Vera - 01.10.1988, Blaðsíða 7

^ÐLÖGUNÍ
neita öllu því bruðli, mengun og kúgun sem
við töldum fylgifiska vestræns neyslusamfé-
lags. Auðvitað varð þessi draumsýn aldrei
að veruleika og innan hennar rúmuðust
ýmsar þversagnir, en hún var engu að síður
aflvaki margra góðra hluta.
Hjónavígslur dagsins (dag eru engu meiri
tilviljun en óvígð sambúð gærdagsins. Að
baki þessum tilhneigingum meðal ungs fólks
liggur ókveðin hugmyndafræði eða þörf.
Fyrir 10—15 órum var þörfin til uppreisnar
gegn ríkjandi hugmyndum ofan ó, nú er það
þörfin til aðlögunar. Þörfin fyrir að vera hluti
af heildinni en ekki ó skó og skjön við hana.
Þörfin fyrir að vera ,,einn maður" með þeim
sem maður elskar. Þau sem nú ganga upp
að altarinu sjó líka að í uppreisninni fólst oft
takmörkuð persónuleg hamingja og jafn-
réttishugmyndirnar hlutu gjarnan hljóðlótt
andlót þegar mest ó reyndi. En hamingja
er afstætt hugtak og það er ekki hægt að
verða sér úti um neina tryggingu fyrir henni.
Aðlögun að ríkjandi hefðum og dyggðum
veitir hana ekki. I aðlöguninni getur falist
mikil óhamingja og persónulegur harmleikur
— ekki sístfyrir þó sem tilheyra þeim hópum
samfélagsins sem verst eru settir s.s. konur.
Og kannski var sú óhamingja einmitt hreyfi-
afl uppreisnarinnar og það væri afskaplega
dapurlegt ef allir hefðu gleymt því.
Með hjónavígslu, ó hvern móta sem hún
er framkvæmd, er verið að setja form ó inni-
hald sem er vandmeðfarið. En er ekki víxl-
verkun ó milli forms og innihalds? Er ekki
4 hugsanlegt að með því að hefja hefðbundn-
ar hjónavígslur aftur til vegs og virðingar sé
verið að endurlífga gamlar hugmyndir um
samskipti karls og konu, — um forsendur
hamingjuríks hjónalífs? Hugmyndir sem upp-
reisninni var ætlað að breyta? Það læðist
óneitanlega að manni ótti um að svo sé en
þó veit maður að ekkert getur orðið eins og
það óður var — breytt samfélag sér fyrir því.
-isg
HVAÐ. KOSTAR
„STILLINN"?
Það er líklega tímanna tákn, að á undanförnum misserum hafa
sprottið upp fyrirtæki sem sérhæfa sig í útleigu á öllu mögulegu og
ómögulegu sem tengist brúðkaupi og brúðkaupsveislum. Eru nú fjög-
urslíkfyrirtæki skráð í símaskránni. Eitt slíkt er Brúðarkjóllinn, en í sam-
tali við Þórhöllu Harðardóttur, sem rekurfyrirtækið, kom fram að hún
hóf starfsemi sína s.l. vor og eins og hún segir sjálf, (dó var ,,svörunin
mjög gáð og ég hef ekki getað sinnt öllum sem leitað hafa til mín."
Sagði hún að sér fyndist (eetta lofa góðu enda væri það að aukast
að fólk gifti sig með pompi og prakt.
,,Það ýtir sjálfsagt undir þessa þróun að nú
getur fólk leigt sér það sem til þarf því það
hafa ekkert allir efni ó að kaupa það dýrum
dómum." Sagði hún að algengt leiguverð ó
kjól væri 4500—5000 kr. og á „enskum
smóking" 2900 kr. Þá sagðist hún leigja út
allt sem þarf fyrir brúðarmeyjar s.s. kjóla,
hanska, blómvendi og skraut í hárið. Fyrir
hringberana hefði hún silkipúða og hvítar
skyrtur.
Þegarhún minntistá hringberana kom hún
að tómum kofanum hjá þeirri sem þetta skrif-
ar enda hvorki heyrt um eða séð til slíkra.
Sagði hún að það væri vinsælt hjó sumum
að láta strák á aldrinum 6—12 ára færa
brúðhjónunum hringana á silkipúða. Að lok-
um sagði Þórhalla að hún stefndi að því að
opna sérverslun með allt sem tengdist brúð-
kaupi nú fyrir jólin. Sem dæmi um það sem
þar yrði á boðstólunum nefndi hún allt það
sem hér að ofan er talið en auk þess boðs-
kort, skreytingar, serviettur, undirföt o.fl.
