Jólabókin - 24.12.1909, Blaðsíða 30

30
ÖHum sölubúðum var lokað, og þar sem fyr
um kvöldið var bjart sem um hádag, glórði að
eins í vesælt luktarljós. Ljósbjarma sá í hús-
gluggunum af jólatrjám, sem búið var að kveikja
á. Sumstaðar voru gluggatjöld dregin fyrir, svo að
ekki sást annað en skuggar þeirra, sem gengu í
kringum trén og sungu. En skuggarnir bentu til
þess, livar trén ljómuðu. Og sumstaðar mátti sjá
alla dýrðina utan al strætinu.
Hvar sem maður nam staðar og hlustaði,barst
að eyrum manns ómur af jólasöng. f*ar mátti
þekkja úr rödd húsföðurins, sterka og djúpa, og
hósmóðurinnar, mjóa og þreytulega, af því að
raula vögguljóð ákvöldin; og barnaraddirnar voru
hvellar og skærar af jólafögnuðinum.
En ekki voru þeir margir, sem nú voru á
ferli, þegar allir voru komnir heim til sin, þeir er
lieimili áttu.
Og smámsaman liljóðnaði söngurinn og dó á
kertunum. Og hljótt varð í húsunum. Litlu
börnin sváfu vært, með rjóðar kinnar, ogdreymdi
um jólin. Fullorðna fólkið sat liátíðlegt og hljótt
og ánægt, en þreytulegt. Lögregluþjónninn gekk
fram og aftur um strættið, einmana og óskaði sér
værðar.
Um þelta leyti gekk maðurinn, sem enginn
þekti. upp dyrariðið á stóru og skrautlegu húsi.
Hann nam staðar á neðsta gólfi og hringdi