Jón á Bægisá - 30.09.2004, Blaðsíða 145

Rough Winds Do Shake the Darling Buds ofMay
Enn var þetta ekki nógu gott. Ég hafði að vísu losnað við veikt upphaf og
brogaða hrynjandi braglínunnar með hjálp áhersluatkvæðanna —
schlis//sig wer//den - en þetta nánast espressjóníska orðalag er áður
óþekkt og hefur ekkert hlutverk sem slíkt í samhengi ljóðsins. Nýja
útgáfan hljóðar:
Nie soll zerschleifien deiner Schönheit Kleid,
Og úr því að textinn aftur að io. braglínu hafði orðið skýrari í hugsun og
formi við þessar breytingar þá gengu þær fjórar síðustu ekki lengur upp.
Fyrir tenginguna yfir í samrímuðu braglfnurnar tvær í lokin þurfti ég
greinilega braghvíld. Þess vegna ákvað ég ekki aðeins að halda enjambe-
mentinu milli n. og 12. braglínu, dafí in seinem Schatten / Du gehst,
heldur styrkja það hreinlega með því að sleppa skilyrðissetningunni, ivenn
du im Vers bezwingst die Zeit. Á eftir Du gehst stendur nú tvípunktur og
í stað einsatkvæðisorðsins Zeit valdi ég þriggja atkvæða orð, Sterblichkeit,
sem er miklu áhrifaríkara. Braglínurnar hljóða því ekki lengur svo:
Noch Tod sich briisten, dafí in seinem Schatten
Du gehst, wenn du im Vers bezwingst die Zeit.
heldur:
Nie Tod sich briisten, daj? in seinem Schatten
Du gehst: Im Vers zwingst du die Sterblichkeit.
Samrímuðu línurnar tvær í lokin urðu einnig þéttari og áleitnari eftir að
ég breytti þeim svona:
Solang ein Mensch noch atmet, Augen sehn,
Solang dies steht, so lang wirst du bestehn.
Og þannig lítur lokaútgáfan út:
1 Vergleich ich dich mit einem Sommertag?
2 Du hast mehr Maf? und gröf?re Lieblichkeit.
3 Die Maienknospe, die verzartelt lag,
4 Schlagt rauher Wind; kurz wahrt des Sommers Zeit.
5 Des Himmels Auge brennt manchmal zu heifi,
6 Sein goldnes Antlitz, oft triibt sich’s fur lang,
7 Und alles Schöne gibt die Schönheit preis,
8 Sei’s Zufall, seis des Wandels kruder Gang.
9 Doch nie soll deines Sommers Pracht ermatten,
á Menninga(r)miðlun f ljóði og verki
143