Morgunblaðið - 29.10.2011, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2011
✝ KristbjörgHer-
mannsdóttir var
fædd á Hellissandi
22. janúar 1922.
Hún andaðist þann
22. október 2011 á
St. Franciskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi.
Hún var dóttir
hjónanna Ágústínu
Ingibjargar Krist-
jánsdóttur f. 5.8. 1892, d. 17.2.
1979 og Hermanns Her-
mannssonar f. 29.7. 1893, d. 7.11.
1979. Þau Ágústína og Hermann
eignuðust sex börn og var Krist-
björg þriðja í röðinni en þau
voru: Verónika f. 23.6. 1918, d.
5.2. 2005, Arnbjörg f. 22.9. 1919,
d. 16.4. 2008, Hermann f. 2.10.
1926, d. 22.2. 1997, Kristín, f.
11.8.1930 og Helga f. 16. 3. 1937.
Hálfbróðir þeirra systkina var
Kristinn Friðberg Hermannsson
f. 23.11. 1928, d. 30.7. 1995.
Kristbjörg giftist Guðmundi
Ólafi Bæringssyni frá Sellátri á
Breiðafirði 23. desember 1941.
Foreldrar hans voru Bæring
Níelsson Breiðfjörð f. 28.7. 1892,
d. 23.8. 1976 frá Sellátri og Ólöf
Guðrún Guðmunds-
dóttir f. 15.3. 1892,
d. 5.12. 1980 frá
Brennu á Hellis-
sandi en þau
bjuggu í Sellátri um
tíma en síðan í
Stykkishólmi. Börn
þeirra Kristbjargar
og Guðmundar eru:
Hermann f.
10.6.1942, maki
Sigurlína Sig-
urbjörnsdóttir f. 18.5. 1955.
Bæring Jón Breiðfjörð f. 9.1.
1945, maki Jóna Gréta Magn-
úsdóttir f. 31.12. 1944, Sigurþór
f. 12.2. 1946, maki Sigrún Hrönn
Þorvarðardóttir f. 12.9. 1949,
Kristinn Breiðfjörð f. 12.7. 1951,
maki Elísabet Kristjánsdóttir f.
14.8. 1949, Ólöf Guðrún f. 17.6.
1953, maki Jón Halldór Gunn-
arsson f. 17.2. 1950 og Ágústína
Ingibjörg f. 18.5. 1955, maki
Gunnar Gunnarsson f. 10.7.
1956. Afkomendur Guðmundar
og Kristbjargar eru nú orðnir
84.
Útför Kristbjargar
Hermannsdóttur fer fram frá
Stykkishólmskirkju í dag, laug-
ardaginn 29. október 2011 kl. 14.
Kristbjörg eða Bjagga, eins
og hún var kölluð á yngri árum,
fæddist í Miðhúsum á Hellis-
sandi 22. janúar 1922. Aðeins ell-
efu ára að aldri fór hún í vist til
Kristínar Pálsdóttur úr Hösk-
uldsey og Jóns Breiðfjörð Níels-
sonar frá Sellátri en þau bjuggu
þá í Elliðaey á móti Jónasi Páls-
syni og Dagbjörtu Hannesínu
Níelsdóttur. Sumarið eftir fór
Kristbjörg aftur til Jóns og
Kristínar í Elliðaey. Mál æxl-
uðust síðan þannig að hún varð
um kyrrt hjá þeim hjónum og
fluttist síðan með Kristínu í land
eftir að Jón fórst í sjóróðri við
annan mann 14. desember 1935.
Kristbjörg fermdist síðan í
Stykkishólmi og aðstoðaði Krist-
ínu og dætur hennar eftir bestu
getu á erfiðum tímum.
Víst er að þau Guðmundur og
Kristbjörg vissu vel hvort af
öðru og eitthvað skrifuðust þau
á eftir að Guðmundur fluttist
suður á land í vinnumennsku
m.a. að Laugardælum í Flóa.
Þegar Kristínu systur hans og
Gunnari Ólasyni, sem þá var bú-
stjóri, vantaði húshjálp flutti
Kristbjörg að Laugardælum.
Þar tóku þau Guðmundur saman
og stofnuðu síðan heimili í
Stykkishólmi haustið 1941.
Fyrst leigðu þau á nokkrum
stöðum en festu síðan kaup á
Jaðri sem lengi stóð við Aðalgöt-
una í Hólminum en húsið hefur
nú verið flutt að Laufásvegi.
Þegar fjölskyldan stækkaði réð-
ust þau Guðmundur í að kaupa
íbúðarhúsið að Höfðagötu 17
sem heitir Hóll og er fjölskyldan
gjarnan kennd við það hús.
