Morgunblaðið - 29.01.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. JANÚAR 2007 27
sæl elsku frænka mín og svarið sem
hann fékk alltaf; elsku uppáhalds-
frændinn minn!
Við munum líka hljómsveitaræf-
ingarnar í kjallaranum, þar fengum
við að hlusta og fylgjast með og okk-
ur fannst mikið til þess koma.
Við munum líka allar ævintýra-
bækurnar og tímaritin sem voru til
undir súðinni hjá Berta og Erlu; þar
héldum við systurnar oft til, lásum
kassa eftir kassa af bókum meðan
birgðir entust.
Við munum eftir börnum Berta og
Erlu frá frumbernsku og áttum í
þeim hvert bein og hvert bros og við
fylgdumst með þeim þroskast og
dafna og verða fulltíða fólk.
Alltaf vorum við velkomnar og
ávallt var okkur tekið fagnandi.
Fyrir hönd okkar systkinanna
fimm á Tunguvegi 26 viljum við
þakka kæra samfylgd gegnum árin.
Pabbi okkar og hans systkini hafa
misst kæran fóstbróður og systurson
og syrgja sárt.
Erlu, Hákoni, Guðrúnu, Sóleyju
Höllu, Einari Kára og fjölskyldum
þeirra biðjum við guðsblessunar á
erfiðum tímum.
Guð blessi allar minningar okkar
um Berta frænda.
Ásta Möller og Edda Möller.
Við minnumst Berta frænda okkar
sem mikils öðlings og gleðigjafa.
Samskipti okkar við hann í barnæsku
voru nánast eins og milli samrýndra
systkina, enda var samband móður
Berta, Guðrúnar Möller, og föður
okkar, Gríms Gíslasonar, sem voru
systkinabörn, mjög náið og sam-
gangur milli heimilanna mikill. Móðir
okkar Ingibjörg og Guðrún, sem hjá
okkur var aldrei kölluð annað en
Gunna frænka, voru miklar vinkonur
og varla leið sá dagur að þær spjöll-
uðu ekki saman í síma.
Berti færði mikið fjör með sér og á
barnsaldri var hann farinn að leika
listir sínar á píanóið heima og taka
nýjustu dægurlögin af miklum til-
þrifum. Gunna frænka var mjög mús-
íkölsk og hefur hann sótt tónlistar-
gáfuna til hennar. Þetta var engin
lognmolla, enda kom líka á daginn að
Berti Möller varð mjög dáður og eft-
irsóttur hljómlistarmaður. Hann
hafði mjög ríka ábyrgðartilfinningu
og réttlætiskennd og tók þá ákvörð-
un að ráða sig í fast starf og hafa tón-
listina sem aukabúgrein.
Er við slitum barnsskónum lágu
leiðir sín í hverja áttina en alltaf sam-
an aftur, bæði á gleði- og sorgar-
stundum í fjölskyldum okkar. Gunna
frænka ól Berta ein upp með aðstoð
góðrar konu, Sigríðar Eiríksdóttur,
sem bjó á heimili þeirra og sá um
Berta á meðan Gunna frænka var í
vinnu, en hún vann alla tíð hjá Lands-
símanum, fyrst í Stykkishólmi og síð-
ar í Reykjavík.
Seinna, þegar Berti var orðinn full-
orðinn, kom Sigríður á heimili for-
eldra okkar og hjálpaði til við að líta
til með Grími Inga, en þessir tveir
drengir voru henni eitt og allt.
Berti átti miklu láni að fagna í líf-
inu með eiginkonu sinni Erlu og
börnum þeirra. Hann sýndi einnig
mikla tryggð og áhuga á að fylgjast
með börnum okkar og barnabörnum.
Grímur Ingi, sonur Lucindu, laðaðist
sérstaklega að Berta frænda og dáði
hann. Þeir áttu sama afmælisdag, 11.
janúar, sem enn styrkti samband
þeirra.
Fyrir réttum fjórum árum hélt
Berti upp á sextugsafmæli sitt sem
var mjög eftirminnilegt öllum veislu-
gestum, þar sem félagar hans í Lúdó
með Berta í fararbroddi leiddu okkur
í gegnum sögu rokksins á Íslandi
sem um leið er saga Berta Möller.
Á kveðjustund nú minnumst við
Bertrams H. Möller með djúpu þakk-
læti og færum Erlu og börnunum,
þeim Hákoni, Guðrúnu, Sóleyju
Höllu og Einari Kára og öðrum ná-
komnum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Almar Grímsson,
Lucinda Grímsdóttir.
Kæri frændi. Þegar ég heyrði að
þú hefðir kvatt þennan heim eftir
harða baráttu við sjúkdóminn sem
lagði þig að velli, helltist yfir mig
söknuður. Það fór ekki á milli mála
hvert stefndi, en skilnaðarstundin er
alltaf sár.
