Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 23

23
jól! sem fæddust á vörum þeirra, um leið og þeir
mættust.
Ekki var auðvelt að sjá, hver var vel fjáður og
hver fátækur, því að allir keyptu og allir háru
lieim með sér gleðina í kaupvarningnum.
En hins vegar var vel hægt að sjá það, hver
bjó einlííi, og hver liaiði mörg börn í eftirdragi.
því að í gegnum jólafögnuðinn skein í tómleik í
vellíðan eins, og nægjusama gleði í fátækt annars.
Og þegar sumir flýttu sér lieim, komu aðrir,
sem átlu ólokið erindi, svo að mannfjöldinn var
ávalt jafn mikill. En ljósbirtu lagði út um slóru
kirkjugluggana smárúðuðu. —Þar inni voru sungn-
ar tíðir, og sálmasöngur og orgelniður ómaði um
alla borgina.
í manngrúanum varókunnur maður, sem eng-
inn vissi deili á.
Hann var þannig í hátt, að ekki er hægt að
lýsa lionum.
Enginn heyrði fólatak lians og enginn yrti á
hann. Ekki var hægt að sjá, hvort liann var ung-
ur eða gamall. Enginn gat sagt það daginn eftir,
hvernig liann hafði verið i hátt, en inargir sem
sáu liann, mundu eftir honum alla æfi.
Hann liorfði á engan sérstakan. En öllum,
sem urðn hans varir, fanst hann liorfa á sig.
Komið gat það fyrir, að maður sem mætíi lionum,