Kristbjörg hélt alla tíð góðu
sambandi við foreldra sína og
systkini úti á Nesi. Mörg sumur
fór hún í heimsókn með yngstu
börnin út á Sand og dvaldist þá í
nokkra daga í senn. Þær ferðir
voru ógleymanlegar, lærdóms-
ríkar og styrktu fjölskyldubönd-
in og vináttu ættingjanna.
Á tímabili þjáðist Kristbjörg
af brjósthimnubólgu sem hún
fékk í kjölfar lungnabólgu og
þurfti af þeim sökum að liggja
langdvölum á sjúkrahúsi. Þá
voru gjarnan ráðnar vinnukonur
til að annast um heimilið að deg-
inum.
Þeim hjónum Guðmundi og
Kristbjörgu var gefið barnalán
enda einstaklega samhent um
umönnun og uppeldi barnanna.
Þegar barnabörnin komu nutu
þau góðs af samvistinni við afa
og ömmu og varð Hóll einskonar
félagsmiðstöð þar sem litið var
inn flesta daga vikunnar. Sú
hefð skapaðist að „amma á Hól“
eins og margir af yngri kynslóð-
inni kölluðu hana bakaði pönnu-
kökur á fimmtudögum og mættu
þá barnabörn og vinir þeirra í
bakkelsið. Fyrri hluta október
bættust þrjú langalangömmu-
börn í hópinn og gladdi það hana
mjög.
Kristbjörg var alla tíð vakandi
yfir líðan og velferð afkomenda
sinna og fylgdist einstaklega vel
með því sem þau voru að fást við
hverju sinni.
Kristinn Breiðfjörð
Guðmundsson.
Mikið var nú gott að hún fékk
hvíldina. Þetta eru orðin hennar
ömmu minnar.
Sjálf kem ég ekki tánum í ná-
lægð við hælana á henni og læri
sjálfsagt seint að sýna sama
æðruleysið gagnvart lífinu og
hún.
Um ömmu gæti ég auðveld-
lega skrifað heila bók. Inn á milli
yrðu blaðsíður án orða sem samt
væru stútfullar af kærleik, skiln-
ingi og væntumþykju.
Ég á svo ótal margar minn-
ingar um hana ömmu mína og
allar góðar. Ein þeirra er frá
vetrinum þegar pabbi hleypti
mér út neðan við Hólinn á hverj-
um einasta virka degi. Ég hljóp
eins hratt og ég gat í myrkrinu
upp brekkuna vitandi það að
„afapos“ beið mín og ég gat kúrt
við hliðina á ömmu. Þarna undir
heimsins notalegustu sæng var
ég örugg. Hún amma mín, sem
ég vil meina að hafi verið töfrum
gædd, las mig eins og opna bók.
Eftir dágóða stund undir dún-
mjúkri sænginni var tími til að
fara á fætur og fá sér graut með
afa og ilmurinn af nýlöguðu
kaffinu er örugglega ástæðan
fyrir því hversu ljúfur mér þykir
kaffisopinn í dag. Nær undan-
tekningalaust tókum við í spil
eftir að afi fór í vinnuna og spil-
uðum marías fram að skólabyrj-
un. Þetta voru ljúfir morgnar á
erfiðum vetri.
Amma var mikill húmoristi og
þegar hún komst á skrið, sem
gerðist alltaf þegar Diddó
frændi var nálægt, var kátt á
hjalla við kringlótta borðið í eld-
húsinu. Eldhúsið var miðpunkt-
urinn á Hól. Þar gæddu gestir
sér á ömmutertu og ísjökul-
kaldri nýmjólk úr könnunni
góðu. Á fimmtudögum voru líka
um árabil bakaðir staflarnir af
heimsins bestu pönnukökum.
En henni var meira til lista
lagt. Bollalestur var ein af mörg-
um náðargáfum sem hún bjó yf-
ir, illa sjáandi eða ekki, hún sá
það sem beið okkar.
Af þolinmæði átti hún amma
mín nóg. Hún hafði alltaf tíma
aflögu til kennslu og naut ég
góðs af því. Ég man eftir mér að
prjóna, stoppa í sokka, sauma á
gömlu saumavélina hennar og
meira að segja var það amma
sem hjálpaði mér að leggja upp
fyrsta sparipilsið sem ég saum-
aði mér. Það vantaði ekki hvatn-
inguna hjá þessari merkilegu
konu. Hún trúði á sitt fólk og
það er henni að þakka að ég kom
minni fyrstu hönnun á framfæri.
