Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2004, Blaðsíða 47

SÉRLYFJATEXTAR
COZAAR*'
STYTT SAMANTEKT Á EIGINLEIKUM LYFS: Kaflar merktir (T) eru umskrifaðir og/eða styttir textar samkvæmt samantekt á eiginleikum lyfs, samþykktri af Lyfjastofnun. Hægt er að nálgast
samantektina í fullri lengd hjá Merck Sharp & Dohme.
VIRKTINNIHALDSEFNI OG STYRKLEIKAR: COZAAR inniheldur 12,5 mg, 50 mg eða 100 mg af virka efninu kalíumlósartani.
(▼)ÁBENDINGAR: COZAAR er ætlað til meðfcrðar við háum blóðþrýstingi. COZAAR er ætlað til að draga úr líkum á sjúkdómum í hjarta- og æðakerfi sem og dánartíðni, en þetta er metið mcð samanlagðri tíðni
dauðsfalla vegna sjúkdóma í hjarta-og æðakerfi, heilablóðfalla og hjartadreps af völdum blóðþurrðar hjá sjúklingum með háan blóðþrýsting og þykknun vinstri slegils. COZAAR er ætlað til meðferðar við hjartabilun,
þegar meðferð með ACE-hemlum er ekki lengur talin henta. Ekki er mælt með að skipta yfir í meðferð mcð COZAAR ef hjartasjúklingar eru í jafnvægi á ACE hcmlum. Nýmavemdandi áhrif hjá sjúklingum með
sykursýki af gerð 2 sem hafa prótein í þvagi: COZAAR er ætlað til að seinka framgangi nýmasjúkdóma, skilgreint sem lækkun á heildartíðni eftirfarandi þátta: Tvöföldunar kreatíníns í blóði, nýmasjúkdóms á
lokastigi (þörf á blóðskilun eða nýmaígræðslu) eða dauða; og til að draga úr próteini í þvagi.
(▼JSKAMMTAR OG LYFJAGJÖF: COZAAR má taka með eða án fæðu. COZAAR má gefa samhliða öðmm blóðþrýstingslækkandi lyfjum. Háþrvstinpur: Venjulegur upphafs- og viðhaldsskammtur er 50 mg
einu sinni á dag hjá flestum sjúklingum. Hámarksverkun til lækkunar blóðþrýstings fæst 3-6 vikum eftir að meðferð er hafin. Hjá sumum sjúklingum næst aukinn árangur með því að auka skammtinn í 100 mg einu
sinni á dag. Hjá sjúklingum með minnkað blóðrúmmál (t.d. þeim sem fá stóra skammta af þvagræsilyfjum) skal íhuga að hafa upphafsskammtinn 25 mg einu sinni á dag. Aðlögun skammta í upphafi meðferðar
er hvorki nauðsynleg hjá öldruðum né sjúklingum með skerta nýmastarfsemi, þ.m.t. sjúklingum á blóðskilun. Hafa ber í huga að aðlaga skammta hjá sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi. Minnkun á líkum á
siúkdómum í hiarta- og æðakerfi sem og dánartíðni hiá siúklingum með háan blóðþrýsting og þvkknun vinstra slegils: Venjulegur upphafsskammtur er 50 mg af COZAAR einu sinni á dag. Að auki skal gefa lítinn
skammt af hýdróklórtíazíði og/eða auka COZAAR skammtinn í 100 mg einu sinni á dag, háð svörun blóðþrýstingslækkunar. Hiartabilun: Upphafsskammtur af COZAAR hjá sjúklingum með hjartabilun er 12,5 mg
einu sinni á dag. Skammtinn ætti að auka vikulega (t.d. 12,5 mg á dag, 25 mg á dag, 50 mg á dag) upp í hinn venjulega viðhaldsskammt sem er 50 mg einu sinni á dag, háð þoli sjúklingsins. COZAAR er venjulega
gefið samhliða þvagræsilyfjum og dígitalis. Nýmavcmdandi áhrif hiá sjúklingum með svkursvki af gerð 2 sem hafa prótein i þvagi: Venjulegur upphafsskammtur er 50 mg einu sinni á dag. Skammtinn má auka í 100
mg á dag, með tilliti til blóðþrýstingssvömnar. COZAAR má nota samhliða öðmm blóðþrýstingslækkandi lyfjum (t.d. þvagræsilyfjum, kalsíumgangalokum, alfa- og betablokkum eða lyQum með miðlæga verkun)
sem og með insúlíni og öðmm blóðsykurslækkandi lyfjum (t.d. súlfónýlureas, glitazóni og glúkósíðasahemlum).