Líf mitt hefur verið samofið þínu
allt frá því ég man eftir mér. Þú
hjálpandi mér, smáguttanum, við að
setja saman flugvélamódel í Sörla-
skjólinu og föndra ótrúlegustu hluti.
Eftir að við komumst á fullorðinsárin
breyttust áhugamálin og frændsemi
okkar þróaðist upp í sanna vináttu
sem ég sakna nú mjög að eiga ekki
að.
Það var ógleymanleg stund að
samfagna þér í sextugsafmælinu
þínu fyrir fjórum árum þar sem þú
tróðst upp með öllum þeim hljóm-
sveitum og skemmtikröftum sem þú
hefur spilað og leikið með í gegnum
tíðina. Þar söngst þú meðal annars
„Danny boy“ og bara tilhugsunin um
að heyra sönginn þinn kallar fram
einstök hughrif. Þar fer enginn í
sporin þín nema ef vera skyldi sá sem
frumflutti lagið. Í afmælinu þínu sást
best hversu miklu þú hefur áorkað á
þinni ævi og hversu hæfileikaríkur
þú varst.
Ég sakna þess mikið að fara ekki
með þér „út að hjóla“, sakna þess að
taka ekki fram mótorhjólið með þér
og geysast út fyrir bæinn, það voru
svo skemmtilegir tímar framundan
hjá okkur, ég sakna þess að geta ekki
upplifað þá með þér.
En söknuðurinn er samt mestur
hjá Erlu, börnunum og barnabörn-
unum þínum sem þurfa nú að sjá á
eftir yndislegum eiginmanni, föður
og ekki síst afa, allt of fljótt.
Megir þú hvíla í friði, minn kæri.
Thomas Möller.
Í dag kveð ég góðan vin og fyrrver-
andi samstarfsmann, hann Berta
minn. Við höfum þekkst í yfir 40 ár
og brallað margt saman um dagana.
Þegar við hittumst fyrst var ég ung
stúlka að skemmta mér í Glaumbæ.
Myndarlegur ungur maður kom
óvænt til mín, settist í kjöltu mér og
söng til mín yndislega lagið sem hef-
ur alla tíð fylgt honum, „My prayer“.
Ég, unga stúlkan, sat eldrauð í kinn-
um og vissi ekkert hvernig ég átti að
haga mér. Þá hafði hann kynnt sér þá
nýjung að syngja með þráðlausan
míkrafón en ekkert okkar hafði séð
slíkt fyrr.
Upp frá þessu lágu leiðir okkar
mjög óvænt saman í hljómsveit Svav-
ars Gests þar sem ég var ráðin söng-
kona en hann var söngvari hljóm-
sveitarinnar. Ég var nánast óreynd á
því sviði og hafði Berti ekki mikla trú
á mér í byrjun, enda vanur að velja
úrvalsfólk til samstarfs. Þarna
kynntist ég fyrst Berta sem vinnu-
félaga og persónu. Hann var mjög
góður drengur, glaðlyndur og kunni
að gera að gamni sínu. Hann var
fljótur að hjálpa litlu stelpunni“ eins
og hann kallaði mig að stíga sín
fyrstu skref og komast yfir feimnina.
Við áttum margar góðar stundir á
þessu tímabili en við störfuðum sam-
an á Hótel Sögu í um tvö ár. Ég var
fyrsta söngkonan sem söng þar og
var með Berta mér við hlið. Það var
gott að njóta stuðnings hans við þetta
verkefni því hann kom manni alltaf til
að brosa ef illa lá á manni. Í þá daga
var skylda að vera í galakjólum á
sviði og hlýrarnir á kjólunum mínum
áttu það til að renna niður axlirnar.
Þá hvíslaði Berti gjarnan í eyra mér:
„Jæja, kemur nú m … upp í henni.“
Við fórum hringinn í kringum
landið með hljómsveitinni og lentum
þar í ýmsu skemmtilegu. Einnig
sungum við „Í kringum hnöttinn í
átta til tíu lögum“ í útvarpinu. Þar
þurftum við m.a. að syngja á ýmsum
framandi tungumálum sem við kunn-
um hvorugt orð í. Jafnframt æxlaðist
það svo að við sungum saman á plötu
m.a. lögin „Heimilisfriður“ og „Ef þú
giftist mér“ og gerðum við iðulega
grín að því að búið væri að gifta okk-
ur í söngnum. Á þessu tímabili
kynntist hann eftirlifandi konu sinni
Erlu og var mikið gaman að fylgjast
með hversu ástfangin þau voru og
hversu vel þau áttu saman.
