Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 18

18
»Ljósið er komið upp í borg vorri — og frá
henni breiðist það út. Pví að borg vor er blessuð!
Og aldrei getur hún fallið í óvina hendur«.
Og hver dagur var sem ný fagnaðarliátíð þau
þrjú ár, sem Abgar konungur lifði eftir þetta.
Á Mesópótamíu-sléttunni stendur hin forna
Eddessuborg, og lieitir nú Úrfa — fyiir löngu orð-
in óvinum að bráð! Undir iiundraðfalt verri yflr-
ráðum en hinum rómversku — undir hálfmána-
merkinu.
Tyrkneski fákurinn lieíir hóftroðið landið af
enda og á, og grasið grænaalt skrælnað og horfið.
Tyrkneska okið liggur sem heljarfarg á þræl-
beygðum landslýðnum, sviflir hann allri gleði og
skapar lífinu helsi.
Það var heilög jólahátíð — álján hundruð
níulíu og fimm árum eftir að Abgar konungur sá
birtuna ljóma á næturhimninum yfir Edessuborg.
Peir, sem bjuggu á sléttunni umhveríis borg-
ina, vöktu um nóttina hræddir og áhyggjufullir —
því að aldrei böfðu verið slíkir hörmunga timar.
Peir stóðu undrandi, eins og konungurinn forðum,
og spurðu hver annan, hvort svo væri sem sýnd-
ist, að sólin væri að koma upp þá — um mið-
nælurskcið. Því að birtu sló á liimininn yfir
borginni, og allir hvítu húsaveggirnir komu tram
úr myrkur-hjúpinum með dagskærum ummerkjum.