Morgunblaðið - 24.01.1989, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. JANÚAR 1989
35
Minning:
Sunna Guðnadóttir
Fædd 23. júlíl942
Dáin 17. janúar 1989
Á skammri stund skipast veður
í lofti. Góðvinkona mín Sunna er
látin. Minningar um samverustund-
ir liðinna ára streyma nú fram í
huga mínum og vekja söknuð og
trega.
Sunna var dóttir hjónanna Guðna
A. Jónssonar úrsmiðs og konu hans,
Ólafíu Jóhannesdóttur. Tvær systur
átti Sunna, þær Önnu og Lillu, og
sakna þær systur sinnar sárt. Leið-
ir okkar Sunnu lágu snemma sam-
an, sem litlar stelpur á Öldugöt-
unni, hún á 11, ég á 9. Frá því ég
man eftir mér, var Öldugata 11
mitt annað heimili og átti ég þar
marga góða og glaða daga hjá
Ólafíu og Guðna. Hugurinn reikar
nú mörg ár aftur í tímann og minn-
ingamar koma fram hver af ann-
arri, í skemmtilegum leik og prakk-
arastrikum með Sunnu. Við sippuð-
um, hoppuðum parís, lékum með —
dúkkur og bjuggum okkur bú.
Sunna var mikil tilfínningakona og
mikið tryggðartröll. Það kom
snemma fram hjá henni sem lítilli
stelpu. Ég man þegar við vorum
litlar að ég fékk lungnabólgu og
varð að vera inni í fleiri vikur, allt-
af var Sunna mín mætt til að sitja
hjá mér allan daginn og stytta mér
stundir, þrátt fyrir að allt Öldugötu-
gengið væri í ærslafullum leik úti
Fædd2. nóvemberl902
Dáin 14. janúar 1989
Þann annan dag nóvembermán-
aðar 1902 eignuðust hjónin Bjami
Hannesson og Guðrún Eyvínds-
dóttir stúlkubam. Baminu voru
gefín nöfnin. Sigurlilja Ástbjörg og
var hún þriðja bam þeirra hjóna.
Árið 1897 höfðu Guðrún og Bjami
eignast sitt fyrsta bam, Jóhann, en
hann hafði dáið það sama ár. Og
árið 1899 eignuðust þau son er
skírður var Jóhann Oskar. Fjöl-
skyldan bjó í Bakkárholti, Ölfusi,
en þar fæddist Bjami og ólst upp
hjá foreldrum sínum, Hannesi Jóns-
syni og Ingveldi Jónsdóttur.
Guðrún Eyvindsdóttir var dóttir
hjónanna Eyvindar Þorsteinssonar
og Ambjargai' Andrésdóttur,_ er
bjuggu á Akurey í Landeyjum. Árið
1904 flytja Bjami og Guðrún til
Reykjavíkur með bömin sín tvö og
á næstu ámm ijölgar enn í fjöl-
skyldunni. 1905 eignast þau son
sem þau missa tæplega ársgamlan
og 1906 eignast þau son er gefið
er nafnið Engilbert, sama nafn og
þau gáfu syninum sem fæddist
1905. Og 1908 eignast þau fimmta
son sinn er skírður var Björgvin.
Allir eru synimir nú látnir og
núna er amma komin til þeirra.
Þessar fátæklegu línur em hugsað-
ar sem hinsta kveðja til hennar.
Amma giftist afa okkar Erlendi
Erlendssyni húsasmíðameistara
þann 8. desember 1923. Þau eign-
uðust sjö böm, þijá syni og §órar
dætur. En áður en þau giftu sig
hafði amma verið heitbundin og
eignast son. Svo á heimili þeirra
vom átta böm, einnig tóku afí og
amma að sér ungan dreng er misst
hafði móður sína og ólu upp.
Þrátt fyrir að afí okkar og amma
væm með stórt heimili vom þau
framarlega í baráttu fyrir réttindum
þess fátæka fólks er bjó hér í borg-
inni á þriðja og fjórða áratug þess-
arar aldar. Þau tóku þátt í baráttu
þess flokks er nefndist Alþýðuflokk-
ur, sem á þeim tíma stóð svo sann-
arlega undir nafni.