Þær stúlkur sem kjósa að eignast sinn
brúðarkjól verða að gjalda hann dýrara
verði en á kjólaleigunum. í verslunum kosta
einföldustu brúðarkjólar 12—14.000 kr. en
hinir svokölluðu slóðakjólar 24—28.000 kr.
Sumar kjósa svo að láta sérsauma kjólana
og fyrir stuttu var auglýstur kjóll úr kínversku
alsilki til sölu í smáauglýsingum DV. Þegar
betur var að gáð var um að ræða kjól sem
saumaður var í Sviss úr silki sem flutt var sér-
staklega inn frá Kína. Þar að auki var hann
prýddur perlum og blúndum. Eigandi kjóls-
ins sagði að hann hefði kostað 60.000 kr. á
sínum tíma og hún vildi selja hann á 40.000
kr. Ekki er Veru kunnugt um ástæður þess að
svo kostbær kjóll var til sölu.
En það þarf fleira en flíkurnar til að gera
brúðkaup vel úrgarði. Það þarf t.d. brúðar-
vönd og svo tíðkast það nú á dögum að
nota slaufum skrýddar límósínur. Einfaldur
brúðarvöndur kostar um 3000 kr., leiga á bíl
annað eins og skreyting hans um 1.500 kr.
Þá má ekki gleyma hringunum, „vitnisburð-
inum um band ástar og trúfesti," eins og
prestarnir orða það. Þeir kosta að meðaltali
um 14.000 kr. Presturinn sem framkvæmir
vígsluna þarf að fá sitt og eins organistinn
og kórinn ef hann er til staðar. Samkvæmt
lauslegum upplýsingum kostar þetta ekki
undir 4.000 kr. Órjúfanlega tengdar brúð-
kaupinu eru svo brúðarmyndirnar en
myndataka í stúdíói kostar um 7.500 kr.
Sumir kjósa jafnframt að láta Ijósmynda at-
höfnina sjálfa en það er kostnaður sem Veru
er ekki kunnugt um.
Og þá er komið að veislunni sjálfri sem er
einn stærsti óvissuþátturinn í þessum útreikn-
ingum okkar. Ef við hins vegar reiknum með
60 manna veislu þá kostar hún um 43.000
kr. ef einungis er boðið upp á kaffi og kökur.
Ef að auki er skálað fyrir brúðhjónunum (
ekta kampavíni má bæta 40.000 kr. við
þessa upphæð. Ef boðið er upp á mat í
veislunni og tekinn á leigu salur kostar það
ekki undir 110—120.000 og er þá ekkert vín
meðtalið. Með borðvíni og kampavíni fer
þessi upphæð upp í 165—175.000 kr.
Að allri þessari upptalningu lokinni telst
okkur svo til að alódýrasta brúðkaup kosti
ekki undir 125.000 kr. en ef það er með
sæmilegum glans kosti það nær 250.000 kr.
Lesendur geta sjálfir leikið sér að vangavelt-
um um kostnað vegna allra veglegustu
brúðkaupa.
Ef brúðargjafirnar væru taldar með í þess-
ari upptalningu væru það vænar fjárfúlgur
sem skiptu um hendur í tengslum við brúð-
kaup. Ekki ætlum við okkur þá dul að segja
til um meðaldýrleik brúðargjafa en það
vakti hins vegar athygli okkar að margar
verslanir í borginni eru með sérstaka þjón-
ustu við brúðhjón og gesti þeirra. Fara
hjónaleysin þá í verslunina og skoða það
sem þeim lýst á. Að því loknu er búinn til listi
sem verslunin hefur undir höndum og svo
þegar væntanlegir gestir koma að kaupa
gjöfina gefa þeir upp nöfn þeirra sem hana
eiga að fá. Afgreiðslufólkið gefur þá gefið
allar upplýsingar um það sem hjónaleysin
hafa helst áhuga á og hvað af því hefur
þegar verið keypt af öðrum. Þar með fá
brúðhjónin ekkerttvennt eins og gefendurnir
geta verið vissir um að gjöfin fellur í kramið.
Sniðugt? Hvað sem um brúðkaup má segja
þá er það víst, að það vakna bjartar vonir
í brjóstum margra kaupahéðna vegna þeirr-
ar bylgju veglegra brúðkaupa sem nú virðist
vera gengin í garð. —isg

7