyrir Knattspymu-
samband íslands og vera í farar-
stjóm með íslenskum knatLspymu-
liðum innanlands og utan. Fórust
honum slík verkefni mjög vel úr
hendi, enda góður skipuleggjandi,
traustur fararstjóri og skemmtileg-
ur ferðafélagi. Er hann okkur sér-
staklega minnisstæður í sameigin-
legu ferðalagi Fram og Víkings til
Þýskalands vorið 1951. Sýndi hann
þá, sem og oft endranær, að á góð-
um stundum í góðra vina hópi var
hann svo sannarlega hrókur alls
fagnaðar.
Um árabil var Víkingur í mikilli
lægð. Félagið skorti alla þá íþrótta-
aðstöðu sem með þurfti til að félag-
ið gæti dafnað. Það þurfti því því
að lyfta grettistaki til að koma
Víkingi upp úr þeim öldudal sem
félagið var í. Og það tókst sem
betur fer. Ólafur var einn þeirra
manna sem var í forastusveit fé-
lagsins á þessum erfiðu árum. í
erfiðleikum reynir á einstaklinginn
hvort hann dugir. Það próf stóðst
Ólafur með prýði. Má því með sanni
segja að hann hafi átt sinn stóra
þátt í að leggja granninn að því
stórveldi sem Víkingur vissulega
er í dag og hefur verið nokkur und-
anfarin ár. Fyrir það skal honum
nú þakkað.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
SINDRI SIGURJÓNSSON,
Básenda14,
lést mónudaginn 23. janúar í Borgarspítalanum.
Einar Sindrason,
Heimir Slndrason,
Sigurjón Sindrason,
Sindri Sindrason,
Yngvl Slndrason,
Sigrfður Helgadóttir,
Kristfn Árnadóttir,
Anna L. Tryggvadóttir,
Helga GarAarsdóttir,
Kristbjörg SigurAardóttir,
Vilborg Ámundadóttir
og barnabörn.
Nú þegar vinur okkar er horfínn
yfír móðuna miklu, drúpum við
höfði og vottum honum virðingu,
með þökk fyrir margra ára gott
samstarf og vináttu sem ekki
gleymist.
Áðstandendum vottum við inni-
lega samúð.
Gunnlaugur Lárusson,
Gunnar Már Pétursson.
Þegar litið er til baka og yfirfar-
in hálfrar aldar samleið Ólafs Jóns-
sonar Flosa og Knattspymufélags-
ins Víkings, samleið sem var báðum
gjöful, skyldi engan undra þó úr
vöndu væri að velja þegar koma á
til skila kveðju á skilnaðarstund.
Á áranum fyrir 1940 vora jafnan
nokkuð hörð átök í félaginu og þá
jafnvel þannig að tognaði á traust-
ustu vinasamböndum, þegar
ákvarða skyldi um framtíðarheill
þess. Slíkt gerist enn og jafnan
grær um heilt. Ólafur kom til starfa
fyrir Víking við slíkar aðstæður.
Én snemma varð félögum hans ljóst
að honum lét betur að byggja brýr
en brjóta. Það reyndist Víkingum
farsæll kostur í fari manns sem
fljótlega varð áhrifamestur um
stjómun félagsins um langt skeið.
Það ærði óstöðugan að ætla sér að
telja upp einstök verkefni sem Ólaf-
ur leysti af hendi fyrir félagið sitt
og hvað þá fyrir íþróttahreyfinguna
í heild. Hann sat í óteljandi stjóm-
um, ráðum og nefndum á vegum
hreyfíngarinnar í áratugi og ævin-
lega farsællega. Ólafi hafa verið
þökkuð störf hans að íþróttamálum
og hann sæmdur öllum helstu heið-
ursmerkjum sem hreyfíngin veitir
farsælum forystumönnum.
Hann var gerður að heiðursfé-
laga í Víkingi og var mér vel kunn-
ugt um hve hann mat mikils þann
virðingarvott okkar Víkinga við
hann. En okkur Víkingum þótti líka
mikið til koma hve hann sýndi okk-
ur mikla virðingu með ræktarsemi
sinni allt fram til hinstu stundar.
Þrátt fyrir lasleika gat hann ekki
hugsað sér annað en vera viðstadd-
ur töku fyrstu skóflustungu að nýju
félagsheimili okkar Víkinga í Foss-
vogi í vetrarlok á síðasta ári. Sú
stund lifír í hugskoti okkar Víkinga
þegar við nú kveðjum heiðursfélaga
okkar hinstu kveðju.
Knattspyrnufélagið Víkingur
sendir öllum aðstandendum Ólafs
sínar innilegustu samúðarkveðjur.
Formaður Knattspyrnu-
félagsins Víkings,
Jóhann Óli Guðmundsson.
Kveðja frá ÍBR
Miðvikudaginn 11. janúar sl. lézt
Ólafur Jónsson, forstjóri, eftir lang-
varandi vanheilsu, 83 ára að aldri.
Hann var um langt árabil einn af
forystumönnum íþróttasamtakanna
í Reykjavík, átti sæti í Knattspymu-
ráði Reykjavíkur fyrir félag sitt,
Víking, í aldarfjórðung, í fram-
kvæmdastjóm íþróttabandalags
Reykjavíkur og síðar í fram-
kvæmdastjóm Iþróttasambands ís-
lands.
'Þegar hann rúmlega sextugur
að aldri hætti rekstri fyrirtækis
síns, Rúllu- og hleragerðarinnar,
bauðst hann til þess að taka að sér
að annast bókhald íþróttabandalags
Reykjavíkur og nokkra síðar var
hann ráðinn til íslenzkra getrauna
í fullt starf. Hann annaðist bókhald
og íjárreiður þess fyrirtækis á
fyrsta áratug þess af einstakri ná-
kvæmni og samvizkusemi, enda lék
allt reikningshald í höndum hans.
Ólafur var mörgum ágætum
kostum búinn, hann var vel gefinn
og sterkur persónuleiki, skemmti-
legur og ræðinn, enda vel máli far-
inn. Fyrir félag sitt hélt hann vel á
málum þess út á við og naut virðing-
ar jafnt samheija sem mótheija.
Fyrir mikil og langvarandi störf
fyrir íþróttasamtökin var hann
sæmdur æðstu heiðursmerkjum
KRR, KSÍ, ÍBR og ÍSÍ.
Nú þegar leiðir skilja skal þökkuð
40 ára vinátta og samstarf, um leið
og aðstandendum era færðar sam-
úðarkveðjur.
íþróttabandalag Reykjavíkur,
Sigurgeir Guðmannsson.
H|OIA LYFTARAR
Liprari - hraðvirkari - hljóðlátari
O Par sem breidd lyftaranna er aðeins frá 99 cm og snúningsradíusinn er
135 cm eru þeir sérlega liprir og hagkvœmir í þröngum vöruhúsum.
O Tveir keyrslumótorar fyrir hvort framhjól gera akstur á ósléttri undirstöðu
mun auðveldari en áður hefur þekkst.
O Aflstýri, opið mastur og öll stjórntœki á besta stað auðvelda alla notkun,
auk þess að bœta útsýni og öryggi ökumanns.
O Burðargeta er frá 1.000 kg til 1.750 kg - og lyftihœð er allt að 6 metrum.
O Nýir 24 eða 48 volta rafgeymar tryggja langan vinnslutíma.
O Hliðarfœrsla á göfflum fáanleg.
II
TOYOTA
071
Nybylavegi8 200Kopavogi S 91-44144^