Ég þreyttist seint á að hlusta
á frásagnir ömmu um myrku jól-
in á Hellissandi þar sem kertin
fengu að loga í hverjum glugga.
Og hvernig hún sem barn að
aldri fékk leyfi foreldra sinna til
að fara í sumarvist í Elliðaey.
Amma varð „alveg veik af
heimþrá“ eins og hún orðaði það
sjálf en þrátt fyrir það urðu
sumrin fleiri en eitt og fleiri en
tvö í faðmi Breiðafjarðar. Leiðir
afa og ömmu lágu fyrst saman í
eyjunum og eftirleikinn þekkja
margir, barnahópinn sem gerði
þau að heimsins ríkasta fólki.
Þessu fólki vil ég þakka fyrir að
uppfylla óskir ömmu um að eyða
síðustu æviárunum heima á Hól.
Án þeirra, án Ollu frænku, hefði
þetta ekki verið hægt.
Kæra frændfólk og vinir.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég ykkur öllum.
Megi Guð styrkja okkur öll og
hjálpa okkur að þakka fyrir það
sem þessi stórkostlega kona gaf
okkur. Við erum ríkari fyrir vik-
ið.
Kristbjörg Hermannsdóttir.
Elsku amma á „Hól“. Nú sitj-
um við bræður saman og hugs-
um til ömmu okkar. Minning-
arnar streyma fram. Minningin
um ömmukökuna goðsagna-
kenndu sem enginn gat leikið
eftir og fimmtudagskaffið þar
sem pönnukökur í stórum stöfl-
um voru bornar fram. Mjólkur-
kannan var ávallt full af ískaldri
mjólk enda passaði amma vel
upp á að ekki skorti mjólk og ef í
það stefndi fékk maður útsaum-
aða leðurveskið og stökk niður í
Hólmkjör. Dyrnar uppi á Hól
voru alltaf opnar og á móti
manni tók bros og faðmlag frá
ömmu. Það var oft margt um
manninn uppi á Hól og jólaboðin
á jóladag sérstaklega eftirminni-
leg.
Amma var stolt af sínu fólki
enda veggir þaktir myndum af
afkomendum á tímamótum.
Fjölskyldubönd skiptu ömmu
miklu máli og þegar maður kíkti
við fékk maður að heyra nýjustu
fréttirnar af fjölskyldunni og sjá
myndir af nýjustu afkomendun-
um. Hún hafði gott minni, mundi
nöfn og afmælisdaga og vissi
upp á hár hvert jólaskrautið átti
að fara. Það klikkaði ekki að hún
hringdi á afmælisdaginn til að
óska manni til hamingju með
daginn. Amma var lúmskur
húmoristi sem gat skotið föstum
skotum að manni þegar maður
átti síst von á því. Hún var stað-
föst í skoðunum sínum og hrein-
skilin.
Við erum afar þákklátir fyrir
hana ömmu okkar og stoltir.
Sérstaklega þótti okkur vænt
um að hún skyldi koma í brúð-
kaup Rúnars og Laufeyjar í
sumar og minningin um okkur
öll uppi á Hól um síðustu jól að
skreyta jólatréð mun lifa. Amma
á Hól var fastur punktur í til-
veru okkar og munu sögurnar
um ömmu og afa á Hól lifa í
huga okkar um ókomna tíð.
Uppi á Hól mun mín kanna
ávallt standa.
Rúnar og Guðmundur
Ólafur.
Kristbjörg amma eða amma á
Hól eins og hún var alltaf kölluð
hefur nú kvatt okkur, horfið
sjónum en er með okkur í anda.
Ég er þess fullviss um að afi hef-
ur tekið vel á móti henni enda
var hún sjálf sannfærð um nær-
veru afa á Hól eftir að hann
kvaddi.
Amma bjó yfir næmni sem
náði út fyrir skilning minn. Hún
spáði í bolla og til hennar leitaði
fjölskyldan með drauma sína og
lífsþrautir, oftar en ekki reynd-
ist sannleikskorn í hennar túlk-
un. Vitranir hennar gátu t.d. fal-
ist í því að ráða manni frá að
leggja í sjóferð eða að spá fyrir
um kyn ófæddra barna í föl-
skyldunni. Draumar voru henn-
ar sérsvið og verður erfitt að
geta ekki rölt upp á Hól eftir
draumsama nótt og fengið ráðn-
ingu.