Alla ævi var ömmu umhugað um
að allir hefðu jafnan rétt til að lifa
mannsæmandi lífí og að ekki þyrfti
neinn að líða fyrir stjórnmálaskoð-
anir sinar eins og hún vissi að fólk
á götu langt fram á kvöld. Sunna
beið ekki eftir að framkvæma hlut-
ina, þeir vom gerðir strax. Ég minn-
ist þess þegar við vomm 14 ára að
ég talaði um það við hana að mig
langaði í nýjan kjól. Það sumar
vomm við saman í fiskvinnu. Það
stóð ekki á Sunnu, við hlupum nið-
ur í bæ og keyptum efni, síðan
haldið heim. Sunna lagði efnið á
borðið og byijaði að klippa, sauma-
vélin var tekin fram og vinkona
mín saumaði þama kjól á mig á
stuttum tíma. Þama er Sunnu vel
lýst.
Sunna stundaði ballett í mörg
ár og dansaði snemma á fjölum
Þjóðleikhússins. Ég var oft stolt þar
sem ég sat úti í sal og dáðist að
vinkonu minni dansa. Hún var svo
falleg með síða brúna hárið sitt.
Eitt af því dýrmætasta sem lífíð
gefur manni er vinátta sem á ein-
hvem óskiljanlegan hátt verður til
milli tveggja einstaklinga og dýpkar
og styrkist eftir því sem árin líða.
Leiðir okkar Sunnu skildu í nokk-
ur ár. Hún fór að starfa hjá Loftleið-
um sem flugfreyja og ég fór í aðra
átt. Síðan eftir nokkur ár lágu leið-
ir okkar saman að nýju, og hafði
Sunna þá eignast Friðrik, sem síðan
hefur verið okkar heimilisvinur.
Sunna giftist Jóni Bjömssyni
arkitekt 27. september 1969 og
eignuðust þau þijár dætur, Bimu,
Björk og Jennu. Tilviljun réð að Jón
þurfti að gera á fyrstu áratugum
þessarar aldar.
Því er það að er við minnumst
ömmu okkar þá gleymum við ekki
þeim krafti sem í henni bjó. Það
var eins og ekkert gæti brotið hana,
hún var eins og sá stafur sem ekki
getur brotnað, heldur verður jafn
bein og fyrr er átakinu sleppir (sbr.
íslandsklukku Laxness). Hún missti
svo marga og á svo skömmum tíma
að einhver annar hefði bugast. Árið
1948 var ár sorgar í flölskyldunni
en þá deyr elsti sonurinn, Sigurður
Pétur, 25 ára gamall, í mars, og í
september deyr afí okkar 46 ára
gamall. Og ekki er ein báran stök
því í september 1953 missir amma
yngsta son sinn, Baldur, af slys-
fömm þá aðeins 16 ára gamlan.
Við sáum aldrei afa okkar eða
föðurbræður, en í mörg ár komum
við til ömmu á afmælisdögum þeirra
og voru það ógleymanlegar stundir
því þá hittist fjölskyldan.
Alltaf var amma húsfreyjan sem
veitti af rausn. Hún hafði í mörg
ár annast stórt heimili þar sem oft-
ast voru 12—14 manns í mat og
er bömin fóru að heiman og hún
varð ein þá eldaði hún fyrir sig
sjálfa og það voru dýrindismáltíðir.
í þijátíu ár vann hún sem baðvörð-
ur í Gagnfræðaskóla Austurbæjar.
Hún var orðin 82 ára er hún fór í
sína síðustu utanlandsför og fór hún
þá til Kanada, en þar eru tvær
dætur hennar búsettar. Amma
hafði gaman af ljóðalestri og einnig
las hún mikið af bókum. Minni
hennar var gott og alltaf fylgdist
hún með þvf sem var að gerast.
Fjölskyldan hennar, bömin sex:
Gyða, Jóhann Óskar, Erlendur,
Freyja Guðrún, Jóna Elínborg og
Sigríður Helga og fjölskyldur þeirra
vom veigamikill hluti af hennar lífí
og hún var helsti tengiliður flöl-
skyldunnar. Öll höfum við misst
mikið nú er amma er ekki' lengur
á meðal okkar.
Við vonum að henni líði vel núna
og þó að söknuður okkar sé mikill,
þá emm við þakklát fyrir þann tíma
er við nutum samvista við hana.
