Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 29

29
En er hann slóö þarna, heyrðisl alt í einu
óp mikið í mannþrönginni.
Paö heyrðist aflur og í þriðja sinn, en nær,
og fólkið ókyrðist.
Kona ein ruddi sér braut gegnum fylkinguna,
með miklum erfiðismunum. Pegar henni hafði
loks tekist að komast i fremstu röðina, staðnæmd-
ist hún augnablik, keik og stórlátleg, frammi
fyrir ókunna manninum og starði á hann tryll-
ingslegum augum. Allir sáu, livernig hin skraut-
legu klæði hennar voru sundurtætt og hár hennar
ílakandi.
Svo hóf hún liendur sínar hátt og íleygði sér
fyrir fætur honum og æpti hástöfum:
— Hann er saklaus . . . Það var eg, sem stal
og ákærði hannl
Þúsund-rödduð óp kváðu við, og allir þyrpt-
ust fram, lil þess að sjá konuna, sem margir þektu.
En ókunni maðurinn reisti hana á fætur og
mælti:
— Látið hana fara í friði — gerið það fyrir
mín orð.
Siðan gekk hann burtu.
En lögregluþjónninn tók ofan lijálminn, og
allir vilui til hliðar og stóðu kyrrir og störðu á
eftir lionum, þangað til liann var liorfinn.---
Eftir því sem á leið kvöldið dró úr umferð-
inni um göturnar.