Melkorka - 01.05.1954, Blaðsíða 13

sama horfi þegar við komum þangað. Mér
fannst mikið til um, hversu veglegt anddyr-
ið var, stofnrnar stórar, hátt til lofts, þykkir
veggir og djúpar gluggakisturnar. Uppi á
loftinu var þó enn merkilegra. Þar vorn 4
herbergi, 2 sitt í hvorum enda, en geimur
þar á milli. Þetta var áður svefnloft skóla-
pilta og enn mátti sjá hvar verið höfðu lok-
rekkjur þeirra. Guðbjörg svaf með okkur
börnin í svokölluðu Amtmannssonalofti, í
austurenda hússins, en úr gluggunum blöstu
við Gálgaklettar, Jress vegna urðu Jreir mér
fljótt að umhugsunarefni. Á kvöldin þegar
ég fór upp að hátta, hugsaði ég oft um liverj-
ir hefðu sofið þarna í lokrekkjunum á loft-
inu og ég lék mér að því að skipa Jreim hverj-
um á sinn stað. Það voru afar mínir, bæði
Jón Thoroddsen og séra Guðmundur á
Kvennabrekku, og svo Jónas Hallgrímsson
og fleiri Fjölnismenn og fjöldinn allur af
öðrum þjóðkunnum mönnum. Þrátt. fyrir
alla Jressa heiðursmenn, fann ég oft til myrk-
felni á loftinu, en sú tilfinning fékk byr í
báða vængi, Jrví að margir töldu sig sjá og
heyra sitt af hverju, sem ekki þoldi dagsins
Ijós né hæfði heilbrigðu lífi. Einna helzt
var Jrað Ólafur gamli, sem varð var við ýmis-
legt „óhreint“ á sveimi kringum staðinn og
alltaf áskildi hann sér að ganga síðastnr frá
bakdyrunum á kvöldin. Þar hrækti liann,
lussaði og sveiaði, svo að ekkert óhreint
bærnist inn.
Um liaustið var ráðinn til okkar heimilis-
kennari. Björn Jensson yfirkennari hafði
verið beðinn að útvega gáfaðan og duglegan
pilt til Jreirra starfa. Fyrir valinu varð Björn
Líndal, sem síðar varð lögfræðingur og al-
þingismaður. Hann kenndi okkur tvo næstu
vetur, en las auk Jress sjálfur undir 5. og 6.
bekk. Smiðir úr Reykjavík voru fengnir til
þess að vinna að nauðsynlegum umbótum
°g breytingum. Sveinn Jónsson, stofnandi
Áölundar, sá um smíðina. Þá var byggður
kvistur, Jrvert í gegnum húsið að sunnan og
norðanverðu, kirkjan var dubbuð upp að ut-
an og innan, en allt var Jrað gert í samræmi
Melkorka
—
Theodóra Thoroddsen:
V I Ð SKULUM FAGNA
VORSINS SÓL
Nokkrar stökur úr óprentuðu handriti
Kyssir geislinn grund og hól
glatt er um norðurheima
Við skulum fagna vorsins sól,
og vetrinum alveg gleyma.
I3að eru þeldökli þrautaský,
sem þoha ei spönn úr vegi,
er baðar sólin blómin ný
breði á nótt og degi.
Meðan nótlin útlccg er
er mér rótt i geði.
Eg vaki um nóttu og viða að mér
úr vorsins þrótt og gleði.
Út i vorsins alfögnuð
retla ég mér að þeyta.
Ef ég finn þar cngan guð
er hans hvergi að leita.
V________________________________/
við Jrað sem áður hafði verið. Á þessum ár-
um, 1899—1901, var hafin smíði á húsi, sem
ætlað var undir prentsmiðju Þjóðviljans,
sem Jrá hafði verið gefinn út á ísafirði. Það
hús stóð niður við Bessastaðatjörn, á sjávar-
bakkanum. Seinna var Jrað flutt til Reykja-
víkur og stendur nú innarlega við Laugaveg-
inn nr. 82.
Sumarið 1900 kom móðir mín snöggva
ferð með systur mínar, Katrínu og Kristínu.
Þær urðu eftir lijá okkur, svo þá vorum við
orðin 6 systkinin á Bessastöðum. Foreldrar
mínir voru enn einn vetur á ísafirði, en
fluttu svo alfarin þaðan til okkar með yngstu
systkinin, sem Jrá voru Jón, Ragnhildur og
Bolli, sent þá var 7 vikna. Það var vorið 1901.
Að vestan komu tveir prentarar. Var ann-
41