FRÁBENDINGAR: COZAAR er ekki ætlað sjúklingum með ofnæmi fyrir einhveijum af innihaldsefnum lyfsins.
(▼)SÉRSTÖK VARNAÐARORÐ OG VARÚÐARREGLUR V'IÐ NOTKUN: Ofnæmi: Ofsabjúgur. Sjá Aukaverkanir. Lágur blóðþrvstingur oe tmflun á blóðsalta- og vökvajafnvægi: Hjá sjúklingum sem hafa
minnkað blóðrúmmál (t.d. þeim sem nota stóra skammta af þvagræsilyfjum), getur lágur blóðþrýstingur með tilsvarandi einkennum átt sér stað. Slíkt ástand þarf að leiðrétta áður en COZAAR er gefið, að öðmm
kosti skal gefa minni upphafsskammt (sjá Skammtar og lyfjagjöO- Tmflanir á blóðsöltum em algengar hjá sjúklingum með skerta nýmastarfsemi og því ætti að fylgjast sérstaklega með þeim, hvort heldur þeir
em með sykursýki eða ekki. í klínískri rannsókn scm gerð var á sjúklingum með sykursýki af gerð 2 og prótein í þvagi var tíðni kalíumhækkunar í blóði hærri hjá hópnum sem fékk COZAAR en hjá hópnum scm
fékk lyfleysu; samt sem áður vom fáir sjúklingar sem hættu meðferð vegna hækkunar á kalíumi í blóði (sjá Aukaverkanir, Niðurstöður blóðrannsókna). Skert lifrarstarfsemi: Marktækt hærri blóðþéttni lósartans
hefur komið fram hjá sjúklingum með skorpulifur, íhuga skal að gefa sjúklingum sem hafa haft skerta lifrarstarfsemi minni skammta af lósartani (sjá Skammtar og lytjagjöO- Skert nvmastarfsemi: Breytingar á
nýmastarfsemi, þ.á m. nýmabilun, hafa sést hjá næmum einstaklingum vegna hömlunar á renín-angíótensín kerfinu. Þessar breytingar á nýmastarfsemi geta gcngið til baka eftir að meðferð er hætt. önnur lyf sem hafa
áhrifá renín-angíótensín kerfið geta aukið þvagefni og kreatínín i blóði sjúklinga sem hafa þrengsli í báðum nýmaslagæðum eða hafa eitt nýra og þrengsli í nýmaslagæðinni til þess. Svipuð áhrif hafa sést eftir notkun
COZAAR. Þessar breytingar á nýmastarfsemi geta gengið til baka eftir að meðferð er hætt.
MILLIVERKANIR: í klínískum rannsóknum á lyfjahvörfum hafa engar klínískt mikilvægar millivcrkanir komið fram við samhliða notkun hýdróklórtíazíðs, dígoxíns, warfaríns, címetidíns, fenóbarbitals,
ketókónazóls og erýthrómýcíns. Rífampicín og flúkónazól hafa lækkað blóðþéttni virka umbrotsefnisins. Klínísk þýðing þessara millivcrkana hefur ekki verið metin. Eins og við á um önnur lyf sem hamla
angíótensíni II eða verkunum þess, getur samhliða notkun kalíumsparandi þvagræsilyfja (t.d. spírónólaktóns, tríamterens og amílóríðs), kalíumuppbótar og salta sem innihalda kalíum, leitt til kalíumhækkunar í blóði.
Eins og við á um önnur blóðþiýstingslækkandi lyf, geta blóðþrýstingslækkandi áhrif lósartans deyfst við samhliða notkun bólgueyðandi lyfsins indómetasíns.
(▼)MEÐGANGA OG BRJÓSTAGJÖF: Ekki er ráðlegt að gefa COZAAR á meðgöngu eða við brjótagjöf.