Minningin mun lifa áfram, því eins
og sagt er í Hávamálum:
og Bjami, maður minn, hófu sam-
starf á teiknistofu og þar með lágu
leiðir okkar aftur saman og einnig
bama okkar, þar sem vinskapur
hefur ráðið ríkjum allt til þessa
dags.
Sunna og Jón byggðu sér fallegt
heimili í Langagerði 17. Samveru-
stundimar þar heima lifa skýrt í
endurminningunni. Það var gaman
að fylgjast með vinkonu minni, þeg-
ar þau hófu byggingarframkvæmd-
ir í Langagerði. Sunna var allt í
senn, smiður, múrari og málari,
allt gat hún. Ég held að oft hafi
Sunna ekki fengið útrás fyrir sköp-
unargáfu sína og gleði.
Samstarfsfólk á Arkitektastof-
unni við Austurvöll horfír með sökn-
uði til Sunnu, þar sem hún ætíð
bar nafn með sönnu og verður sár-
lega saknað.
I leik, gleði og erfiðleikum áttum
við saman okkar stundir. Sunna er
farin og nú að leiðarlokum gleðst
ég jrfir því að hafa fengið að kynn-
ast henni.
Elsku Jón, Bima, Björk, Jenna
og Friðrik, megi Guð almáttugur
styrkja ykkur í mikilli sorg og því
tómarúmi sem varð og mun verða
við fráfall Sunnu.
Guðborg
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Sunnu systur minnar sem
lést á heimili sínu 17. janúar sl., þó
það sé aldrei hægt að minnast henn-
ar með fáum orðum, svo sterkur
persónuleiki var Sunna.
Hún var einstaklega falleg og
kvenleg kona, frekar smávaxin og
grönn, en þeim meiri var krafturinn
1
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfúr ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Helga og Linda Erlendsdætur.
Birtíng afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofú blaðsins í Hafíiarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
og dugnaðurinn. Öll þau verk sem
hún tók sér fyrir hendur voru unnin
af svo miklum krafti að með ólíkind-
um þótti. Sunnar var heimavinnandi
húsmóðir og þó hugurinn leitaði á
vinnumarkaðinn lét hún ekki verða
af því, fannst heimilið og bömin
vera sinn staður.
27. september 1969 giftist hún
Jóni Bjömssyni. Jonni og Sunna
fengu lóð í Langagerði 17 og byggðu
þar myndarlegt hús, sem þau lögðu
mikla vinnu í. Sunna gat gengið í
öll störf við bygginguna, múrað,
spaslað og málað. Hvar sem karl-
menn voru að störfum var Sunna
jafnoki þeirra. Hún hafði unun að
ræktun allri, blása lífi í allt smátt
og sjá það dafna og blómstra, veita
því alla sína ást og umhyggju, eins
og hún þurfti svo mikla sjálf. Við
lóðina lagði hún dag við nótt að
rækta tré, blóm og mnna og var
stórkostlegt að sjá hvað allt lék í
höndum hennar. Engin stofublóm
vom eins og hennar, enda lofthæð
að stærð svo manni fannst stofan
sem Edengarður. Þó herd ég að fáir
hafí staðið henni á sporði í matar-
gerð. Hún gat hrist úr annarri ermi
margrétta matarveislur án nokkurr-
ar fyrirhafnar. Mikla ánægju hafði
hún af saumaskap, taldi út munstur
í stóla og teppi, saumaði á bömin,
en munaði heldur ekki um að sauma
á sig kjól fyrir kvöldið.
Sunna var ákaflega tilfinninga-
næm og viðkvæm, en skapstór sem
háði henni og var oft misskilið af
öðrum sem ekki til þekktu. Skap
sitt notaði hún til að fela sínar við-
kvæmu tilfínningar, sem hún gat
ekki látið í ljós. Vildi gefa sig alla
á sinn hátt, en krafðist skilnings og
vináttu sem sjaldan var veitt. Hún
ætlaðist til mikils af sjálfri sér og
öðmm, átti erfítt með að gefast upp
við nokkum hlut eða skilja eftir ólok-
ið verk.
