Melkorka - 01.05.1954, Blaðsíða 7

Læknirinn lýkur grein sinni með þessum
orðum:
„Konur góðar, finnst ykkur ekki tími til kominn, að
gera hreint á þjóðarheimilinu og bæta heimilisbraginn,
einmitt í sambandi við endurheimt fullveldis landsins?
Viljið þið ekki lofa alfrjálsu íslandi að njóta góðs af
stjórnsemi ykkar, iðjusemi, hirðusemi, hagsýni, nýtni og
útsjónarsemi. Viljið þið ekki taka saman höndum við
karlmennina og vinna að því sem jafningjar þeirra og
góðir félagar, að gcra fegursta land heimsins að því far-
sælasta, bað verður kaunski dálftið erfitt, en með góðum
vilja og aðstoð sósfalismans er það vel kleift.“
Við höldum áfram að blaða í Melorku.
Aðalbjörg Sigurðardóttir á þarna grein er
hún nefnir „Breytt viðhor£“ og ræðir ttm á-
byrgðina á uppeldi æskulýðsins:
„Hvert harn sem þjóðfélaginu fæðist á lieimtingu á
því hverjir svo sem foreldrar þess' eru, að fá að njóta
þess uppeldis að hæfileikar þess fái notið sín. Til þcss má
þjóðfélagið ekkert spara. En þetta hefur í för með sér að
ckki er hægt að láta staðar numið við skólagöngu barna
frá 7—14 ára. Barnið þarf skóla áður en það er 7 ára og
námi þess getur á engan hátt verið lokið við 14 ára ald-
Urinn. Næstu ár þar á eftir ættu einmitt eingöngu að
vera helguð einhverju námi og ekki vera reiknað með
að unglingurinn fari að vinna fyrir sér fyrr en f fyrsta
lagi við 16 ára aldur. Hér bíða því hins íslenzka þjóðfé-
'ags óleyst verkefni, sem mikið veltur á hvernig til tekst
nicð. I>að er ekki hægt að láta það afskiptalaust, hvers-
Ivonar a'ska það verður, sem erfir þetta land, og þar ber-
úm við sem vaxin erum alla ábyrgðina." „
Herdís Jakobsdóttir, fyrrv. form. Sam-
bands sunnlenzkra kvenna skrifar grein er
hún nefnir „Kvenfélögin og menningarbar-
átta þjóðarinnar". Greininni lýkur meðþess-
ttm orðum:
„Að síðustu vil ég segja við allar fslenzkar konur:
hyftum þjóðfána vorum háttl Vér berum ábyrgð á fram-
t‘ð þjóðarinnar til jafns við nienn vora, bræður, syni.
'ttegi komandi kynslóðir ætíð hafa ástæðu til að minn-
ast þes með virðingu, hvc einhuga íslenzka þjóðin stóð
íl þessum miklu tímamótum, sem nú eru að nálgast. Megi
svo verða, að þeim mun stærri flóðalda menningar gangi
ytir þjóðlíf vort nú en 1874, sem meiri er munurinn á
-trelsisskránni" þá og því marki, sem nú verður náð: ís-
la»d sjálfstætt lýðveldi."
Dýrleif Árnadóttir á grein er hún nefnir
»Hver verður réttarstaða konunnar í ís-
Hnzka lýðveldinu.“ Þar segir meðal annars:
^elkorka
„I>ó íslenzka þjóðin eigi ekki lönd að verja í sama
skilningi og þjóöir, sem í stríði standa, þá reynir meir en
nú á j>að, hvers lnin megnar, hvort sjálfstæði verður
henni að falli eða leiðir hana til gæfu og gengis. Hún á
varalið, sem er konan, fús til að ganga út í barátturia
fyrir fegra og betra íslandi, nýrri gullöld frelsis og frama,
sé henni aðeins gert Jrað kleift.
Megi íslenzka lýðveldinu takast að leysa j>essa þraut
og vcita konunni fullkomið jafnrétti við karlmanninn,
þá mun okkar kæra land verða bezta land í heimi."
Svafa Þórleifsdóttir skrifar stutta og kjarn-
yrta grein er hún nefnir: „Fyrr og nú“:
„Konurnar sjálfar þurfa að vakna. Þær þurfa að fyll-
ast heilögum anda og eldi til þess að hrista af sér erfða-
mók vanans. Þær mega ekki lengur draga sig í hlé þótt
heimilisylurinn sé notalegur. Vér lifum á tímum, þar
sem hið gamla hrynur örar en nokkru sinni fyrr, síðan
sögur hófust. Framrás nýja tímans getum vér eigi lieft
með því að reyna ;tð standa kyrrir, eða syngja gamla
tímanum lof og dýrð og fordæma hinn nýja. Hið gamla
fellur samt sein áður og hið nýja kernur í einhverri
mynd. En eitt aðalskilyrði fyrir þvf að nýi tíminn verði
góður og heillaríkur er, að konan, móðirin, verði vfðsýn,
frjáls og framsækin, að hún þekki sinn vitjunartfma og
beiti viti sínu og vilja til heillarfkra áhrifa á öllum svið-
um ]>jóðlffsins. l>á fyrst rætist það, er skáldið kvað, að
konan verði „lands og lýða, ljós í þúsund ár“.
Þáverandi formaður Kvenréttindafélags
íslands Laufey Valdimarsdóttir skrifar ýtar-
lega grein um Kvenréttindafélagið og stofn-
un þess, senr er mjög fróðleg og heimildarík;
hún rekur þar tildrögin að stofnun félagsins,
stefnu þess og starf, — og rekur starf móður
sinnar Bríetar Bjarnhéðinsdóttur í þágu
kvenréttinda all ítarlega og segir meðal ann-
ars:
„ .... en er Framsókn hætti að koma út og Kvenna-
blaðið var eina málgagn islenzkra kvenna, ákvað móðir
mín að gera Kvcnnablaðið að kvenréttindablaði og var
j>að jafnan bezta vopnið, sem Kvenréttindafélag íslands
hafði fyrir sig að bera."
Þótt margt fleira megi draga fram af efni
Melkorku í þessu fyrsta hefti lýðveldisársins,
skal hér staðar numið. En framangreindar
tilvitnanir gefa nokkra hugmynd um hvern-
ig blaðið fór á stað, stel'nu þess og tilgang.
Því var haldið þá fram af ýrrisum, og er gert
35