(▼)AUKAVERKANIR: COZAAR þolist almcnnt vel. Aukaverkanir hafa verið vægar og tímabundnar og hafa ekki orðið til að hætta hafi þurft meðferð. Heildartíðni aukaverkana sem sést hafa eftir notkun
COZAAR hafa verið sambærilegar við lyfleysu. I klínískum samanburðarrannsóknum á háþrýstingi (esscntia! hypertension) var svimi skráður sem lyfjatengd aukaverkun hjá 1 % sjúklinga scm fengu COZAAR
og var það eina aukaverkunin sem haföi hærri tiðni miðað við lyfleysu. Auk þess hafa skammtaháð áhrif á stöðutengdan blóðþrýsting komið fram hjá < 1 % sjúklinga. Útbrot áttu sér stað í sjaldgæfum tilvikum, en
tíðni þeirra í klínískum samanburðarrannsóknum var lægri en þegar um lyfleysu var að ræða. í þessum tvíblindu klínísku samanburðarrannsóknum á háþrýstingi, komu eftirfarandi aukaverkanir fram í tengslum við
COZAAR hjá 1 % sjúklinga, án tillits til annarra lyfja. Almennar: kviðverkir: Cozaar 1,7 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,7 (fjöldi=535), máttleysi þreyta: Cozaar 3,8 (Qöldi=2085); Lyfleysa 3,9 (fjöldi=535), bijóstverkur:
Cozaar 1,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 2,6(fjöldi=535), bjúgur/þroti: Cozaar 1,7 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,9 (fjöldi=535). Hiarta- og æðakerfi: hjartsláttarónot: Cozaar 1,0 (fjöldi=2085); Lyfleysa 0,4 (Qöldi=535),
hraðtaktur: Cozaar 1,0 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,7 (fjöldi=535). Meltinparfæri: niðurgangur: Cozaar 1,9 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,9 (fjöldi=535), meltingartruflanir: Cozaar 1,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,5
(fjöldi=535), ógleði: Cozaar 1,8 (fjöldi=2085); Lyfleysa 2,8 (fjöldi=535). Stoðkerfi: bakverkir Cozaar 1,6 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,1 (fjöldi=535), vöðvakrampar: Cozaar 1,0 (Qöldi=2085); Lyfleysa 1,1 (fjöldi=535).
Taugakerfi/geðræn einkenni: svimi: Cozaar 4,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 2,4 (fjöldi=535), höfuðverkur: Cozaar 14,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 17,2 (fjöldi=535), svefnleysi: Cozaar 1,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 0,7
(fjöldi=535). Öndunarfæri: hósti: Cozaar 3,1 (fjöldi=2085); Lyfleysa 2,6 (fjöldi=535), nefstífla: Cozaar 1,3 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,1 (fjöldi=535), hálsbólga: Cozaar 1,5 (fjöldi=2085); Lyfleysa 2,6 (fjöldi=535),
kvillar í ennis og kinnholum (sinus disorder): Cozaar 1,0 (fjöldi=2085); Lyfleysa 1,3 (Qöldi=535), sýking í efri loftvegum: Cozaar 6,5 (fjöldi=2085); Lyfleysa 5,6 (fjöldi=535). COZAAR þoldist almennt vel í klínískri
samanburðarrannsókn á sjúklingum með háan blóðþrýsting og þykknun á vinstri slegli. Algengustu lyfjatcngdu aukavericanir sem áttu sér stað voru svimi (dizziness/vertigo) og máttleysi/þreyta. í LIFE rannsókninni
var tíðni nýrrar sykursýki, hjá sjúklingum sem ekki höföu sykursýki við upphaf rannsóknarinnar, lægri hjá þeim sem fengu COZAAR en þeim sem fengu atcnólól (242 sjúklingar og 320 sjúklingar í hvorum hópi
fyrir sig, p<0,001). Þar sem ekki var gerður samanburður við lyfleysu í rannsókninni er ekki vitað hvort um er að ræða gagnleg áhrif COZAAR eða aukaverkun atenólóls. COZAAR þoldist almennt vel í klínískum
rannsóknum á sjúklingum með sykursýki af gerð 2 og prótein í þvagi. Algengustu aukaverkanimar tengdar notkun lyfsins voru máttleysi/þreyta, svimi, lágþrýstingur og hækkun á styrk kalíums í blóði (sjá Sérstök
vamaðarorð og varúðarreglur við notkun, Lágur blóðþrýstingur og truflanir á blóðsalta- og vökvajafnvægi). COZAAR þoldist almennt vel í klínískum rannsóknum á hjartabilun. Aukaverkanir voru venjubundnar hjá
þessum sjúklingahópi. Algengustu aukaverkanimar tengdar notkun lyfsins vom svimi og lágþrýstingur.
Eftirfarandi aukaverkanir hafa einnig sést eftir almcnna notkun Ivfsins: Ofnæmi: Bráðaofnæmi, ofsabjúgur þ.á m. þroti í barkakýli og raddböndum sem lokar öndunarveginum og/eða þroti í andliti, vömm, koki og/
eða tungu, hafa í sjaldgæfum tilvikum sést hjá sjúklingum á lósartan meðferð. Sumir þessara sjúklinga höföu áður fengið ofsabjúg af völdum annarra lyfja, þ.á m. ACE hemla. Æðabólga hefur sjaldan sést, þar mcð
talið purpuralíki sem svipar bæði til purpuralíkis Henochs - Schönleins, með kviðverkjum, maga- og þarmablæðingum, liðverkjum og nýmabólgu. Meltingarfæri: Lifrarbólga (sjaldgæf), tmflanir á lifrarstarfsemi.