Foreldra okkar misstum við með
stuttu millibili og fékk það mikið á
Sunnu. Þetta var henni mikið mót-
læti og fannst mér hún aldrei geta
sætt sig við, að hafa ekki getað
sýnt þeim alla þá ást og virðingu
sem hún bar til þeirra. Tilfínningar
hennar særðust, sem braust fram í
skapi hennar, en við sem til þekktum
skildum hve erfítt hún átti.
Það er sárt þegar kona er tekin
frá eiginmanni og ijómm börnum,
það yngsta aðeins 12 ára. En Sunna
er komin á aðrar slóðir með foreldr-
um okkar, full af orku, sem hún
fékk ekki notið í þessu lífi.
Ég óska ykkur styrks, Jonni, Frið-
rik, Bima, Björk og Jenna, í þessum
mikla missi. Lilla
Ég vil minnast elskulegrar mágkonu
minnar með örfáum kveðjuorðum.
Sunna var dóttir hjónanna Guðna
A. Jónssonar úrsmiðs og Ólafíu Jó-
hannesdóttur, sem bjuggu allan sinn
búskap á Öldugötu 11 í Reykjavík.
Þau em bæði látin.
Systur Sunnu em Anna, gift
greinarhöfundi, og Jóhanna, gift
Bimi Ólafssyni pípulagningameist-
ara. Sunns giftist Joni Bjömssyni
arkitekt 27. september 1969 og
eignuðust þau þijár yndislegar dæt-
ur: Bimu Jennu, Björk og Jennu
Lilju. Fyrir hjónaband eignaðist hún
Friðrik, sem alla tíð var mikill vinur
hennar.
Eftir skólagöngu vann Sunna hjá
Hamri hf., en var síðan í mörg ár
flugfreyja hjá Loftleiðum. Eftir að
hún giftist vann hún hjá Sjálfstæðis-
flokknum fyrstu árin. Síðan var hún
heima í Langagerðinu, sem hún og
Jón byggðu af dugnaði og atorku.
Sunna gekk þar í öll verk, enda var
hún ótrúlega dugleg. Hún var skap-
mikil, eins og duglegt fólk oft er,
enda húnvetnsk 5 báðar ættir.
Atvikin höguðu því þannig að við
Anna bjuggum á efstu hæðinni á
Öldugötunni fyrstu sjö hjúskaparár
okkar. Þá var Sunna ógift og bjó
heima, þannig að ég kynntist henni
vel. Hún var aðeins um ári yngri en
við Anna og var þá, eins og alltaf,
mikil vinátta milli okkar allra. Minn-
ingamar hrannast upp og man ég
m.a. eftir að það vom hrein vand-
ræði að gefa henni jólagjöf, því gjaf-
ir hennar til okkar vom svo stórkost-
legar. Hún var líka viðkvæm og bar
velferð okkar fyrir bijósti í einu og
öllu.
Hún var ekki aðeins mágkona
mín, heldur líka vinkona. Mér þótti
ákaflega vænt um Sunnu og vona
að góður Guð gefi Jóni, dætmnum
og Friðrik styrk til þess að standa
af sér þetta snögga áfall.
Söknuður okkar-er sár, en minn-
ingin um góða konu lifir. Hvíli hún
í friði. Páll Stefánsson
t
Móftir okkar, tengdamóftir, amma og langamma,
SIGRÚN ÓSKARSDÓTTIR,
Hételgsvegl 40,
andaðist 20. janúar sfðastliðinn.
Axel Ó. Lérusson,
Inger Bjarkan,
Anna Bjarkan,
Kristín Bjarkan,
Jóna Bjarkan,
Sigurbjörg Axelsdóttir,
Jóhann E. Björnsson,
Bjarnl Konráðsson,
Gunnar Ingimundarson,
Páll Elrfksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faftir og afi,
EYJÓLFUR ÞORGILSSON
netagerftarmaður,
Framnesvegi 57,
Reykjavfk,
andaftist í Landspítalanum 21. janúar 1989.
Kristfn Gunnlaugsdóttir,
Margrót Eyjólfsdóttir,
Guftbjartur Þórarlnsson, Jóhanna Hrafnkelsdóttlr.
t
Móftir mín, tengdamóftir og amma,
INGILEIF GfSLADÓTTIR,
Sóleyjargötu 21,
lést aftfarapótt 22. janúar sl.
Ingi Kolbeinsson,
Jóhannes Markússon
og barnabörn.
Lilja A. Bjarna-
dóttir — Minning