Vera - 01.10.1988, Blaðsíða 27

'
Það vakti athygli
þegar Solla tók
fædingarorlof í
borgarstjórn, nú
eru Sveinbjörn 5
ára og Hrafnkell 3
ára
,,Það er snyrt og snurfusað meðfram
hraðbrautum og við fjölfarnar götur
og svo er ekkert gert út í íbúðahverf-
unum fyrr en eftir dúk og disk. Þetta er
einungis sjónarspil sem bætirekkert líf
og kjör fólksins í borginni."
„Einfaldlega meö því að vera framkvæmdasamur í þeim mála-
flokkum sem snerta þá sem hafa áhrif í þessu samfélagi, þá sem
eru skoðanamótandi. Þettaer vel þekkt aðferð í stjórnmálum. Svo
er snyrt og snurfusað meðfram hraðbrautum og við fjölfarnar göt-
ur en ekkert gert út í íbúðahverfunum fyrr en eftir dúk og disk.
Þetta er einungis sjónarspil sem bætir ekkert líf og kjör fólksins í
borginni. Börn og aldraöir eru hins vegar veikir þrýstihópar. Þeir
verða að treysta á það að einhverjir aðrir berjist fyrir þeirra hag.
Aðrirsem eiga kappnóg með að ná sínum málum fram á einhverju
öðru sviöi samtímis.“
Þegar við erum farnar að ræða um kjör barna og aldraðra getur
Solla ekki leynt gremju sinni. Þessir málaflokkar standa augljós-
lega hjarta hennar nær.
„Ástandið er alveg hrikalegt í þessum málaflokkum og í raun er
sáralítið gert til úrbóta I þessum málum. Það má oft sjá í Moggan-
um hvernig Davíð er hrósað fyrir dugnað og framkvæmdasemi í
borgarmálum rétt eins og hann hafi sjálfur verið að verki með
hamar og nagla. Sjálfur hefur hann gaman af að tala um þor, kjark
og karlmennsku I pólitík, en hann hefur ekki haft kjark til að takast
á við þessa málaflokka. Hann nefnir það músarholuhugsunarhátt
þegar minnihlutinn vill ekki dingla með í ráðhúsmálinu, en hvað
er það annað en blindni og kjarkleysi af hans hálfu að koma ekki
auga á neinar leiðir til að leysa þau mál sem virkilega brenna á
fólki.“
Solla segir það augljóst að meirihlutinn ætli ekki að gera neitt
átak í þessum málaflokkum.
„Það er raunalegt til þess að vita, ekki síst í Ijósi þess að staða
borgarsjóðs er nú afar góð. Nú væri virkilega hægt að gera eitt-
hvað stórt.“
Kvennalistinn segir að það sé fleira sem sameinar konur en
sundrar. Hefur ekki verið hægt að starfa með Sjálfstæðiskonum
í málaflokkum eins og þessum?
„Nei. Við höfum gert tilraunir til þess, en það virðist ekki vera
ómaksins virði. Ég get nefnt dæmi. Þegar liðin voru 80 ár frá því
að giftar konur öðluðust kosningarétt og kjörgengi lagði ég fram
tillögu um fjögurra kvenna nefnd til að setja fram hugmyndir um
hvernig ætti að minnast þessara tímamóta. Ég gerði það með vilja
að hafa þær fjórar, án oddamanns, til að leggja áherslu á að þarna
væri eitthvað sem hægt væri að koma sér saman um. En allt kom
fyrir ekki. Meirihlutinn, og þar með taldar konurnar, breytti þessu
að sjálfsögðu í fimm manna nefnd. Svona háttalag lýsir svo mikilli
smæð og segir manni m.a. það að þær eru orðnar smitaðar af ríkj-
andi stjórnunarstíl og því til lítils að reyna að vinna með þeirn."
Nú var það mikið mál á sínum tíma I Kvennaframboði að fara
ekki I samstarf, hvorki til hægri eða vinstri. Á þessu kjörtímabili
hefur Kvennalistinn hins vegar starfað með félagshyggjuflokkun-
um. Er þetta uþþgjöf?
„Nei, alls ekki. Til að byrja með var nauðsynlegt fyrir okkur að
fá frið til að móta afstöðu okkar til allra mála á eigin forsendum,
,,Við stöndum andspænis einhvers-
konar karlsýki í samfélaginu, og þá
sérstaklega í Reykjavík, sem lýsir sér í
þessu linni ..."
öllum þessum hallarbyggingum.
þessari karlmennskuhugmyndafræði
sem nú situr við stjórnvölinn eru glæsi-
leg ytri tákn mælikvarðinn á framfarir
en ekki gæði mannlífsins. Það er því
mikið haasmunamál fvrir konur að
27