Næmni ömmu sýndi sig þegar
við áttum von á okkar þriðja
barni. Hana dreymdi þá fyrir því
að strákur væri á leiðinni. Við
vorum með nafnið Bæring
Breiðfjörð í huga, í höfuðið á
pabba og langafa, löngu áður en
strákurinn fæddist. Í fyrrnefnd-
um draumi komu báðir þessir
kappar fram.
Amma hafði það til siðs að
kveikja kertaljós ef hún vildi
senda fólki styrk og strauma.
Þegar próf stóð yfir í skólanum
hjá okkur barnabörnunum log-
aði ljós á kertinu góða allan tím-
ann. Á þessum árum velti ég fyr-
ir mér hvort þetta skilaði sér til
okkar í betri árangri. Ég er nú
fullviss um að a.m.k. sú vitund
að amma væri með kveikt á
kertinu góða veitti mér ró og ör-
yggi til þess að takast á við við-
fangsefnið. Hugsunin var, prófið
getur ekki annað en gengið vel
því amma er með kveikt á kert-
inu góða.
Á Hól var oft kátt á hjalla og
þar áttum við krakkarnir okkar
annað heimili og athvarf eftir
skóla og milli kennslustunda. Á
fimmtudögum voru bakaðar
pönnukökur með sítrónudropum
og á föstudögum fengum við
grjónagraut. Það hefur eflaust
verið gott fyrir foreldra okkar
að hafa ömmu á staðnum til þess
að halda utan um allan hópinn.
Þessar samverustundir okkar
krakkanna hjá ömmu tengdu
okkur sterkum böndum sem
nýtist okkur í dag við að halda
saman fjölskyldunni. Ég á þá
ósk heita að geta haldið jafn vel
utan um mína afkomendur og
ömmu og afa lukkaðist að gera.
Elsku amma á Hól, vaktu yfir
okkur öllum og láttu ekki
slokkna á kertinu góða, við þurf-
um svo sannarlega á því að
halda.
Magnús Ingi Bæringsson.
Kristbjörg
Hermannsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HARALDUR BERGÞÓRSSON
vélfræðingur,
Dalbraut 14,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi þriðjudaginn
25. október.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 1. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeir sem vildu
minnast hans láti líknarfélög njóta þess.
Guðrún Magnúsdóttir,
Magnús Haraldsson, Heiða Pálmadóttir,
Björn Haraldsson,
Sverrir Haraldsson, Guðrún Guðbjörnsdóttir,
Bergþór Haraldsson, María Guðrún Jónsdóttir
og barnabörn.
✝
Elsku hjartans rósin okkar,
ÍRIS LINNEA TRYGGVADÓTTIR,
f. 30. janúar 2003,
lést sunnudaginn 23. október.
Útförin fer fram frá Bollebygdskirkju, Svíþjóð,
fimmtudaginn 10. nóvember kl. 13.00.
Þegar lífið leikur sem best þá ertu skyndilega hrifin á brott
frá okkur.
Tryggvi Leifur Óttarsson, Kristina Andersson,
Ida Anita, Tekla og Saga Tryggvadætur,
Íris Tryggvadóttir, Óttar Sveinbjörnsson,
Anita Andersson, Nils-Bertil Andersson,
Ásbjörn Óttarsson og fjölskylda,
Júníana Björg Óttarsdóttir og fjölskylda,
Karl Magnus Andersson og fjölskylda,
Robert Andersson og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur,
tengdafaðir og afi okkar,
GÍSLI PÁLSSON
aðstoðaryfirlögregluþjónn,
Hverafold 82,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn
24. október.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 4. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
Kolbrún Gísladóttir,
Arnþrúður Anna Gísladóttir, Jónas Reynir Gunnarsson,
Hafþór Gíslason,
Svanfríður Gísladóttir,
Maríanna Hlíf og Aldís Anna Jónasdætur.
✝
Okkar ástkæri
ERLING B. BJARNASON
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 12. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Eiginkona, móðir, sonur og systkini hins látna.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANA TRYGGVADÓTTIR,
Strandvegi 8,
Garðabæ,
er látin.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 4. nóvember kl. 15.00
Ólafur Tryggvi Egilsson,
Snorri Már Egilsson, Ásdís Þorvaldsdóttir
Guðrún Björg Egilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuð móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ERLA TRYGGVADÓTTIR,
Suðurhlíð 38d,
Reykjavík,
er látin.
Útför hennar fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 4. nóvember kl. 15.00
Sigríður Svana Pétursdóttir,
Arndís Erla Pétursdóttir,
Tryggvi Pétursson,
Katrín Pétursdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐBJÖRG SIGRÚN VALGEIRSDÓTTIR,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
að kvöldi fimmtudagsins 27. október.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.