Tímarit lögfræðinga - 01.05.1981, Blaðsíða 44

Þá sögðust 55.6% trúa því að lögreglan beitti af og til óþarfa hörku við
handtökur, 30.8% vissu ekki, en 13.7 trúðu þvi ekki. 19.6% af þessum töldu
það koma oft fyrir, 54.3 að það kæmi fyrir öðru hverju, en 26% að það kæmi
sjaldan fyrir.
Þá var spurt um samskipti fólks við lögreglu á s.l. 12 mánuðum. Rúmlega
helmingur aðspurðra hafði haft samskipti við lögreglu einu sinni eða oftar á
tímabilinu, er þetta helmingi hærri prósentutala heldur en fram kom í sam-
bærilegri könnun í Noregi. Helstu tilefni voru 26.5% vegna upplýsinga, 19.9%
vegna umferðareftirlits, 20.2% vegna umferðarslysa eða óhappa, 21.9% vegna
umferðarlagabrota, 27.9% vegna annarra lögbrota, 9.2% höfðu kært ólæti
úti á götu, heima hjá sér eða hjá nágranna og 18.2% nefndu aðrar ástæður
(venjulega ýmiss konar aðstoð).
69.8% sögðu samskiptin við lögregluna hafa verið yfirleitt góð eða alltaf
góð, 7.3% sögðu þau yfirleitt hafa verið slæm eða þá alltaf slæm. 22.8%
sögðu þau hvorki hafa verið góð né slæm.
Afbrot.
11.3% sögðu að stolið hefði verið frá þeim á s.l. 12 mánuðum, mun fleiri
höfðu orðið fyrir slíkri reynslu í Reykjavík og Vestmannaeyjum heldur en í
S-Múlasýslu. Þá höfðu 40% kært þjófnaðinn til lögreglunnar, mun fleiri bæði
í Reykjavík og Vestmannaeyjum heldur en í S-Múlasýslu. Ástæðuna til þess að
menn kærðu ekki sögðu þeir helst þá að atvikið hefði verið svo lítiIfjörlegt,
það hefði verið tilgangslaust að kæra eða þá að þeir höfðu þekkt þann sem
verknaðinn framdi. 31.4% þeirra sem kærðu voru ánægðir með viðbrögð
lögreglu. 34.3% voru óánægðir, 34.3% svöruðu að þeir hefðu hvorki verið
ánægðir eða óánægðir. Þá sagðist tæpur helmingur þessara myndu kæra
svipað atvik ef það kæmi fyrir aftur.
9.2% aðspurðra sögðust hafa orðið fyrir ofbeldi á tímabilinu, talsvert
hærri prósentutala úti á landi heldur en í Reykjavík. Af þessum nefndu 44.4%
að þeim hefði verið haldið eða þá að gripið hefði verið í þá, 41.3% höfðu
verið slegnir og 14.3% nefndu annars konar ofbeldi.
Tæpur helmingur sagði að um fjölskyldumeðlim eða kunningja hefði verið
að ræða, en rúmur helmingur að um ókunnugan hefði verið að ræða. 50%
kvennanna sagði að um fjölskyldumeðlim hefði veri að ræða en aðeins 5.4%
karlanna höfðu þá sögu að segja, 70.3% þeirra sögðu hins vegar að um
ókunnugan hefði verið að ræða.
22.8% þeirra sem fyrir ofbeldi höfðu orðið leituðu læknis, en aðeins 10.2%
kærðu atburðinn til lögreglu.
Þá svöruðu 16% því játandi að eitthvað þeim tilheyrandi hefði verið
skemmt eða eyðilagt á s.l. 12 mánuðum. Þar kærðu 34.5% til lögreglu og
38.5% af þeim voru ánægðir með viðbrögðin. Mun fleiri höfðu orðið fyrir
barðinu á skemmdarverki í Reykjavík og Vestmannaeyjum, heldur en í
S-Múlasýslu.
í sambandi við afbrotatíðni virðist ekkert benda til þess að hér á landi
sé minna um þau afbrot sem að framan eru nefnd heldur en bæði í Noregi og
Danmörku.
Gallup könnun i Danmörku frá 1971 sýndi að 4.2% sögðust hafa orðið
fyrir sambærilegum ofbeldisbrotum og hér eru nefnd, og Fakta könnun
frá Noregi 1971 sýndi að aðeins 3% Norðmanna höfðu frá slíkri reynslu að
38