Leiðir okkar lágu næst saman í
Broadway 1983 þegar Rokkhátíðin
var haldin í fyrsta sinn, einnig á
Rokkhátíðum 1995 og 1998. En því
miður gat hann ekki verið með okkur
á síðasta ári vegna veikinda sinna.
Okkur fannst mjög leitt að hann gat
ekki verið með okkur.
Nýverið hringdi ég til hans og ætl-
aði að heimsækja hann en ekkert
varð úr því vegna veikinda minna.
Mér þykir sárt að hafa ekki hitt góð-
an vin í hinsta sinn og átt með honum
góða stund. En ég mun heldur aldrei
gleyma því sem hann gerði fyrir mig
á fimmtugsafmælinu mínu. Því segi
ég „my prayer is to linger with you at
the end of the day in a world that’s di-
vine“. Við eigum eftir að syngja sam-
an í rokkhljómsveit englanna ásamt
góðum gömlum vinum.
Um leið og ég kveð góðan vin bið
ég góðan Guð að blessa Erlu, fjöl-
skyldu hans og aðra aðstandendur og
votta þeim mína dýpstu samúð.
Anna Vilhjálmsdóttir.
Mín fyrstu kynni af Berta voru
þegar hann ásamt hljómsveitinni
Plútó spilaði á skólaballi í Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar. Ekki grun-
aði mig þá að við ættum eftir að
tengjast í gegnum Erlu eiginkonu
hans og frænku mína næstu 40 árin.
Margar heimsóknir voru farnar til
þeirra hjóna á Tunguveginn sem og á
„sveitasetur“ fjölskyldu Erlu á
Hörgslandi á Síðu. Til þeirra var ætíð
gott að koma.
Berti var mjög skemmtilegur mað-
ur og stutt í húmor hjá honum. Hann
sá oft spaugilegar hliðar á mörgum
málum.
Tónlistaráhuga Berta fékk ég not-
ið á nokkrum sviðum, sérstaklega er
mig vantaði að vitja laga.
Berti var mjög mikill fjölskyldu-
maður og áttu afabörn þar hauk í
horni eins og fleiri.
Að leiðarlokum viljum við fjöl-
skyldan mín þakka þér, Berti, fyrir
allar góðar samverustundir. Sérstak-
lega viljum við Bragi þakka ykkur
hjónum fyrir yndislegan tíma í
Hörgslandi sl. sumar, er við fengum
okkur „bacardi í kók“ að drekka og
höfðum mikið gaman af.
Elsku Erla, Guðrún, Sóley Halla,
Einar Kári og fjölskylda, við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og vonum að minning um
góðan mann lifi í hugum ykkar um
alla framtíð.
Hafdís Hannesdóttir og börn.
Í dag kveðjum við hjónin góðan vin
og félaga til margra ára, Bertram
Möller.
Mín fyrstu kynni af Berta voru í
kringum 1950, er við áttum heima í
sama fjölbýlishúsi á Birkimel 6–6b.
Ekki var mikill samgangur milli okk-
ar fyrstu árin þar sem ég var fimm
árum eldri, en á seinni árum vináttu
okkar talaði Berti samt oft um það í
gríni hvað ég hefði átt flott sverð í þá
daga.
Um 1960 stofnuðum við svo ásamt
fleirum hljómsveitina Plútó, sem síð-
ar varð Lúdó og Stefán, og spiluðum
við Berti saman með millibilum í
fjölda ára og má segja að þá hafi vin-
átta okkar hafist.
Berti hafði mjög gaman af því að
ferðast og þá sérstaklega um Vest-
firði, enda dvaldist hann þar í nokkur
sumur sem drengur. Í júní 2004 fór-
um við með Erlu og Berta til Súða-
víkur, þaðan sem við ferðuðumst,
undir leiðsögn Berta, um Vestfirði í
eina viku. Það var ótrúlega gaman að
hlusta á Berta, hann vissi hvað öll
fjöll, tangar og nes hétu og sagði okk-
ur hluta úr sögu mjög margra staða
sem við keyrðum hjá. Og aldrei
gleymum við síðustu ferðinni sem við
fórum saman í október á síðasta ári
með Frímúrurum til Edinborgar.
Berti var þá orðinn mikið veikur en
var ákveðinn í því að skemmta sér og
hafa gaman af ferðinni, sem við gerð-
um öll. Berti var ótrúlega harður og
duglegur í veikindum sínum. Í upp-
hafi meðferðar gekk allt mjög vel og
hann var ákveðinn í því að honum
myndi batna, og það var alltaf gott að
heimsækja hann. En skömmu eftir
að við komum frá Edinborg fór að
halla undan fæti, en alltaf var samt
jafngott að heimsækja hann.
