Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 47

47
ir, gyðingar, baptistar og irvingjar og þeir, sem
dýrkuðu guð í þyrþey — allir þeir, er krupu á
kné, af þvi að þeir vissu að þeir fengu elcki stað-
ið —já, allir gleymdu þeir þvi á þessu augnabliki,
hvað það var, scm knúið hafði þá til þess hverja
um sig, að byggja sér sérstakt guðshús. Nú fanst
þeim þeir vera einn allsherjar-söfnuður og þeir
hneigðu höfuð sín og hlustuðu á klukknahljóm-
inn.
Torgið var þéttskipað fólki. Svo var dimt, að
naumast sá liandaskil. Enginn talaði hátt — all-
ir lilustuðu. Og er þeir stóðu þarna, heyrðist alt
í einu rödd mikil, er mælti:
— Hann hefir verið á meðal vor.
Leitarmennirnir litu hver á annan — enginn
vissi hvaðan röddin kom.
En þegar hún þagnaði, var mannfjöldinn gagn-
tekinn undursamlegum guðmóði.
Margir féllu á kné og grétu og rnargir stóðu
keikir með sigurbros á vörum. Sumir báðust fyr-
ir upphátt, aðrir sungu sálma og enn aðrir fólu
andlitin í liöndum sér. En allir vóru öðruvisi en
þeir höfðu verið nokkru sínni áður.
Þegar þeir liöfðu staðið um stund þarna á
torginu, fór hver heiin til sin— cn varð ekkí svefn-
samt.

Th. Á.