Melkorka - 01.05.1954, Blaðsíða 6

tóku nokkur blöð, komu fljótt aftur og
'sögðu að enginn vildi kaupa Mélkorku.
Þetta var ekki beint uppörvandi. En upp úr
hádeginu og þegar leið á daginn fór að koma
skriður á söluna. Ungar stúlkur komu sem
sjálfboðaliðar og buðust til að selja. „Kröfu-
ganga verkalýðsins hefur aldrei verið glæsi-
legri en í dag — rauðar slaufur, Melkorku-
stúlkur og sólskinið setur svip á bæinn,“ —
sagði einn herramaður sem leit inn og meira
að segja fyrir kvöld var Melkorka búin að fá
tvö nafnlaus Ijóðabréf. í öðru var þessi vísa:
Allar vilja þær frelsi fá
og fjötra slíta
til að hvíslast eins og andinn
— eða dropinn hverfa í sandinn.
Þá vissi maður það! Hitt bréfið var nokk-
urs konar grátur Jakobs yfir Rakel:
Hvcrju mundi Melkorka
mega í framtíð áorka:
Fyrir kattarnef köllum
koma úr jarðvist öllum.
Petrína Jakobson skrifar um „sömu laun
fyrir sömu vinnu“, giein sem meðal annars
hefur átt sinn þátt í að vekja konur til þeirr-
ar baráttu sem þær standa í í dag fyrir launa-
jafnrétti.
Þá kemur Kat.rin Thoroddsen læknir með
grein er hún nefnir Áróður og ofnæmi. Hún
ræðir þar á skemmtilegan og læknisfræðileg-
an hátt ofnæmi og ótta við ýmsa hluti, eins
og hræðslu margra kvenna t .d. við sósíal-
isma og telur það til liinna undarlegu fyrir-
brigða, „að konur óttist þá stjórnmálastefnu,
er að því miðar að tryggja þeim fullt jafn-
rétti, fjárhagslegt frelsi, félagslegt öryggi og
óteljandi þroskaleiðir." Síðan segir hún:
„Nú hef ég aldrei verið hrædd við sósíalisraa og get því
ekki grcint frá eigin reynslu á því sviði. En ein hræðslan
er annarri lík og ég hef verið myrkfælin, en afstaða
margra kvenna til sósíalismans og stjórnmála yfirleitt er
afar áþekk viðhorfi myrkhrædds barns til dimmra fjár-
húsdyra, sem það annað livort hendist framhjá í hræðslu-
oflioði eða leggur langa lykkju á leið sína til að forðast."
Samlmð og ástands yndi
allt mun það iiverfa í skyndi.
Galtarárgreiðsla lokka
mun gleymast með kvenlegum þokka.
Að náttúru allri auðri
og ástinni löngu dauðri
fær Melkorka málhvíld aftur
því mannsrifið var hennar kraftur.
Þótt okkur væri Ijóst, að þjóðskáldin væru
ekki Jiér á ferðinni, fannst okkur mikið til
um ljóðabréfin og fannst þau tákn þess að
blaðið vekti eftirtekt.
Um kvöldið sýndi það sig að þó dálítið af
„ . .. afstaða margra kvenna til sósialismans er afar áþekk
viðhorfi myrkhrœdds barns til dimmra fjárhússdyra<< —
(Katrín Thoroddsen).
Sól er á loft komin
upplaginu væri óselt, hafði lalaðið Irorið sig
og hægt var að greiða allar skuldir. Og strax
var ákveðið að annað liefti skyldi koma út
með haustinu.
En ltvað bar svo jretta fyrsta tímarit ís-
len/.kra kvenna fyrir brjósti og hvaða konur
komu jaarna fram á ritvöllinn?
Eins og áður er sagt hófst ritstjóragrein
Rannveigar með ávarpsorðum J:>eim sem ég
gat um áðan. Á öðrum stað í blaðinu ritar
hún um „Heimilisstörf og hagfræði“, stór-
merka grein sem ætti að lesast af öllum kon-
um í dag eins og fyrir 10 árum.
M
MELRORKA