Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 31

31
bjöllunni. Þjónn kom út, og honum sagði hann,
aö hann vildi tala við biskupinn.
Þjónninn leit á fátæklegu fötin hans, tók
skilding upp úr vasa sínum og rétti honum. Svo
lokaði hann dyrunum og setti öryggislokuna fyrir
að innanverðu. En ókunni maðurinni hringdi
aftur, og þegar pjónninn kom, sagði hann enn, að
hann óskaði að ná tali af bískupinum.
Pá kom biskupsfruin — í hægðum sínum, þvi
að hún var ósköp gild og þung á sér — og aum i
fótunum.
Hún leit á manninn mjög bliðlega og spurði,
livort það væri svo áriðandi. Pað væri aðfanga-
dagskvöld. Og biskupinn væri svo þreyttur og
ætti að messa á morguu i dómkirkjunni. Svo
rétii hún honum krónu-pening og óskaði lionum
gleðilegra jóla.
En ókunni maðurinn hélt sinu fram. Og svo
fylgdu þau honum inn í skrifstofu biskupsins.
far nam hann staðar lit við dyr, með hatt-
inn í hendinni.
A borðinu slóð lampi með ljóshlíf lir silki, og
dimt var i öllum krókum. Fyrir gluggunum héngu
þung tjöld, og í skápum meðfram öllum veggjum
glóði á gylta bókakili, liundruðum saman.
Biskupinn sat við borðið í mjúkum hæginda-
stól, með bók eftir mesta skáld landsins — á
knjánum. Hann var í dýrindis stofuslopp; á höfði