Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 26

26
En er kaupmaðurinn hélt sinu fast fram,
og hinar konurnar drógu sig í lilé, benli hún í
vandræðum sínum á ókunna manninn, sem stóð
þar hjá í fátæklegu fölunum, —og sagði, að hann
hefði gert pað.
Ollum fanst þeim hann vera líklegur til þess
og æptu, til hvers liann væri þangað kominn,
annars en að slela.
Já . . . liann var þjófurinn . . . jóla-þjófur . . .
Menn komu að úr öllum áttum, er þeir heyrðu
ópin, og lögðu á hann hendur og héldu honum,
svo að hann gæti ekki komist undan. Og einn
hljóp út til þess að ná í lögregluna, og allir þreif-
uðu á vösum sinum og aðgætlu, hvort þar væri
einskis vant.
Ókunni maðurinn sagði ekkert, en settist á
stól sem þar var, eins og hann væri þreyltur. En
í því bili réðst kaupmaðurinn á hann með ópi
miklu, og dró upp úr vasa á yfirhöfn lians knipl-
ingana dýru.
Þá kom lögreglumaður inn í búðina, og kon-
urnar mösuðu um atburðinn hver í kapp við aðra,
en hann tók í öxl »þjófsins« og skipaði lionum mynd-
uglega að fylgja sér.
En maðurinn, sem enginn þekli, vatt sig lið-
lega af lögreglumanninum, stóð upp og mælti:
— Vinur, eg gerði það ekki.
Og um leið og liann mælti þetta, fór hroll-