Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 25

25
Búðarþjónar voru þar hundrað eða fleiri.
Peir beygðu sig og brostu og lofuðu varninginn,
hlupu upp stiga og niður aftur, tólcu fram úr
skápum og lögðu til hliðar, til þess að þóknast
skiftavinunum. En inn í búðina þyrptist múgur-
inn af strætunum, mest konur, og fæstar liöfðu
erindi, en horfðu girndar-augum á alla dýrðina.
Og það, sem þær gátu ekki hugsað til aðkaupa,
urðu þær þó að snerta. Og þegar þær gerðu það,
nötruðu á þeim hendurnar og augun leiftruðu.
En inst í salnum stóð kaupmaðurinn sjálfur
og handlék dýrindis kniplinga. Svo dýrir voru
þeir, að verð einnar alinnar mundi nægja fyrir
fæði manns árlangt. Og ríkustu konurnar þyrpt-
ust að horðinu, þar sem þeir vorn, og gerðu kaup.
Par bar að manninn ókunna. Svo önnum
kafnir voru allir, að enginn varð hans var.
Þá bar svo til, aö hútur af dýrustu knipling-
unum hvarf.
Konurnar þyrptust að borðinu og höríúðu frá
aftur, meðan verið var að leita. Kaupmaður-
inn varð reiður og sagði, að einhver þeirra hefði
tekið liann. Bær litu hver á aðra tortrygnis-
augum.
Svo sneri kaupmaðurinnn sér að konu þeirri,
sem hann hafði verið að sýna kniplinga-bútinn
rétt áður en liann hvarf, og hún, sem var hefðar-
kona, bliknaði fyrir augnaráði hans og rak upp
hljóð.