Blóð: Blóðleysi. Stoðkerfi: Vöðvaverkir. Taueakerfi/peðræn einkenni: Mígreni. Öndunarfæri: Hósti. Húð: Ofsakláði, kláði. Niðurstöður blóðrannsókna: í klínískum samanburðarrannsóknum á háþrýstingi komu fram
klínískt mikilvægar breytingar í sjaldgæfum tilvikum á niðurstöðum blóðrannsókna í tengslum við notkun COZAAR. Kalíumhækkun (kalíum > 5,5 mEq/l) átti sér stað hjá 1,5 % sjúklinga í klínískum rannsóknum
á háþrýstingi. I klínískri rannsókn á sjúklingum með sykursýki af gerð 2 og prótein í þvagi, kom fram kalíumhækkun hjá 9,9 % sjúklinga sem fcngu COZAAR og 3,4 % sjúklinga sem fengu lyfleysu (sjá Sérstök
vamaðarorð og varúðarreglur við notkun, Lágur blóðþrýstingur og tmflun á blóðsalta- og vökvajafnvægi). Hækkanir á ALAT vom sjaldgæfar og gengu yfirleitt til baka þegar meðferð var hætt.
(▼)LYFJAFORM: Filmuhúðaðar töflur. 12,5 mg og 100 mg em án deilistriks. 50 mg em með deilistriki.
PAKKNINGASTÆRÐIR OG VERÐ (maí 2004): Töflur 12,5 mg: 28 stk. 2456 kr. Töflur 50 mg: 28 stk. 3819 kr; 98 stk. 11141 kr. Töflur 100 nig: 28 stk. 5834 kr; 98 stk. 17309 kr.
AFGREIÐSLUTILHÖGUN: Lyfseðilsskylda.
GREIÐSLUÞÁTTAKA SJÚKRATRYGGINGA: B.
HANDHAFI MARKAÐSLEYFIS: Merck Sharp & Dohme B.V., Haarlem. Holland.
MARKAÐSFÆRT AF: Merck Sharp & Dohmc ísland ehf, Skógarhlíð 12, IS-105 Reykjavík
*Skrásett vörumerki E.I.du PONT de NEMOURS and Company; Wilmington, Delaware, USA.
Byggt á samantekt á eiginleikum lyfs dagsett 1. ágúst 2003.
Tilvitnanir:
1. Dahlöf B, Deveraux RB, Kjeldsen SE et al.; Cardiovascular morbidity and mortality in the Losartan Intervention for Endpoint reduction in hypertension study (LIFE): A randomized trial against atenolol. Lancet
2002; 359: 995-1003.
LIFE Study Design (Dahlöf et al)
LIFE was a double-blind, randomized, parallel-group study in 9193 patients aged 55 to 80 years w ith esscntial hypertension and ECG-documented LVH, who wcre assigned either once-daily losartan- or atenolol-
based therapy for at least four years (mean, 4.8 ycars) and until at least 1040 patients experienced a first primary event (CV death, stroke, or MI). Cox regression analysis with baseline Framingham risk score and
ECG-LVH as covariates was used to compare eftects of the two regimens on clinical events. A secondary unadjusted analysis was also pcrformed to validate the adjusted results. The primary objective was to evaluate
the long-term effects of losartan-based therapy or atenolol-based therapy on the combined incidence of CV morbidity and mortality (defined as a composite of CV mortality, stroke, and MI). Other prespecified
outcome measures were total mortality, angina pectoris or heart failure requiring hospitalization, coronary or peripheral revascularization procedures, resuscitated cardiac arrest, and new-onset diabctes mellitus. After
a two-week placebo run-in period, patients initially received either 50 mg losartan plus placebo atenolol or 50 mg atenolol plus placebo losartan. After two months, 12.5 mg HCTZ was added if thc patient’s blood
pressure (BP) was not at or below goal BP of 140/90 mmHg. If at Month 4 blood pressure was not adequately controlled, the dose of double-blinded therapy was doubled to 100 mg losartan or 100 mg atenolol plus
12.5 mg HCTZ. If at Month 6 blood pressure was not adequately controlled, additional open-label antihypcrtensive medication, including upward titration of HCTZ but excluding ACE inhibitors, AII antagonists, or
beta blockers, was added to reach target blood pressures. Further titration with other open-label therapy was only mandatory if BP was >160/95 mmHg. The mcan doses of losartan and atenolol in patients staying on
randomized therapy until the end of study were 82 mg and 79 mg, respectively.
Læknablaðið/Fylgirit 49 2004/90 47