Berti var ákveðinn maður og stóð
fast á sinni meiningu, og ekki vorum
við alltaf sammála, en eitt var víst að
næst þegar við hittumst þá var Berti
alltaf sami góði vinurinn og fyrir þá
vináttu þökkum við hjónin núna.
Elsku Erla mín, Guðrún, Sóley,
Einar Kári og fjölskyldur, megi góð-
ur Guð styrkja ykkur í sorg ykkar,
vitandi að hann er nú á góðum stað,
því hann var með sterka trú.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda Rósa)
Guðrún og Hans Kragh.
Berti er farinn. Minningarnar
streyma til mín.
Berti var skólafélagi minn í Mela-
skólanum og þar kynntumst við.
Músíkin og rokkið var okkar yndi.
Berti með Fats Domino og ég með
Elvis Presley. Frú Guðrúnu, mömmu
Berta, var ekki skemmt, hún var ekki
hrifin af þessari tónlist en hún leyfði
okkur að æfa heima hjá sér, og þar
kenndi Berti mér á gítarinn og við
stofnuðum hljómsveit.
Í Gaggó Vest tróð upp hljómsveit-
in The Rock Boys og þar voru útvald-
ir menn á ferð. Dabbi Guðmunds,
Steini Þorvalds, Siggi Stefáns og við
Berti. Þetta var okkar eina „gigg“.
En við vorum allir stjörnur í eitt
kvöld.
Þakka þér fyrir, Berti!
Berti fór músíkleiðina. Hann var
söngvari af guðs náð og þetta vissu
allir. Það sem einkenndi Berta var
einlægnin.
Hann gaf allt sitt í lagið í hvert ein-
asta sinn. Unglingsárin liðu og við
krakkarnir nutum krafta Berta í
Lúdósextettinum og þau voru all-
mörg böllin sem við sóttum til að
hlusta á Berta og co.
Það var alltaf dálítil minnimáttar-
kennd hjá Berta á unglingsárunum
að hann ætti engan „sjáanlegan“
föður en ég sagði honum ávallt að
hann væri í raun og veru heppinn að
ástandið væri þannig því að móðir
hans var svo sterkur karakter að
föðurmissirinn var enginn fjötur í
raun og veru. Hún efldi sjálfstraust
Berta og þannig varð Berti góður
maður, góður vinur okkar og ljúf-
menni á lífsleiðinni.
Árin liðu, og fyrir þremur árum
sat ég á læknastofu og beið eftir við-
tali við minn lækni. Berti sat í bið-
stofunni með mér og við ræddum
saman. Hann með sín veikindi og ég
með mín. Veikindi Berta voru greini-
lega alvarlegri en mín, en við rædd-
um margt á þessum fáeinu mínútum,
æskuna, músíkina og margt annað.
Ég kveð þig, Berti minn, með
þessum fáu orðum.
Eins og fjölskylda þín, þá munum
við öll sakna þín. Þú gæddir líf okkar
gleði.
Ég veit, Berti, að við hittumst aft-
ur á Blueberry Hill og ég þakka þér
fyrir samveruna í þessu lífi. Þú varst
einstakur, góður maður.
Þinn skólabróðir,
Baldvin Berndsen.
Kæri vinur. Nú þegar leið þinni í
þessari tilveru er lokið minnist ég
þín með söknuð í hjarta.
Eftir áratuga samleið gegnum líf-
ið viljum við hjónin þakka þér stað-
fasta og óeigingjarna vináttu. Þú
hafðir einstakt lag á að koma eða
hringja ef eitthvað brá út af í lífinu
og stóðst sem klettur með okkur.
Alltaf stóð heimili ykkar Erlu okkur
opið og oftar en ekki fórum við það-
an glaðari í lund.
Ótrúlegt þolgæði og styrk sýndir
þú í veikindum þínum og var aðdá-
unarvert að finna æðruleysi þitt.
Far í friði, kæri vinur, með þökk
fyrir allt og allt. Megi Guð styrkja
Erlu og börnin ykkar í sorginni.
Halldór og Hulda.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
KATRÍN SÍVERTSEN,
Hraunteigi 28,
Reykjavík,
lést laugardaginn 27. janúar.
Hildur Deakin, Bill Deakin,
Björg Jakobsdóttir,
Jón Örn Jakobsson, Erna Eiríksdóttir.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, amma og langamma,
HILDUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 65,
Kópavogi,
andaðist á Landspítala-háskólasjúkrahúsi laugar-
daginn 27. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Runólfur Þórðarson,
Sigrún Halla Runólfsdóttir,
Þórunn Inga Runólfsdóttir,
Ásdís Hildur Runólfsdóttir,
Hildur Elsa Rósantsdóttir,
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Minningargreinar